Πρόκειται για έναν ξύλινο φαλλό σε φυσικό μέγεθος -τον πρώτο που έχει εντοπιστεί, παρότι ήταν γνωστό ότι οι Ρωμαίοι αλλά και οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τέτοια βοηθήματα.
Το επικρατέστερο σενάριο είναι πως πρόκειται για κάποιο σεξουαλικό βοήθημα, ωστόσο οι αρχαιολόγοι έχουν άλλες δύο θεωρίες αναφορικά με τη χρησιμότητα του εν λόγω ευρήματος.
«Πρέπει να ομολογήσω ότι για εμένα είναι πασιφανές ότι πρόκειται για πέος. Δεν ξέρω ποιος το πέρασε στους καταλόγους. Ίσως να ήταν κάποιος που αισθάνθηκε άβολα με το αντικείμενο αυτό ή θεώρησε ότι οι Ρωμαίοι δεν έκαναν τέτοια ανόητα πράγματα» δήλωσε ο αρχαιολόγος Ρομπ Κόλινς του πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Ο φαλλός της Βιντολάντα έχει μήκος 16 εκατοστά αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι ήταν μάλλον μεγαλύτερο, αφού το ξύλο έχει την τάση να συρρικνώνεται με τα χρόνια.
Το εν λόγω εύρημα έχει εξεταστεί από μελετητές του πανεπιστημίου του Νιουκάστλ και του Δουβλίνου.
Όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα, ο φαλλός εντοπίστηκε σε ένα χαντάκι με δεκάδες παπούτσια και άλλα είδη ρουχισμού.
«Είναι σε φυσικό μέγεθος. Είναι επίσης σημαντικό ότι είναι ξύλινο γιατί συνήθως το ξύλο δεν επιβιώνει…» είπε ο Κόλινς, εξηγώντας παράλληλα ότι οι ομάδες δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν αντίστοιχα ευρήματα οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
«Συχνά στην αρχαιολογία βρίσκουμε ένα αντικείμενο και καταλαβαίνουμε αμέσως για ποιο πράγμα χρησιμοποιείτο ή μπορούμε να εικάσουμε τη χρησιμότητά του. Σε αυτή την περίπτωση δεν ίσχυσε κάτι τέτοιο» είπε ο Κόλινς, και συμπλήρωσε:
«Είχαμε ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις».
Τα αρχαία φαλλικά αντικείμενα χρησιμοποιούνταν ευρέως για να διώξουν μακριά το κακό.
Οι αναλύσεις έδειξαν ότι ο φαλλός της Βιντολάντα ήταν λείος στις άκρες του -κάτι που σημαίνει ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιείτο για κάτι.
Οι επιστήμονες έχουν τρεις θεωρίες, τις οποίες αναπτύσσουν σε άρθρο τους που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Antiquity.
Η πρώτη θεωρία είναι ότι πρόκειται για ερωτικό παιχνίδι, ωστόσο ο Κόλινς είπε πως θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με αυτό τον όρο.
«Ορισμένες φορές (σ.σ. οι δονητές) δεν χρησιμοποιούνταν για λόγους απόλαυσης αλλά για βασανισμό, οπότε είμαι πολύ προσεκτικός για τη χρήση του όρου "ερωτικό παιχνίδι". Ελπίζω όντως να χρησιμοποιείτο για αυτό. Είναι το πιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον σενάριο» είπε ο Κόλινς, και συνέχισε:
«Σε περίπτωση που ισχύει αυτό, τότε πρόκειται για το πρώτο ρωμαϊκό "δονητή" που έχει εντοπιστεί από τους αρχαιολόγους. Γνωρίζουμε από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή ποίηση αλλά και την τέχνη ότι χρησιμοποιούνταν δονητές. Αλλά δεν έχουμε βρει αρχαιολογικά παραδείγματα…».
Το δεύτερο σενάριο είναι να πρόκειται για γουδοχέρι, που χρησιμοποιείτο είτε στην κουζίνα είτε για να αναμειχθούν καλλυντικά ή φαρμακευτικά σκευάσματα.
Ενδεχομένως, όμως, να πρόκειται και για κομμάτι αγάλματος, το οποίο άγγιζαν για καλοτυχία όσοι περνούσαν από μπροστά του -μια πρακτική ιδιαίτερα συνηθισμένη στον ρωμαϊκό κόσμο.
Οι αρχαιολόγοι ελπίζουν τώρα ότι ο φαλλός της Βιντολάντα θα προτρέψει συναδέλφους τους από άλλες περιοχές να αναζητήσουν αντίστοιχα αντικείμενα στις συλλογές τους.
Μέχρι τότε, το εύρημα αυτό θα εκτεθεί στο μουσείο της Βιντολάντα.
Μέλος του μητρώου
