Συγκεκριμένα όπως αναφέρει η Die Welt, το 2019 εισήλθαν στην ΕΕ 70.002 πρόσφυγες και μετανάστες, έναντι 47.847 το 2018.
Από αυτούς η συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή οι περίπου 68.000, μπήκαν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας. Ακολουθούν η Ιταλία με 1.803, η Βουλγαρία με 197 και η Κύπρος με 261.
Αξιοσημείωτο είναι, όπως επισημαίνει η Die Welt, ότι η συντριπτική πλειονότητα των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα δεν προέρχεται πλέον από τη Συρία (14%), αλλά από το Αφγανιστάν (30%). Ακολουθούν πολίτες από το Πακιστάν (9,5%), το Ιράκ (8%) και την Τουρκία (5%).
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, οι προσφυγικοί καταυλισμοί στα ελληνικά νησιά είναι στο μεταξύ υπερπλήρεις. Στους καταυλισμούς ζουν σήμερα πάνω από 40.000 άνθρωποι ενώ υπάρχουν υποδομές μόλις για 8.530.
Σύμφωνα με την Die Welt, «στο μεταξύ είναι ασαφές εάν η Τουρκία τηρεί ακόμη την προσφυγική συμφωνία που υπέγραψε με την ΕΕ τον Μάρτιο του 2016. Κατά την έκθεση της ΕΕ η ελληνική ακτοφυλακή ανέφερε προ ημερών στις Βρυξέλλες ότι σε πολυάριθμες περιπτώσεις η Τουρκία αρνείται πλέον εδώ και εβδομάδες τη συνεργασία. Συγκεκριμένα αναφέρθηκαν περιστατικά όπου ενώ η τουρκική ακτοφυλακή έχει ενημερωθεί εγκαίρως από τους Έλληνες για πλοιάρια προσφύγων, δεν παρενέβη, επιτρέποντας έτσι να περάσουν στην ελληνική επικράτεια.
Το «Πόκερ του Ερντογάν για τη Μεσόγειο»
Η Die Welt φιλοξενεί εκτός αυτού εκτενή ανάλυση για τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Τουρκίας και το «Πόκερ του Ερντογάν για τη Μεσόγειο». Όπως σημειώνεται, το ενδεχόμενο να αποστείλει ακόμη και στρατεύματα στη Λιβύη για τη στήριξη του προέδρου Σαράτζ, εντάσσεται στον απώτερο στόχο του Τούρκου προέδρου «[…] να διευρύνει τη δική του σφαίρα επιρροής και να οδηγήσει την Τουρκία σε μια νεο-οθωμανική αυτοκρατορία».
Αναφερόμενη στην πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης η Die Welt σχολιάζει ότι «[…] αυτή ενδέχεται να αλλάξει σε μακροπρόθεσμη βάση τους συσχετισμούς δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο υπέρ της Άγκυρας και σε βάρος της Ελλάδας, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η Τουρκία θα καταφέρει να επιβάλει το περιεχόμενό της. Αν το δει κανείς στον χάρτη, διαπιστώνει κανείς πόσο διευρυμένα προσδιορίζει η Τουρκία την θαλάσσια οικονομική της ζώνη», αναφέρει η εφημερίδα και επισημαίνει: «Η τελευταία κίνηση του Ερντογάν στη σκακιέρα με τη Λιβύη είναι χαρακτηριστική της εξωτερικής του πολιτικής: ακολουθεί μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους – τη διεύρυνση της τουρκικής ισχύος σε ολόκληρη την περιοχή, όπου, όπως ο ίδιος λέει, “βρίσκονταν παλαιότερα οι πρόγονοί μας“, δηλαδή στις περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή περιλαμβάνει το σύνολο της Εγγύς Ανατολής και βόρειας Αφρικής καθώς επίσης τα δυτικά Βαλκάνια».
Μέλος του μητρώου
