Newsroom Προβλέφθηκε λοιπόν με στατιστική ανάλυση ότι, η μέση ετήσια ποσοστιαία μεταβολή, αυξάνεται δραματικά τόσο στους άνδρες (5,4% AAPC), όσο και στις γυναίκες (6,5% AAPC), έτσι το 2020 τα νέα περιστατικά θα είναι 92.000 και μέχρι το 2030 θα φτάσουν τις 183.000, καθιστώντας τον τέταρτο συνηθέστερο καρκίνο!
« Οι μελέτες αυτές θα πρέπει να μας κινητοποιήσουν όλους, καθώς η έγκαιρη διάγνωση είναι καθοριστική για την εξέλιξη της νόσου, αφού οι περισσότεροι τύποικαρκίνου του θυρεοειδούς είναι σήμερα ιάσιμοι με την κατάλληλη θεραπεία, έχοντας συνολικά 98% 5ετή επιβίωση » αναφέρει ο διαπρεπής Γενικός Χειρουργός - Χειρουργός Ενδοκρινών Αδένων, κ.Δημήτριος Μιχ.Γιάλβαλης MD. MSc. Υπεύθυνος Τμήματος Ενδοκρινικής Χειρουργικής, Κλινική Γενικής & Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Πεπτικού στον Όμιλο Ιατρικού Αθηνών.
Σύμφωνα με ταεπιδημιολογικά στοιχεία αναδρομικής επιστημονικής μελέτης που πραγματοποιήθηκε από το 1973 μέχρι το 2002, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το 87% της αυξημένης επίπτωσης εμφανίστηκε σε μικρούς (<2 cm) θηλώδεις καρκίνους. Η μεγαλύτερη αύξηση στην συχνότητα εμφάνισης παρατηρήθηκε στην παραγωγική ηλικιακή ομάδα από 20 μέχρι 50χρόνων.
«Την αλματώδη αύξηση που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στον καρκίνο του θυρεοειδούς πιστοποιούν κι άλλες επιστημονικές μελέτες, κι όλες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι διαγνωστικές τεχνικές έχουν γίνει πιο ευαίσθητες» προσθέτει ο κ.Γιάλβαλης και εξηγεί : «Ιδιαίτερα με τη χρήση υπερήχων και αναρρόφησης με λεπτή βελόνα (FNA), η δυνατότητα εντοπισμού οζιδίου είναι κοντά στο 70% και περίπου 5% -30% από αυτά τα ασυμπτωματικά οζίδια τελικά επιβεβαιώνονται ως καρκίνωμα του θυρεοειδούς».
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
Τα ακριβή αίτια που ευθύνονται για την εμφάνιση του καρκίνου του θυρεοειδούς δεν είναι ακόμη γνωστά. Υπάρχουν όμως παράγοντες που ενοχοποιούνται από τους επιστήμονες γιατί μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισής του καρκίνου του θυρεοειδούς. Οι παράγοντες αυτοί είναι :
Ø ΤοΦύλο: Εμφανίζεταιπερίπου τρείς φορές πιο συχνά στις γυναίκες σε σχέση με του άνδρες (ειδικά μεταξύ 40 - 50 χρόνων),
Ø Ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό: Ύπαρξη συγγενούς πρώτου βαθμού με καρκίνο του θυρεοειδούς αυξάνει τον κίνδυνο,
Ø Έκθεση σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας:Η θεραπευτική ακτινοβολία στο κεφάλι και το λαιμό, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία και ατυχήματα σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας ή από δοκιμές πυρηνικών όπλων,
Ø Καλοήθη νοσήματα του θυρεοειδούς που δημιουργούν όζους Βρογχοκήλη, υπερπλασία (αδένωμα), αυτοάνοσες φλεγμονές (θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ν.Graves),
Ø Ορισμένα κληρονομούμενα γενετικά σύνδρομα,
Ø Δίαιτα χαμηλή σε ιώδιο.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ - ΔΙΑΓΝΩΣΗ -ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Σύμφωνα με του γιατρούς ο καρκίνος του θυρεοειδή στο αρχικό στάδιο δεν εμφανίζει κάποια χαρακτηριστικά συμπτώματα.
« Μόνο το 40% των ασθενών που διαγνώσθηκαν πρόσφατα με καρκίνο θυρεοειδούς επισκέφθηκε τους γιατρούς λόγω ενός οζιδίου» αναφέρει ο κ. Γιάλβαλης και προσθέτει αντίθετα «το 60 με 70% των ασθενών διαγνώστηκαν απουσία συμπτωμάτων και το 7% -13% των ιστολογικών από ολικές θυρεοειδεκτομές που έγιναν λόγω καλοήθων νοσημάτων του θυρεοειδούς, εμφανίζουν μικροκαρκινώματα που είναι <1 cm».
Όταν όμως δεν εντοπιστεί έγκαιρα το οζίδιο και αυξηθεί σε μέγεθος, μπορεί να προκαλέσει:
ØΜια ψηλαφητή μάζα κάτω από το δέρμα στο λαιμό,
ØΑλλαγές στην χροιά της φωνής, κυρίως αυξανόμενη βραχνάδα,
ØΔυσκολία στην κατάποση,
ØΔύσπνοια,
ØΠόνο στον λάρυγγα και το λαιμό,
ØΔιογκωμένους λεμφαδένες στο λαιμό.
«Εάν έχετε οποιοδήποτε από τα ανωτέρω συμπτώματα, γνωστούς όζους ή βρογχοκήλη και θετικό οικογενειακό ιστορικό, πρέπει άμεσα να πάτε στο γιατρό σας» τονίζει ο κ Γιάλβαλης.
Καθοριστικό ρόλο στην θεραπεία έχει η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου.
ØΟλική Θυρεοειδεκτομή. Αποτελεί την πιο συχνή επέμβαση, όχι μόνο για τον καρκίνο αλλά και για καλοήθεις παθήσεις του θυρεοειδούς, όπου αφαιρείται μόνον ο θυρεοειδής αδένας.
ØΟλική Θυρεοειδεκτομή και Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου.Ταυτόχρονα με την διενέργεια της ολικής θυρεοειδεκτομής, εάν έχουν εντοπιστεί ύποπτοι διογκωμένοι λεμφαδένες, καθαρίζονται ανάλογα με την θέση τους.
«Η σωστή επιλογή και η ριζικότητα της επέμβασης είναι ευθύνη του εξειδικευμένου χειρουργού ενδοκρινών αδένων, τα οποία θα εξασφαλίσουν τις λιγότερες επιπλοκές και το χαμηλότερο δυνατό υπόλειμμα, έτσι ώστε να ακολουθήσει επιτυχημένη συμπληρωματική θεραπεία, όπου ενδείκνυται» καταλήγει ο κ .Γιάλβαλης, που έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες επεμβάσεις .
