Ρήξη τένοντα στο «ποντίκι»; Άμεσα στο χειρουργείο συνιστούν οι γιατροί για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Το χειρουργείο γίνεται εύκολα μέσα από δυο μικρές τομές, διαρκεί λιγότερο από μία ώρα και γίνεται με τοπική νάρκωση στη μασχάλη , ενώ ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του αυθημερόν .

Για να αποφευχθεί η αγκύλωση αλλά και η περίπτωση νέας ρήξης, λίγεςημέρες μετά το χειρουργείο το χέρι μπαίνει σε δυναμικό νάρθηκα με γωνιόμετρο και απελευθερώνεται σταδιακά κατά 20 μοίρες κάθε βδομάδα το εύρος κίνησης αρχίζοντας από θέση ακινητοποίησης 90 μοιρών . Ο ασθενής συνήθως επιστρέφει στην εργασία του μετά από 40 ημέρες.

ΡΗΞΗ ΤΕΝΟΝΤΑ

Η ρήξη του τένοντα, πλήττει κυρίως τους άνδρες, σπάνια τις γυναίκες και οφείλεται σε ατυχήματα που συμβαίνουν κατά την διάρκεια της εργασίας ( απότομη ανύψωση μεγάλου βάρους κ,λ,π) η της αθλησης.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οφείλεται σε φθορά λόγω γονιδίου, κακής διατροφής, χρήση κορτιζόνης και έλλειψη άσκησης.

Οι εργαζόμενοι σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες και οι αθλητές Body Buildig, ακόντιου, σφύρας, σφαίρας κ.α. είναι αυτοί που κινδυνεύουν περισσότερο για ρήξη στο «ποντίκι».

Η ρήξη συνοδεύεται πάντα από:

ØΕπώδυνο κρότο,

ØΤοπικό πόνο, πρήξιμο και μελανιά στον αγκώνα

ØΑδυναμία στο λύγισμα (κάμψη) και πλήρη αδυναμία έξω στροφής του αγκώνα

Ø «Μπαλάκι» το οποίο εμφανίζεται στο πάνω μέρος του μπράτσου

Η επίσκεψη σε ορθοπεδικό κρίνεται αναγκαία και άμεση αν κάποιος αισθανθεί τα παραπάνω συμπτώματα, προκειμένου πέρα από την κλινική εξέταση να επιβεβαιωθεί η ρήξη με τις απαραίτητες απεικονιστικές εξετάσεις(Μαγνητική Τομογραφία (MRI) αγκώνα και υπερηχογραφία)..

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Για νέους άνδρες συνίσταται άμεσα το χειρουργείο. Η ρήξη του τένοντα πρέπει να χειρουργείται το πολύ εντός 3-4 εβδομάδων , καθώς η επέμβαση είναι τεχνικά απλή και αποφεύγονται οι επιπλοκές.

«Αν η ρήξη δεν αντιμετωπιστεί άμεσα χειρουργικά και αφεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε η αντιμετώπιση γίνεται δύσκολη καθώς η χειρουργική λύση είναι πολύπλοκή και απαιτούνται μοσχεύματα»καταλήγει ο κΙγνατιάδης.

Αντίθετα η αντιμετώπιση για ασθενείς μεγάλης ηλικίας και κυρίως γι αυτούς που δεν ασκούν χειρωνακτική εργασία ή αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να γίνει συντηρητικά με φυσικοθεραπεία