Μέσα σε αυτό, βρίσκεται και η νέα ρύθμιση για την πλαστική σακούλα, θέμα που ανέδειξε το Dikaiologitika News δεδομένων των πολλών τρικ της αγοράς γύρω από την κατανάλωσή της. Ιδού λοιπόν τι θα συμβεί στη δεύτερη, μετά το 2017, ρύθμιση για το θέμα.
Από 1/1/2021 επεκτείνεται το τέλος σε όλες τις πλαστικές σακούλες που διατίθενται στα super market για να μην γίνεται, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, παράκαμψη των διατάξεων του προηγούμενου νόμου με την παραγωγή πιο χοντρής σακούλας και την αποφυγή κατά αυτόν τον τρόπο της πληρωμής του περιβαλλοντικού τέλους.
Από το νέο έτος, το περιβαλλοντικό τέλος θα είναι ενιαίο και θα αφορά σε όλες τις σακούλες των super market - από τις πολύ λεπτές που χρησιμοποιούμε για να βάζουμε την μαναβική μέχρι τις πιο χοντρές. Το περιβαλλοντικό τέλος ορίζεται στα 7 λεπτά συν ΦΠΑ κι από αυτό εξαιρούνται οι αποικοδομήσιμες / λιπασματοποιήσιμες σακούλες. Δεδομένου ότι το περιβαλλοντικό τέλος διαμορφώνεται πια στα 9 λεπτά είναι ένα ζητούμενο το τι θα γίνει με την τελική τιμή της χοντρής πλαστικής σακούλας, που μέχρι σήμερα εξαιρούνταν του τέλους.
Μένει δηλαδή να φανεί αν τα super market θα απορροφήσουν το τέλος των 9 λεπτών ή αν θα το βάλουν «καπέλο» στην τιμή των 5 και 7 λεπτών που μας χρεώνουν ως τώρα τις χοντρές πλαστικές σακούλες, οι οποίες είναι κι αυτές που μοιάζει να προτιμά το μεγαλύτερο μέρος των καταναλωτών.
Η συμπεριφορά των super market, δεδομένου ότι δεν είναι μέρος του παιχνιδιού της είσπραξης του τέλους, είναι γενικώς ένα ζητούμενο, μιας κι όπως φάνηκε κι από την πρώτη ρύθμιση του 2017, τα super market κι η αγορά του πλαστικού πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να συνεργαστούν προς όφελος τους.
Σε κάθε περίπτωση, η εξαίρεση από το περιβαλλοντικό τέλος των βιοαποικοδομήσιμων και λιπασματοποιήσιμων πλαστικών σακουλών ενέχει εξίσου μεγάλους κινδύνους, όπως σημειώναμε στο ρεπορτάζ του Dikaiologitika News που δημοσιεύτηκε στις 4 Μαΐου.
Αυτή τη φορά, ο σημαντικότερος είναι να πλημμυρίσει η αγορά με τέτοιου είδους σακούλες, οι οποίες θα χρεώνονται στους πελάτες από τα super market κατά το δοκούν, όπως συνέβη και με τις χοντρές σακούλες, χωρίς όμως το ποσό να καταλήγει –για άλλη μια φορά- στο δημόσιο ταμείο.
Όπως μας είπε Φίλιππος Κυρκίτσος, μέλος του Δ.Σ του ΕΟΑΝ και πρόεδρος της «Ελληνικής Εταιρείας Ανακύκλωσης»: «Είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν να χρεώνουν τα super market να χρεώνουν τις βιοαποικοδομήσιμες σακούλες. Όμως, έχουν κι αυτές περιβαλλοντική επίπτωση».
Επίσης, το ότι είναι καλύτερη επιλογή από τις συμβατικές δε σημαίνει ότι δεν απαιτούν σωστή διαχείριση μετά το τέλος ζωής τους. Όπως όμως τονίζουν οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ, το υπάρχον σύστημα διαχείρισης όλων των απορριμμάτων στην Ελλάδα, δεν μας δίνει κανένα εχέγγυο ότι μπορούμε να κάνουμε αποτελεσματικά αυτή τη δουλειά, ενώ ακόμα κι αν σε κάποιο βαθμό μπορούμε, ενδέχεται να δημιουργήσουμε ένα νέο παραθυράκι διόγκωσης πλαστικού.
Η αναίτια, συνεχιζόμενη εξαίρεση των λαϊκών αγορών
Ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα, εκτός από το κομβικό, που είναι ότι το νομοσχέδιο απέφυγε να καταστρώσει ένα χρονοδιάγραμμα για την πλήρη κατάργηση της πλαστικής σακούλας, είναι η παράταση της μη επιβολής περιβαλλοντικού τέλους ή κανενός μέτρου περιορισμού γενικώς για τις πλαστικές σακούλες που διακινούνται σε λαϊκές αγορές και ψιλικατζίδικα.
«Πρόκειται για μια πολιτική απόφαση, δεν υπάρχει κάποιος τεκμηριωμένος περιβαλλοντικός λόγος που εξαιρέθηκαν αυτά τα δύο σημεία» μας είπε χαρακτηριστικά ο Φίλιππος Κυρκίτσος και σημείωσε πως η βιομηχανία του πλαστικού πιέζει πάντα για να ένα παραθυράκι ανοιχτό, για να ….περνάει από εκεί το πλαστικό που παράγει.
«Κι όλα αυτά, ενώ είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρώπη, ανάμεσα σε αυτές που έχουν πάρει κάποιας μορφής μέτρα, στη μείωση χρήσης και κατανάλωσης πλαστικής σακούλας. Είμαστε από τις χειρότερές στους 28 της ΕΕ» πρόσθεσε ο κος Κυρκίτσος.
Ας ευχηθούμε τουλάχιστον, αυτή τη φορά, το κοινό να γίνει αποδέκτης μιας μαζικής καμπάνιας ενημέρωσης/ ευαισθητοποίησης για το ποιο είναι το διακύβευμα από την αλόγιστη χρήση της πλαστικής σακούλας (όσο λεπτή ή χοντρή και να είναι αυτή), για το τι σημαίνει περιβαλλοντικό τέλος και που πηγαίνει αυτό αλλά και για το πόσο επιβαρυντικοί είμαστε εμείς οι ίδιοι για το περιβάλλον.
Για να συμβεί βέβαια η παραπάνω καμπάνια, στοίχημα που χάθηκε στην πρώτη ρύθμιση του 2017, πρέπει να αξιοποιηθούν και τα χρήματα από την είσπραξη του περιβαλλοντικό τέλους τα προηγούμενα 2, 5 χρόνια που εφαρμόζεται το μέτρο, χρήματα που «κάθονται» ακόμα στο ταμείο.
Μέλος του μητρώου
