Κάποιες από τις εναέριες λήψεις, που έγιναν στην διάρκεια ερευνητικών προγραμμάτων τόσο για επιστημονικούς λόγους όσο και την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την ανάγκη προστασίας των ζώων αυτών, καταγράφονται για πρώτη φορά σε ολόκληρη την Μεσόγειο και πιθανότατα παγκοσμίως!
Το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών Πέλαγος μελετά τους φυσητήρες της Ελληνικής Τάφρου (από την Κεφαλονιά μέχρι την νότια Κρήτη και την Ρόδο) τα τελευταία 25 χρόνια και γνωρίζει τους περισσότερους έναν προς ένα, χάρις στη μέθοδο της φωτοταυτοποίησης, που καθιστά κάθε φυσητήρα διακριτό και μοναδικό.
Οι αρσενικοί μπορούν να φτάσουν τα 20 μέτρα μήκος στους ωκεανούς και τα 15-16 μέτρα στην Μεσόγειο και την Ελλάδα. Οι φυσητήρες της Μεσογείου απειλούνται άμεσα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Μόνο περίπου 200 ζουν σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Η πλειονότητά τους ζει κατά μήκος της Ελληνικής Τάφρου, που έχει αναγνωριστεί ως περιοχή ΙΜΜΑ, δηλαδή παγκοσμίου σημασίας για τα κητώδη.
Οι φυσητηρίνες ζουν μαζί με τα παιδιά τους σε μεγάλες οικογένειες (κοινωνικές ομάδες), που μετακινούνται μαζί. Η καθημερινή κοινωνική ζωή τους έχει διάφορα περιστατικά, που συχνά μοιάζουν με τα δικά μας. Μετά από πολλές, περίπου 40λεπτες, καταδύσεις διατροφής, η κοινωνική ομάδα συναντιέται στην επιφάνεια για να θηλάσουν οι μητέρες τα μικρά τους.
Σε μια τέτοια στιγμή οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Πέλαγος κατέγραψαν την εντυπωσιακή συμπεριφορά ενός νεαρού αρσενικού φυσητήρα που μπορείτε να δείτε στο επόμενο βίντεο…
Σε ένα δεύτερο βίντεο εναέριων λήψεων με drone καταγράφονται ζωνοδέλφινα, ζιφιοί (κητώδη που φτάνουν 5-6 μέτρα σε μήκος), στο Ιόνιο Πέλαγος και νότια της Κρήτης…
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Πέλαγος επισημαίνουν ότι σε αντίθεση με αυτά που φαίνονται στα βίντεο, οι θάλασσές μας δεν είναι γεμάτες κητώδη, αντίθετα, αδειάζουν όλο και περισσότερο. Σύμφωνα με το pelagosinstitute.gr, χρειάστηκαν πάνω από δύο μήνες στην ανοιχτή θάλασσα για να συλλεχθεί αυτό το υλικό σε συχνά δύσκολες ή και επικίνδυνες συνθήκες στο ανοιχτό πέλαγος.
Οι φυσητήρες, οι ζιφιοί και τα δελφίνια μειώνονται (κάποια είδη με τρόπο ραγδαίο και απειλητικό για την επιβίωσή τους) λόγω των συγκρούσεων με μεγάλα πλοία, της κατάποσης πλαστικών απορριμάτων μας, της χρήσης στρατιωτικών σόναρ που προκαλούν μαζικούς θανάτους, της ηχορύπανσης από έρευνες για υδρογονάνθρακες, της υπεραλίευσης της τροφής τους κλπ.