Μήπως βαριέται πλέον να παίξει και η συμπεριφορά της έχει αλλάξει; Αν ναι, καλό είναι αρχικά να ελέγξετε την κατάσταση των αρθρώσεών της. Γιατί η αρθρίτιδα είναι μια πολύ συνηθισμένη και σοβαρή αρρώστια στις γάτες.
Για να δούμε κάποια πράγματα για αυτή:
● Εκτιμάται ότι περίπου το ένα τρίτο των ενήλικων γατών έχουν αρθρίτιδα μέχρι την ηλικία των 6 ετών και έως και το 90% των γατών άνω των 12 ετών παρουσιάζουν συμπτώματα αρθρίτιδας.
● Δύο κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην αρθρίτιδα των αιλουροειδών είναι η καθιστική ζωή και η παχυσαρκία.
● Για να προλάβετε ή να ανακουφίσετε τα συμπτώματα αρθρίτιδας στη γάτα σας, είναι σημαντικό να τη διατηρήσετε σε υγιές βάρος, να την ταΐζετε με μια κατάλληλη τροφή και να εξασφαλίσετε ότι παραμένει σωματικά δραστήρια καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.
● Τα συμπτώματα μιας γάτας που έχει αρθρίτιδα θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά για να διασφαλιστεί ότι το πρωτόκολλο θεραπείας εξελίσσεται σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του ασθενούς.
Εάν η γατούλα σας μεγαλώνει, οι πιθανότητες ότι η αρθρίτιδα κάνει τις αρθρώσεις της λίγο να τρίζουν και να είναι δύσκαμπτες, και ενδεχομένως να πονάει, είναι πολλές.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι γάτες είναι πολύ καλές στο να καλύπτουν τη δυσφορία και την ασθένεια. Και συχνά δεν καταλαβαίνουμε ότι έχουν κάποιο πρόβλημα.
Επιπλέον, τα γατάκια είναι πολύ ελαφριά και ευκίνητα και συνήθως δεν παρουσιάζουν τα συνήθη σημάδια δυσφορίας των αρθρώσεων.
Αντίθετα, τείνουν να εμφανίζουν αλλαγές στη συμπεριφορά τους, για παράδειγμα, κατάθλιψη, έλλειψη ενδιαφέροντος για την περιποίηση, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους. Ή συχνά κάνουν την ανάγκη τους έξω από το κουτί της άμμου.
Αν η γάτα σας είναι ηλικιωμένη, πιθανόν να έχει αρθρώσεις που πονάνε
Η αρθρίτιδα, που ονομάζεται επίσης οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) και εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων (DJD), περιγράφει μια κατάσταση κατά την οποία υπάρχει φλεγμονή του αρθρικού υμένα, ενός λεπτού στρώματος ιστού που καλύπτει τις αρθρώσεις και τις θήκες των τενόντων. Τα κύτταρα εντός του αρθρικού υμένα εκκρίνουν υγρά που λιπαίνουν τις αρθρώσεις.
Η αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από προοδευτική, μακροχρόνια, μόνιμη φθορά του χόνδρου που περιβάλλει τις αρθρώσεις. Δυστυχώς, η πάθηση αυτή διαγιγνώσκεται σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό γατών στις μέρες μας, λόγω της επιδημίας υπέρβαρων, παχύσαρκων και ανεπαρκώς γυμνασμένων γατών.
Ορισμένες εκτιμήσεις δείχνουν, όπως αναφέραμε πιο πάνω, ότι περίπου το ένα τρίτο των ενήλικων γατών έχουν αρθρίτιδα μέχρι την ηλικία των 6 ετών και έως και το 90 τοις εκατό των γατών άνω των 12 ετών έχουν κάποιο βαθμό αρθρίτιδας. Η πάθηση εμφανίζεται συχνότερα στις αρθρώσεις του αγκώνα και του ισχίου.
Πώς να καταλάβετε αν η γατούλα σας πονάει
Δεδομένου ότι η γάτα είναι πολύ καλή στο να κρύβει τον πόνο, επικεντρωθείτε στις αλλαγές στη συμπεριφορά της, όπως:
● Απροθυμία να πηδήξει πάνω σε πράγματα ή δυσκολία να πηδήξει μέχρι εκεί που εσείς θέλετε.
● Μειωμένο ενδιαφέρον για άλλα μέλη της οικογένειας, ανθρώπους και κατοικίδια ζώα.
● Κάνει την ανάγκη της έξω από το κουτί απορριμμάτων, ειδικά αν το κουτί έχει ψηλές πλευρές ή βρίσκεται κάπου πάνω ή σε δυσπρόσιτο σημείο.
● Είναι λιγότερο δραστήρια, κοιμάται περισσότερο.
● Δεν σκεπάζει πλέον τα ούρα ή τα κόπρανα με άμμο.
● Έλλειψη όρεξης
Εάν παρατηρήσετε ένα ή περισσότερα από αυτά τα σημάδια στη γάτα σας, είναι καιρός να κλείσετε ένα ραντεβού με τον κτηνίατρό σας. Όσο γρηγορότερα ανακαλύψετε την αιτία της αλλαγής της συμπεριφοράς της, τόσο γρηγορότερα θα μπορέσετε να τη βοηθήσετε.
Βοηθώντας τις αρθρώσεις της γάτας σας να “γεράσουν” καλά
Ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας για την πρόληψη ή την ανακούφιση των συμπτωμάτων αρθρίτιδας στη γάτα σας είναι η διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Μια παχύσαρκη γατούλα με αρθρίτιδα μπορεί να έχει αισθητή βελτίωση των συμπτωμάτων της αφού χάσει μόνο ένα μικρό μέρος του σωματικού της βάρους.
Η διατήρηση του μυϊκού βάρους της γάτας σας, καθώς μεγαλώνει, μπορεί να αποτελέσει πρόκληση λόγω της σχετιζόμενης με την ηλικία εξασθένησης των μυών (ατροφία). Και ενώ κάποια “συρρίκνωση” είναι αναμενόμενη, πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι η ηλικιωμένη γατούλα τους χρειάζεται λιγότερη άσκηση, κάτι που δεν είναι σωστό.
Για να αντισταθμίσετε τη γρήγορη ατροφία της γάτας σας, πρέπει εκείνη να κινεί το σώμα της περισσότερο όσο μεγαλώνει. Αν και η ένταση, η διάρκεια και ο τύπος της άσκησης θα αλλάξουν, η καθημερινή δραστηριότητα εξακολουθεί να είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη της βαθιάς μυοσκελετικής αδυναμίας με την ηλικία.
Οι μύες διατηρούν τον σκελετό του κατοικίδιου ζώου σας, οπότε η διατήρηση του μυϊκού βάρους θα επιβραδύνει επίσης το βαθμό χαλάρωσης των αρθρώσεων (που προκαλεί αρθρίτιδα). Η ηλικιωμένη γάτα σας χρειάζεται καθημερινή κίνηση για να επιβραδύνει την ατροφία και να διατηρήσει το μυϊκό βάρος.
Επειδή η μόνη μορφή άσκησης πολλών γατών είναι το περπάτημα από και προς το μπολ με το φαγητό, το να μεταφέρετε το μπολ της γάτας σας στο σπίτι την ώρα του γεύματος (προτρέποντάς την να σας ακολουθήσει) και να της δίνετε μια μπουκιά φαγητό σε κάθε γύρο του σπιτιού αποτελεί έναν εξαιρετικό τρόπο για να “κινείται και να τρώει”, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση του εύρους κίνησης και της ευλυγισίας των αρθρώσεων.
Άλλοι κρίσιμοι παράγοντες για τη διατήρηση της υγείας μιας γάτας με αρθρίτιδα περιλαμβάνουν τη σίτιση με μια ισορροπημένη, κατάλληλη για το είδος διατροφή, την αποφυγή περιττών επανεμβολιασμών και την παροχή πολλών ευκαιριών για σωματική δραστηριότητα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της (τα διαδραστικά παιχνίδια είναι εξαιρετικά).
Ευεργετικές θεραπείες για γάτες με αρθρίτιδα
Υπάρχουν πολλές θαυμάσιες φυσικές θεραπείες για αυτή την κατάσταση που μπορούν να μειώσουν ή να εξαλείψουν την ανάγκη για παυσίπονα, πολλά από τα οποία είναι εξαιρετικά τοξικά για τις γάτες.
Μεταξύ άλλων ορισμένες από τις θεραπείες περιλαμβάνουν:
● Ένα υψηλής ποιότητας συμπλήρωμα ωμέγα-3.
● Κτηνιατρική χειροπρακτική φροντίδα, η οποία μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική στην ανακούφιση του πόνου και στη μείωση του εκφυλισμού των αρθρώσεων.
● Μασάζ για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου στους κατεστραμμένους ιστούς.
● Βελονισμός, τον οποίο οι γάτες τείνουν να ανέχονται εξαιρετικά καλά.
● Ομοιοπαθητικές θεραπείες.
● Ουμπικινόλη και κουρκουμάς.
Μέλος του μητρώου
