Το όνομά της προέρχεται από παραλλαγή της λατινικής ονομασίας melongena. Με αλλαγή του «g» σε «z» προέκυψε στα ιταλικά η λέξη «melanzana» και στα ελληνικά πέρασε ως «μελιτζάνα».
Η μελιτζάνα έχει αντιοξειδωτική δράση εξαιτίας της περιεκτικότητάς της σε ανθοκυανίνες (στη φλούδα), που προστατεύουν τα εγκεφαλικά κύτταρα από την οξειδωτική δράση των ελευθέρων ριζών. Επίσης, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, κάλιο, βιταμίνη C, και βιταμίνη B6.
Μια μερίδα μελιτζάνες προσφέρει το 10% των ημερήσιων αναγκών σε ίνες, 5% σε κάλιο, 3% σε βιταμίνη C, 5% σε βιταμίνη B6, 1% σε σίδηρο και 2% σε μαγνήσιο.
Οι πολυφαινόλες που περιέχονται στο «δέρμα» της μελιτζάνας παρουσιάζουν σημαντικές αντικαρκινικές ιδιότητες, αφού εμποδίζουν την ανάπτυξη των όγκων και την εξάπλωση των καρκινικών κυττάρων. Εργαστηριακές αναλύσεις των φαινολικών ενώσεων στη μελιτζάνα, αποκαλύπτουν, μάλιστα, ότι το λαχανικό περιέχει σημαντικές ποσότητες χλωρογενικού οξέος, το οποίο χρησιμεύει ως αντιμικροβιακός, αντιικός και αντικαρκινικός παράγοντας.
Επιπλέον, το χλωρογενικό οξύ που περιέχεται στη μελιτζάνα ευθύνεται για τα χαμηλά επίπεδα της LDL χοληστερόλης στο αίμα.
Τέλος, εξαιρετικά ευεργετικό είναι και το νερό της μελιτζάνας (αυτό που μένει μετά το βρασμό της), το οποίο είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή και χλωρογενικό οξύ. Πολλοί, όμως, αγνοούν τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Ένα μέρος των ωφελειών του εξηγείται από τις διουρητικές και τις καθαριστικές ιδιότητες της μελιτζάνας, που συμβάλλουν στην αποβολή των άχρηστων ουσιών από το σώμα, προάγοντας την απώλεια βάρους.
Αξίζει, λοιπόν, να εισαγάγουμε στη διατροφή μας αυτό το μοναδικό λαχανικό, τη μελιτζάνα, η οποία, αν και στην αρχή παρεξηγημένη, είναι τόσο πλούσια σε αντιοξειδωτικά και άλλα θρεπτικά συστατικά και τόσο ευεργετική για τη συνολική μας υγεία. Αν και συγγενεύει στενά με την πατάτα και αναπτύσσεται παρόμοια με τη ντομάτα, περιέχει την υψηλότερη συγκέντρωση νασουνίνης, ασβεστίου και καλίου, κερδίζοντας επάξια τον τίτλο της «βασίλισσας των λαχανικών».
Μέλος του μητρώου
