Παρά τη φαινομενικά ψύχραιμη αντίδραση του οικονομικού επιτελείου -οι προβλέψεις αυτές ήταν σε γνώση τους πολύ πριν δημοσιοποιηθούν, η πραγματικότητα είναι ότι άπαντες φοβούνται και απεύχονται μια επανάληψη του περσινού σίριαλ, που ξεκίνησε πάλι με τις «γκρίζες» προβλέψεις του Ταμείου για το 2019-2020 και τελείωσε με τις γνωστές, επώδυνες περικοπές των συντάξεων και την περαιτέρω μείωση του ήδη κουτσουρεμένου αφορολογήτου, που υποτίθεται ότι δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να συζητηθούν, πόσω μάλλον να ψηφιστούν, έστω με το «καρότο» των αντιμέτρων.
Αυτή τη φορά το πρόβλημα είναι ακόμα πιο δύσκολο, αφού δεν είναι πολιτικά και τεχνοκρατικά δυνατόν να βρεθούν μέτρα που να αποφέρουν 2,4 δισ. ευρώ, δηλαδή όσα είναι η απόκλιση μεταξύ του 2,2% που προβλέπει το ΔΝΤ και του 3,5% που είναι ο μνημονιακός στόχος. Η προφανής και εύκολη -με δημοσιονομικούς όρους- λύση είναι να έρθουν έναν χρόνο νωρίτερα οι περικοπές στις συντάξεις, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί για την Πρωτοχρονιά του 2019.
Ακόμα κι αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες από την ελληνική κυβέρνηση, που αναφέρουν ότι το Ταμείο έχει αναθεωρήσει αυτές τις συντηρητικές προβλέψεις και έχει ανεβάσει τον πήχη στο 2,6%, η διαφορά παραμένει χαώδης: γύρω στα 1,8 δισ. ευρώ, ποσό που «κουμπώνει» ακριβώς με την εξοικονόμηση την οποία υπολογίζεται ότι θα φέρει η κατάργηση των προσωπικών διαφορών στις συντάξεις το 2019.
Η προφανής ζημιά από μια τέτοια εξέλιξη είναι διπλή. Πέρα από το ότι οι συνταξιούχοι κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με δραστική μείωση των εισοδημάτων τους έναν χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι υπολόγιζαν, το παζάρι που είναι βέβαιο ότι θα γίνει σε κάθε περίπτωση μεταξύ ΔΝΤ-Αθήνας-Ευρωπαίων για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο θα προκαλέσει νέες καθυστερήσεις στο πρόγραμμα και αβεβαιότητα για την κατάληξή του. Όσον αφορά, δε, στο ποιος θα είναι ο καταλύτης ή ο επιβραδυντής των εξελίξεων, άπαντες έχουν στρέψει μάτια και αυτιά στο Βερολίνο.
www.iefimerida.gr
Μέλος του μητρώου
