Πριν όμως από αυτή την εξέλιξη που γνωρίζουμε ειδικά τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν σύμφωνα με την αρχαιοελληνική επιστήμη αλλά και τη μυθολογία, οι λεγόμενες Αλκυονίδες Ημέρες οι οποίες οφείλουν την ονομασία τους στον Αριστοτέλη.
Πήραν το όνομά τους από τον αστέρα Αλκυών που μεσουρανεί κατά τις απογευματινές ώρες και τις νύχτες βρίσκεται στο ζενίθ του ουράνιου θόλου, για ένα διάστημα περίπου δύο εβδομάδων που εκτείνεται από 15 Δεκεμβρίου μέχρι 15 Φεβρουαρίου κατά το οποίο παρουσιάζεται ανοιξιάτικο καιρικό ιντερμέδιο μες το χειμώνα, δηλαδή έντονη ηλιοφάνεια, υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες, απουσία νεφελών ή ανέμου.
Οι Αλκυονίδες Ημέρες επίσης στην αρχαιοελληνική παράδοση που έφτιαχνε μύθους για να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα, οφείλουν το όνομά τους στο πανέμορφο θαλασσοπούλι Αλκυόνη με το μακρύ ράμφος, το μπλε χρώμα στο κεφάλι και στη ράχη, το λευκό στο λαιμό και το πορτοκαλοκόκκινο στο στήθος. Αυτό το ωραίο πουλί της θάλασσας, ήταν σύμφωνα με το μύθο μια γυναίκα που διέπραξε ύβρη και τιμωρήθηκε από τους θεούς, χάνοντας το σύζυγό της σε ναυάγιο.
Ο θρήνος της για την απώλεια, έκανε το Δία να τη λυπηθεί και να τη μεταμορφώσει στο πουλί Αλκυόνη που γεννά τα αβγά του μέσα στο χειμώνα και που τα αγριεμένα κύματα τα καταστρέφουν.
Με παρέμβαση του Δία και πάλι, τις μέρες που η Αλκυόνη γεννά και κλωσάει, επικρατεί ηλιοφάνεια και καλοκαιρία μέσα στο χειμώνα.
Μέλος του μητρώου
