Αυτή ήταν η άποψη του ΚώσταΚαββαθά στην οποία επέμενε, ακόμη και όταν μετά από πολλές περιπέτειες που πέρασε τα τελευταία χρόνια με την υγεία του, ομολογούσε πως το τέλος είναι κοντά. Η ταυτότητα έγραφε Κωνσταντίνος Καββαθάς, του Δημητρίου και της Ερασμίας. Έτος γέννησης 1939, μήνας Μάρτιος.
Μέσα στη λαίλαπα του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, οι πρώτες του παιδικές αναμνήσεις όπως ο ίδιος συνήθιζε να διηγείται ήταν στις γειτονιές του Νέου Κόσμου, της Δάφνης και της Ηλιούπολης, σε μια εποχή που οι Γερμανοί και στη συνέχεια τα Δεκεμβριανά και ο Εμφύλιος έκαναν τη ζωή δύσκολη και την καθημερινότητα σκληρή.
Οι μάχες του εμφυλίου γκρέμισαν το μισό του σπίτι, αλλά αυτός κοιτούσε τον ουρανό κάθε φορά που κάποιο βρετανικό μαχητικό πετούσε πάνω από την εμπόλεμη τότε ζώνη του Νέου Κόσμου.
Ήταν η πρώτη του επαφή με τον μεγάλο του έρωτα, όπως αποδείχθηκε αργότερα, την αεροπορία. Έρωτας με την πρώτη ματιά.
Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος, όμως ο μικρός Κωνσταντίνος ουδέποτε γοητεύτηκε από τη νομολογία, τα δικαστήρια, τις αγορεύσεις.
Αντίθετα, το μπλέ σπάνιο χρώμα των παιδικών του ματιών φωτιζόταν στη θέα των επιτευγμάτων της μηχανολογίας, θαυμάζοντας τα έργα των ανθρώπων που ασχολούνταν με τις κατασκευές. Κάπως έτσι, βρέθηκε στα 18 του χρόνια στο Αεραθλητικό Κέντρο Τριπόλεως, όπου και έβγαλε άδεια χειριστή ανεμόπτερου. Πήρε άριστα στις πτήσεις με την βοήθεια του Αίολου, αντίθετα με τον βαθμό του απολυτηρίου του από το Β΄Γυμνάσιο που δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Κυρίως λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του που μάλλον τον απομάκρυνε από την πεπατημένη του σπασίκλα.
Ένα χρόνο μετά την απόκτηση του πτυχίου χειριστή ανεμόπτερου, το 1958, βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία όπου φοίτησε στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του London Northern Polytechnic, έως και το 1960. Δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του, γιατί ήταν μόνιμα τσακωμένος με τη Χημεία.Την εποχή εκείνη όμως οι Καποτήδες (όπως συνήθιζε να λέει τους Βρετανούς από τη φράση a cup of tea), ήταν στο επίκεντρο του παγκόσμιου μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Οποία τύχη για έναν 20χρονο λάτρη της μηχανολογίας και της ταχύτητας. Γοητεύτηκε, ερωτεύτηκε για δεύτερη φορά, ονειρεύτηκε το δικό του αύριο σε σχέση με την αυτοκίνηση.
Τελειώνοντας τη στρατιωτική του θητεία (υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός), αποφάσισε να αφοσιωθεί στη δημοσιογραφία, έχοντας κάνει ήδη τα πρώτα του βήματα στο περιοδικό «Ταχύτης». Το 1963 με το απολυτήριο του στρατού στο χέρι βρέθηκε στη «Μεσημβρινή» στην οποία για τρία χρόνια διατηρούσε τη στήλη αυτοκινήτου.
Λίγο αργότερα χρονολογείται και η πρώτη του προσπάθεια να εκδώσει δικό του περιοδικό, μαζί με τον διαφημιστή Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί & Δρόμοι», η οποία όμως δεν ευδοκίμησε. Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο», εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε εκεί και τη θέση του αρχισυντάκτη.
Όλο αυτό το διάστημα, αλλά και αργότερα, συμμετείχε στους ελληνικούς αγώνες αυτοκινήτου της εποχής (δεξιοτεχνίες, αναβάσεις, σιρκουί και ράλλυ), οδηγώντας Peugeot 204 και ΝSU 1200 TT με το ψευδώνυμο «Πηλέας».
Τον Φεβρουάριο του 1968 παντρεύεται τη Σοφία Μπλέτσα και μαζί δημιουργούν ένα χρόνο αργότερα την εταιρεία «Τεχνικές Εκδόσεις ΕΠΕ». Νοικιάζοντας ένα διαμέρισμα κοντά στο Α' Νεκροταφείο, ο Κώστας Καββαθάς, μαζί με τον αείμνηστο Άρη Σταθάκη, τον Αντώνη Κόλλια και τον Τάκη Πιρπιρή στήνουν το πειροδικό που θα γινόταν σήμειο αναφοράς στον ειδικό Τύπο στην Ελλάδα. Το πρώτο τεύχος του περιοδικού «4 ΤΡΟΧΟΙ» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1970. Αυτοί έγραφαν και η Σοφία έτρεχε για τις διαφημίσεις και τα λοιπά διαδικαστικά.
Ο Καββαθάς ουδέποτε ασχολήθηκε με το ταμείο του μαγαζιού και όταν ασχολήθηκε ήταν τόσο κακός επιχειρηματίας που τα έκανε μαντάρα... Την ίδια στιγμή η σχέση του με τη Σοφία ήταν μια σχέση αγάπης - μίσους που συχνά έφτανε σε υπερθετικό βαθμό.Η εταιρία μεγάλωσε και, στα χρόνια που ακολούθησαν, έβγαλε μία πλειάδα νέων τίτλων όπως τα: Ήχος & Hi-Fi, "Πτήση & Διάστημα", "Ταξιδεύοντας", "2Τροχοί", Σκάφος & Θάλασσα", "Ηλεκτρονικός Υπολογιστής", "Video Inn", "Επιστήμη & Τεχνολογία", "RAM", "Γεύση Εποχής", "Γεύση Κουζίνα", "Κηποτεχνία", "Cyber Week", "Οδηγώντας", "Στερεοφωνία & Μουσική", "Μοντέλο", "Αναλόγιο". "FORMULA 1", "RALLY XS" κ.α. Παράλληλα ο Κώστας Καββαθάς ήταν πρωτοπόρος στις νέες τεχνολογίες δημιουργώντας, το 1994, τον δεύτερο ιδιωτικό κόμβο Internet στην Ελλάδα με το τίτλο Techlink. Δικό του δημιούργημα είναι και το πρώτο Κέντρο Οδικής Ασφάλειας στην Ελλάδα, η "Safetrack A.E", ενώ το 1998 ο ραδιοσταθμός «Εν Λευκώ 87.7 FM» άρχισε να εκπέμπει για πρώτη φορά.
Οχι μόνον ανεμόπτερα, αλλά μικρά αεροπλάνα και ελικόπτερα πιλοτάριζε. Εδώ με τον Κώστα
Ο Καββαθάς (ΚΚ υπέγραφε ο ίδιος ή pilot), διατηρούσε πάντα μια ιδιαίτερη και συνάμα περίεργη σχέση με τους εργαζόμενους στην εταιρεία του, αλλά και τους ανθρώπους γύρω του. Τους απευθύνονταν στον πληθυντικό και με το επίθετό τους (από ευγένεια ή θέλοντας να κρατάει τις αποστάσεις, ουδείς κατάφερε ποτέ να το αποκρυπτογραφήσει) και όσες λιγοστές φορές γινόταν πιο οικείος και το γυρνούσε στον ενικό ήταν απλά γιατί ήσασταν οι δύο σας.
Γκρίνιαζε γιατί του άλλαζαν τη φωτογραφία εξωφύλλου που είχε διαλέξει, ή του έκρυβαν τα αυτοκίνητα που είχαν έρθει στο περιοδικό για δοκιμή αλλά όχι με το στιλ του αφεντικού αλλά του παιδιού που του έπαιρνες το παιχνίδι. Έγραφε στον περίφημο ΑΝΤΙΛΟΓΟ των 4Τ «είχαμε στο γκαράζ το τάδε μοντέλο αλλά δεν μου το έδωσαν ποτέ να το οδηγήσω». Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές η επαφή του με μπόλικα από αυτά είχε αποβεί καταστροφική. Όχι γιατί ήταν κακός οδηγός, κάθε άλλο... Απλά ήταν καταστροφέας.Τα κείμενά του ήταν ξεχωριστά και πίσω από τις λέξεις διέκρινες πάντα μια απαισιοδοξία την οποία ο ίδιος δικαιολογούσε λέγοντας ότι προβλέπει τα δεινά που θα έρθουν και εμείς δεν τα βλέπουμε. Ίσως γι΄αυτό ονόμαζε συχνά - πυκνά τον εαυτό του (με ένα τόνο έπαρσης) «μάντη Κάλχα». Η αλήθεια είναι πως σε πολλά από όσα έλεγε έπεσε μέσα.
Έγραφε για τις αξίες που χάνονται, το φτηνό lifestyle που θα μας κυριεύσει την εποχή της αστακομακαρονάδας και πολλές φορές απαξίωνε με εξαιρετικά υποτιμητικό τρόπο τα ίδια τα αυτοκίνητα, αυτά που στην ουσία ήταν ο μεγάλος του έρωτας, για τον τρόπο που τα λανσάριζε το μάρκετινγκ της εποχής.
Σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Από τα αυτοκίνητα στα αεροπλάνα και με όχημα το περιοδικό «Πτήση» και κίνητρο την αγάπη του για τις... πετομηχανές, βρέθηκε να πετά με 28 τύπους μαχητικών, να αιωρείται σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας και να πετά στα όρια του διαστήματος με ένα MIG 25 από μια ρωσική βάση. Στο μεταξύ είχε αποκτήσει και πτυχίο χειριστού ελικοπτέρου και μονοκινητήριου αεροπλάνου.Αυθεντικός, παθιασμένος, πρωτοπόρος σε ότι καταπιανόταν με επιμονή στις απόψεις του, ήταν ταυτόχρονα και εξαιρετικά σνομπ αν κάτι δεν συμβάδιζε με τις δικές του αξίες ή απλά δεν του άρεσε.«Με όλους αυτούς θα πάμε αποστολή στην Ιταλία; Πηγαίνετε εσείς κύριε Τ, εγώ δεν θα έρθω», και έφευγε από το αεροδρόμιο λίγο πριν την πτήση αφήνοντας «παγωτό» τους ανθρώπους που τον είχαν καλέσει. Για έναν παράξενο λόγο όμως, κανείς δεν του κρατούσε κακία. Όλοι δέχονταν τις παραξενιές του με ένα συγκαταβατικό χαμόγελο. Ήταν η εποχή της παντοδυναμίας του, που οι 4Τροχοί σάρωναν σε πωλήσεις με τον ανταγωνισμό πολύ πίσω. Ποιος θα τον αμφισβητούσε;Κάποιοι έλεγαν πως πίσω από αυτό το σνομπ «κάνω πως δεν σε βλέπω», κρυβόταν ο αληθινός του χαρακτήρας. Είναι ντροπαλός, έλεγαν. Μπορεί, αλλά μάλλον όχι.
Πάντως όταν ήταν στις καλές του, βαριόσουν να ακούς ιστορίες. Ιστορίες που σε πολλές περιπτώσεις είχαν μεγάλες δόσεις υπερβολής, όλες συνυφασμένες με δικά του «κατορθώματα». Όπως για παράδειγμα ότι με ένα 36άρι φιλμ φωτογράφησε όλο το Ράλι Ακρόπολις, την ώρα που οι φωτογράφοι του περιοδικού σπαταλούσαν μπόλικα καρούλια, ή το πώς σε δύο μέρες πρόλαβε και πήγε στην έκθεση αυτοκινήτου στο Τόκιο, έκανε όλη τη δουλειά και γύρισε. Και όταν του έλεγες πως αυτά δεν γίνονται σου απαντούσε «δεν υπολογίσατε τη διαφορά της ώρας», γελούσε και άλλαζε κουβέντα, περιγράφοντας πώς έδεσε μια φωτογραφική μηχανή πάνω σε ένα δένδρο και στη συνέχεια οδηγούσε γύρω - γύρω ένα αυτοκίνητο και το φωτογράφιζε. Αν προσπαθήσεις να το κάνεις εικόνα δεν γίνεται, αλλά για τον Καββαθά όλα γίνονταν ή καλύτερα όλα μπορούσε να τα κάνει εκείνος με τον δικό του τρόπο. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας του. «Εγώ μπορώ». Και η αλήθεια είναι πως πολλά τα μπόρεσε.
Δεν έπινε, δεν κάπνιζε, κάποτε κυκλοφορούσε με μια πίπα αλλά μάλλον ήταν περισσότερο θέμα στιλ που σύντομα απέρριψε και οδηγούσε τη μοτοσικλέτα του μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν η υγεία του άρχισε να τον ταλαιπωρεί.
Ακόμη και τότε όμως, όταν μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, επέμενε πως ο θάνατος είναι ένα λάθος λογισμικού.
Είχε πάντα τουλάχιστον έναν σκύλο και ουκ ολίγες γάτες. Η αγάπη του για τα κατοικίδια ήταν πολύ μεγάλη.
Ωστόσο, όσο καλός δημοσιογράφος ήταν, τόσο κακός επιχειρηματίας αποδείχθηκε. Η εποχή του Χρηματιστηρίου, και κάποιες λάθος δικές του επιλογές (και της συζύγου του), έφεραν την «Τεχνικές Εκδόσεις» στα πρόθυρα της πτώχευσης. Αποκορύφωμα η επιμονή του να αποκτήσει εταιρικό μερίδιο σε μια εκτυπωτική εταιρεία, επιλογή που αποδείχθηκε τεράστιο φιάσκο. Όμως όσο και αν προσπάθησαν οι τότε συνεργάτες του να τον αποτρέψουν εκείνος δεν άλλαξε ποτέ γνώμη γιατί... «εγώ ξέρω».Αυτή του η επιλογή ήταν και το κερασάκι στην τούρτα της κατάρρευσης από την οποία κλήθηκε να τον σώσει η εξαγορά των Τεχνικών Εκδόσεων από τον κραταιό τότε Ομιλο Λυμπέρη. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η οικονομική κρίση χτύπησε σκληρά τη χρυσή αγορά του lifestyle, που κατέρρευσε με πάταγο παρασύροντας και τις Τεχνικές Εκδόσεις.
Οι 4ΤΡΟΧΟΙ και μαζί 2-3 άλλα περιοδικά όπως η Πτήση και ο Ηχος, διασώθηκαν μετά από πολλές περιπέτειες, όμως ο πεισματάρης Καββαθάς ουδέποτε δέχτηκε πως για ό,τι έγινε είχε μερίδιο ευθύνης.
Αλλωστε, αν το παραδεχόταν δεν θα ήταν ο Καββαθάς...Όπως και νάχει, ο Κώστας Καββαθάς δίκαια κατέχει τον τίτλο του Πατριάρχη του ειδικού Τύπου, όντας ο άνθρωπος που απογείωσε τη δημοσιογραφία του αυτοκινήτου και την ξεκόλλησε από το μικρό και ταπεινό πλαίσιο της λαμαρίνας, του μπουζί και του λάστιχου.
Η κηδεία θα γίνει την Παρασκευή 11, Απριλίου στις 11:30 το πρωί στο χωριό Βυτιναίικα κοντά στον Πύργο Ηλείας, δίπλα στον οικογενειακό τάφο του πατέρα του.
Παράκληση της οικογένειας είναι, αντί στεφάνων, τα χρήματα να προσφερθούν στο Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα».
Μέλος του μητρώου
