Με αριθμό συμμετοχών, ο οποίος ξεπέρασε τις 5.000 κατά το σχολικό έτος 2014-2015, το UΤech Lab έλκει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον γονέων και σχολικών μονάδων, οι οποίοι επιλέγουν τον χώρο για να «μυήσουν» τα παιδιά στις νέες τεχνολογίες, αλλά και των ίδιων των παιδιών για να πειραματιστούν με αυτές με έναν διασκεδαστικό και δημιουργικό τρόπο.
Τα σεμινάρια έχουν διάρκεια δύο ώρες και μπορούν να συμμετάσχουν έως 15 άτομα κάθε φορά, ενώ οι εισηγητές είναι νέοι άνθρωποι διαφόρων ειδικεύσεων με κέφι και διάθεση να μεταδώσουν στα παιδιά σύνθετα νοήματα με απλοποιημένο τρόπο. Αλλά και η ζήτηση είναι αυξημένη, αν αναλογιστεί κανείς ότι για κάθε δίωρο -ειδικά στον τομέα της ρομποτικής, που είναι το δημοφιλέστερο σεμινάριο του Εργαστηρίου- η λίστα αναμονής μπορεί να υπερβαίνει τα 10-15 άτομα.
Με αριθμό συμμετοχών, ο οποίος ξεπέρασε τις 5.000 κατά το σχολικό έτος 2014-2015, το UΤech Lab έλκει όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον γονέων και σχολικών μονάδων
Εξάλλου, το γεγονός ότι τα μαθήματα γίνονται δωρεάν (σ.σ.: το UΤech Lab λειτουργεί από το Ιδρυμα Ευγενίδου με την υποστήριξη και συνεργασία της Αμερικανικής Πρεσβείας) αυξάνει ακόμη περισσότερο τη ζήτηση και το ενδιαφέρον του κοινού. Πρόκειται, δε, για μία πολύ καλή ευκαιρία για τους νεαρούς να μάθουν παίζοντας και να έρθουν σε επαφή με άλλα παιδιά και να εξερευνήσουν τον χώρο των νέων τεχνολογιών.
Τι μαθαίνουν
Οσο για τα γνωστικά αντικείμενα που προσφέρονται περιλαμβάνουν τη ρομποτική, την τρισδιάστατη εκτύπωση, τη ραδιοφωνική παραγωγή, το κινούμενο σχέδιο (animation), τη δημιουργία ιστοσελίδας, αλλά και το «έξυπνο» σπίτι και την κατασκευή ενός ηλεκτροφώνου (synthesizer) τσέπης, σεμινάρια τα οποία ξεκίνησαν για πρώτη φορά τον περασμένο Δεκέμβριο.
Η υπεύθυνη του UTech Lab, Λυσάνδρα Σώκκου
Το «Εθνος» παρακολούθησε το σεμινάριο synthesizer τσέπης, αλλά και το παράλληλο σεμινάριο ρομποτικής στον ίδιο χώρο, το οποίο συμπτωματικά αφορούσε μαθητές δημοτικού.
Τα παιδιά παρακολούθησαν τόσο το θεωρητικό κομμάτι, στην αρχή του σεμιναρίου, αλλά αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν το πρακτικό μέρος με υλικά του Εργαστηρίου, όπου το ενδιαφέρον κορυφώθηκε.
Η υπεύθυνη του UTech Lab, Λυσάνδρα Σώκκου, επισήμανε ότι «τα εργαστήρια είναι αυτοτελή, εκτός από κάποια που πραγματοποιούνται σε δύο μέρη -Ι και ΙΙ-, όπως η ρομποτική, στα οποία το πρώτο μέρος είναι προϋπόθεση για την παρακολούθηση του δεύτερου, ενώ στην πλειονότητά τους οι μαθητές επιλέγουν να παρακολουθήσουν περισσότερα από ένα σεμινάρια, αλλά και ενδιαφέρονται να μάθουν για την υλοποίηση νέων».
Ο Δ. Γαζής είναι εισηγητής για τη δημιουργία ενός synthesizer τσέπης
Λυσάνδρα Σώκκου
Τα παιδιά αρνούνται να κάνουν διάλειμμα
«Το ενδιαφέρον των παιδιών για τις νέες τεχνολογίες δεν είναι κάτι καινούργιο στην εποχή μας», λέει η Λ. Σώκκου και συνεχίζει, «πλέον τα παιδιά ζουν μέσα στις νέες τεχνολογίες και, ουσιαστικά, δέχονται από παντού ερεθίσματα, τα οποία σχετίζονται με αυτές. Και αυτό διαπιστώνουμε και εμείς κάθε φορά στα εργαστήριά μας και, κυρίως, σε αυτό της ρομποτικής. Αν και έχει διάρκεια τέσσερις ώρες, παρατηρούμε ότι τα παιδιά αρνούνται να κάνουν διάλειμμα ή να φύγουν μετά το πέρας του. Λειτουργούν σαν "σφουγγάρια" και επιθυμούν να πάρουν όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούν, ακόμα και σε μικρότερες τάξεις όπως του δημοτικού σχολείου.
Στο σεμινάριο ρομποτικής διδάσκουν ο Γιάννης Αλεξόπουλος και ο Δημήτρης Πιπερίδης
Επίσης, μας ρωτούν για τη διοργάνωση άλλων σεμιναρίων, αλλά και κρατούν τους εισηγητές για παρατηρήσεις και απορίες. Αυτό ενθουσιάζει και εμάς, και μας κάνει να επιμένουμε στον κεντρικό μας στόχο: να εμπνεύσουμε στα παιδιά το ενδιαφέρον να γνωρίσουν καλύτερα τις σύγχρονες τεχνολογίες, να καλλιεργήσουμε την κριτική τους σκέψη και να ενθαρρύνουμε την ομαδική συμμετοχή και τη συνεργασία. Γι' αυτό, άλλωστε, στα σεμινάρια, τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες και δουλεύουν από κοινού.
Επιπλέον, στοχεύουμε στην απόκτηση δεξιοτήτων στα σύγχρονα ψηφιακά εργαλεία και στην ανάπτυξη της δημιουργικότητάς τους, και, πράγματι, παρατηρούμε αρκετές περιπτώσεις παιδιών, τα οποία, χωρίς να διαθέτουν ειδικές γνώσεις, παρουσιάζουν εξαιρετικό ταλέντο σε πράγματα με τα οποία καταπιάνονται».
Δημήτρης Γαζής
Ανακαλύπτουν ταλέντα για το μέλλον τους
Εισηγητής του σεμιναρίου για τη δημιουργία ενός synthesizer τσέπης, ο Δημήτρης παρατηρεί το πόσο εξοικειωμένα είναι τα σημερινά παιδιά με τις σύγχρονες τεχνολογίες, αλλά και την ανήσυχη φύση τους. «Τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη επαφή με τις νέες τεχνολογίες, ωστόσο, μετά το θεωρητικό μέρος, μπαίνουν σύντομα στη διαδικασία του παιχνιδιού και το αποτέλεσμα (σ.σ. οι ήχοι που παράγονται) τα δελεάζει να ασχοληθούν ακόμα πιο εντατικά με αυτό». Το εντυπωσιακό, όμως, είναι η δημιουργικότητά τους και η ταχύτητα με την οποία αντιλαμβάνονται το ζητούμενο.
«Τους δείχνω κάποια πράγματα που βοηθούν στην παραγωγή ήχου, επηρεάζοντας με κάποιο τρόπο τον κώδικα για να δουν πώς μπορούν να τροποποιήσουν τον ήχο, αυτό όμως που με εκπλήσσει είναι ότι το κάνουν πολύ περισσότερο από ό,τι φαντάζομαι με εντυπωσιακά αποτελέσματα», τονίζει και υποστηρίζει ότι, μέσα, από αυτή τη διαδικασία μπορούν να ανακαλύψουν ταλέντα που θα χρησιμοποιήσουν αργότερα και στην επιλογή σπουδών ακόμα και επαγγέλματος.
«Αυτό που εμείς κάνουμε είναι να τους παρέχουμε ερεθίσματα», αναφέρει και υπογραμμίζει ότι κάποια από τα παιδιά θα επιστρέψουν στο σπίτι με το «μικρόβιο» να ψάξουν για περισσότερες λεπτομέρειες. Στην αρχή, φαντάζομαι, ξεκινάει σαν παιχνίδι, αλλά δεν είναι απίθανο για ένα παιδί να παθιαστεί με το αντικείμενο και να ασχοληθεί αργότερα και σε επίπεδο σπουδών ή επαγγελματικά.
Γιάννης Αλεξόπουλος - Δημήτρης Πιπερίδης
Βρίσκουν λύσεις μόνα τους
«Δίδαγμα» για τη μελλοντική τους ζωή και μέρος της ψυχοκοινωνικής τους ανάπτυξης μπορεί να γίνει υποσυνείδητα το σεμινάριο ρομποτικής που εισηγούνται ο Δημήτρης Πιπερίδης και ο Γιάννης Αλεξόπουλος. «Προσπαθούμε να παντρέψουμε τη μεθοδολογία με την πρακτική και στην ουσία ωθούμε τα παιδιά να προσαρμοστούν και να ξεκινήσουν από το μηδέν», δηλώνει ο Γιάννης.
«Το εντυπωσιακό είναι ότι, αρχικά, τα παιδιά, φαίνονται "χαμένα", όμως συν τω χρόνω, βρίσκουν τα ίδια τη λύση, χωρίς τη δική μας καθοδήγηση», συμπληρώνει ο Δημήτρης. Επισημαίνει, δε, ότι «όταν καταλαβαίνουν πως πέτυχαν στο στόχο τους ενθουσιάζονται ακόμη περισσότερο, μοιράζονται τον ενθουσιασμό τους και θέλουν να κάνουν περισσότερα πράγματα». Η μεθοδολογία, επομένως, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως μάθημα και για την υπόλοιπη ζωή τους.
«Κατά βάθος, σημασία έχει η μεθοδολογία που διδάσκεται, δηλαδή: "πρόβλημα-εργαλεία που έχω στη διάθεσή μου-διαδικασία επίλυσης", με αποτέλεσμα να τη χρησιμοποιούν αργότερα σε οποιοδήποτε ζήτημα παρουσιαστεί».
Προσθέτουν, ωστόσο, και μία ακόμη ουσιώδη διάσταση της δουλειάς τους, σχετική με την ψυχική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το κομμάτι της κοινωνικοποίησης, το οποίο προέρχεται μέσα από τη συνεργατικότητα, τη συναναστροφή και τον υγιή ανταγωνισμό που αναπτύσσεται μέσα από την επικοινωνία με τα άλλα παιδιά».
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
