Στο Συνέδριο του ΠΕΙΦΑΣΥΝ Group «Το φαρμακείο του αύριο» συμμετείχε ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης σε μια συζήτηση με τον Γενικό Διευθυντή της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών Παύλο Ευθυμίου.
Συνεχάρη τους διοργανωτές για το συνέδριο και τόνισε πως «είναι τιμή να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που στηρίζουν την ελληνική οικονομία, που κράτησαν την Ελλάδα όρθια, τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας».
Αναφορικά με το ρόλο των φαρμακείων, αλλά και την επιχειρηματική τους υπόσταση ο Υφυπουργός τόνισε πως: «στη συνείδηση πολλών συμπολιτών μας, το φαρμακείο, ο φαρμακοποιός είναι κατά βάση ένας διανομέας φαρμάκων. Στην πραγματικότητα, αν ψάξουμε λίγο τη ζωή μας, τις εμπειρίες μας, τις δυσκολίες μας, είναι πολλά πράγματα περισσότερα. Είναι αυτός ο οποίος θα μας συμβουλεύσει στις δύσκολες στιγμές, όχι μόνο για εμάς τους ίδιους, αλλά για το παιδί μας. Εγώ πολλαπλασίασα τον θαυμασμό μου για τους φαρμακοποιούς της γειτονιάς μας όταν αποκτήσαμε ένα παιδί και ο γιος μου τώρα είναι 2 ετών, στους πρώτους μήνες καταλάβαμε αυτή την αξία. Στον κορονοϊό, στον εμβολιασμό. Και όταν εμένα με βρήκε μία περιπέτεια, ένα αυτοάνοσο που έφερε και ένα δεύτερο και αφού προφανώς εφάρμοσα κατά γράμμα τις συμβουλές των γιατρών μου, στη συνέχεια οι καθημερινοί μου σύμμαχοι ήταν οι φίλοι μου οι φαρμακοποιοί και οι φαρμακοποιοί της γειτονιάς μου.
Αν σκεφτεί κανείς ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων σε μια χώρα, των Ελλήνων πολιτών, είναι πόσους φόρους πληρώνουν και που πάνε αυτά τα λεφτά που δίνουν- που δίνουμε. Πού πάνε αυτά τα λεφτά που πληρώνουμε; Ναι, έχει μειώσει φόρους αυτή η κυβέρνηση. Αλλά πού πάνε αυτοί οι φόροι; νομίζω. Αυτό λοιπόν το πού πάνε, οι φαρμακοποιοί το ξέρουν. Πάνε στις προληπτικές εξετάσεις, στο πρόγραμμα «Προλαμβάνω». Αυτή τη στιγμή περίπου 90.000 γυναίκες πρόλαβαν κάτι πολύ νωρίς. Πόσοι ακόμα πολίτες, άντρες, γυναίκες βρήκαν κάτι που έχει να κάνει με ένα καρδιαγγειακό νόσημα εγκαίρως; Πώς θα γινόταν όλο αυτό αν δεν ήταν τα φαρμακεία μας σε όλη την Ελλάδα; Τα φαρμακεία είναι η πιο απτή εικόνα, η πιο χειροπιαστή εικόνα τεχνολογίας, καινοτομίας και προστασίας της ζωής μας».
Για την βελτίωση των υποδομών υγείας αλλά και την κουλτούρα προληπτικής ιατρικής ο κ. Μαρινάκης τόνισε: «Μιλάμε για την υγεία πολλές δεκαετίες. Κατά κανόνα μιλάμε για τα νοσοκομεία που γίνεται πολύ καλή δουλειά από το Υπουργείο Υγείας -προφανώς εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, αλλά όσοι μιλούν με όρους ισοπέδωσης δεν αδικούν την κυβέρνηση, αδικούν την προσπάθεια που γίνεται. Το λένε και οι πολίτες στην αξιολόγηση που κάνουν στις υπηρεσίες υγείας που δέχονται: πάνω από 4 στα 5, 4,5 στα 5 είναι η μέση αξιολόγηση των πολιτών, των ίδιων των πολιτών για τα νοσοκομεία. Αλλά αν θέλουμε πραγματικά να πάμε στην επόμενη πίστα και αυτή είναι η προσπάθεια που κάνουμε, πρέπει να κατανοήσουμε και εμείς και να κάνουμε τους πολίτες να το καταλάβουν με τα επιχειρήματά μας, με το παράδειγμά μας ότι η υγεία δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία. Γιατί αν θεωρούμε ότι η υγεία είναι μόνο τα νοσοκομεία, τότε τα νοσοκομεία δεν θα αντέξουν. Η υγεία είναι η πρωτοβάθμια υγεία, είναι η πρόληψη, είναι τα φαρμακεία, είναι οι επιχειρήσεις οι οποίες στηρίζουν την υγεία, οι φαρμακευτικές, οι μεγάλες φαρμακευτικές επιχειρήσεις, οι φαρμακοβιομηχανίες, είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που παράγουν προϊόντα για την υγεία και είναι και η νοοτροπία μας. Αυτό, ενώ, ως ευσεβής πόθος έχει διατυπωθεί και τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και του 2000, ως πολιτική εφαρμόζεται πρώτη φορά από την παρούσα κυβέρνηση.
Συνολικά από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης δίνουμε 3,8 δισ. για εκσυγχρονισμό ψηφιακά των επιχειρήσεων, ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα λεφτά πηγαίνουν σε εταιρείες, οι οποίες σχετίζονται με την υγεία. Για μένα το μεγάλο στοίχημα είναι, ξεκινώντας από τις δομές εκπαίδευσης, να καταλάβουμε ότι αν θέλουμε να δούμε νοσοκομεία τα οποία θα αναπνεύσουν, ναι, χρειάζονται περισσότεροι γιατροί. Έχουμε αυξήσει κατά 10% το προσωπικό, χρειάζονται οι γιατροί και το λοιπό προσωπικό να αμείβονται καλύτερα. Έχουν υπάρξει αυξήσεις οι οποίες φτάνουν μέχρι και το 30% – 35% για κάποιες ειδικότητες -χρειάζονται περισσότερες για να μην παρεξηγηθώ- όμως δεν αρκούν αυτά. Η συζήτηση για το «Προλαμβάνω», η στήριξη των φαρμακείων, το να δώσουμε ελευθερίες στα φαρμακεία, να τους δώσουμε παραπάνω δυνατότητες, πάντοτε με μέτρο αλλά με εμπιστοσύνη, όλο αυτό στο τέλος της ημέρας θα βοηθήσει αυτόν τον συνολικό κύκλο, την αλυσίδα που είναι και τα νοσοκομεία».
Για το ποιες είναι ευρύτερα οι πολιτικές προτεραιότητες για το επόμενο χρονικό διάστημα ο Υφυπουργός απάντησε: «Η στήριξη της οικογένειας, των μονογονεϊκών οικογενειών, των οικογενειών που έχουν παιδιά, δεν έχουν παιδιά, πολύ παραπάνω των οικογενειών που μεγαλώνουν περισσότερα παιδιά και βέβαια σε περιοχές που δεν είναι κάποια πράγματα εύκολα και προσβάσιμα. Αυτός είναι ο πρώτος και μεγάλος στόχος. Γι’ αυτό και πριν από περίπου δύο μήνες ανακοινώθηκε μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση, που είναι λογικό ο κόσμος δεν την έχει καταλάβει, γιατί ακόμα δεν την έχει βιώσει, δεν την έχει εισπράξει στην τσέπη του. Από τον Ιανουάριο θα τη ζήσουμε που είναι μια πολύ σημαντική βάση, γι’ αυτό το οποίο θα ακολουθήσει όσο είμαστε εμείς στα πράγματα. Φοροαπαλλαγές για οικογένειες, περισσότερες δυνατότητες στις οικογένειες, στήριξη της ελληνικής περιφέρειας.
Αυτό είναι το πρώτο και κυριότερο. Γιατί ξέρετε πολύ καλά, εσείς που κάθε μήνα πληρώνετε τις υποχρεώσεις σας, κάθε τρίμηνο πληρώνετε το ΦΠΑ σας, κάθε χρόνο πληρώνετε τους υπόλοιπους φόρους σας -εδώ ανοίγω μια παρένθεση, γι’ αυτό θεωρώ ότι η πολιτική πρέπει να ασκείται όλο και παραπάνω από ανθρώπους με ένσημα. Μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες ήταν το ανάποδο. Χωρίς να εξαιρώ κανένα κόμμα, κλείνω αυτή την παρένθεση- όσο μεγαλώνει η πίτα, τόσο θα μπορούμε να μειώνουμε φόρους και θα δίνουμε έμφαση στις νεότερες γενιές και στις οικογένειες. Τι σημαίνει μεγάλωμα της πίτας; Αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Έσοδα από αυτό. Έσοδα από την αύξηση της απασχόλησης. Λιγότεροι φόροι. Περισσότερα φορολογικά έσοδα. Η αντιπολίτευση εδώ αδυνατεί να το καταλάβει αυτό -αλλά πιστεύω ότι εσείς ειδικά το καταλαβαίνετε- και με αυτό τον τρόπο λιγότερα βάρη. Δεύτερη προτεραιότητα αυτό το οποίο κάναμε ως κουβέντα στην προηγούμενη ερώτηση – απάντηση. Ανταποδοτικότητα των λιγότερων φόρων και των περισσότερων εσόδων. Περισσότερες υπηρεσίες που να πει κάποιος “υπάρχει κράτος. Τελικά κάτι αλλάζει”. Αυτή είναι η φράση κλειδί που θέλουμε να ακουστεί στη δεύτερη τετραετία.
Παραδείγματα, αυτά που είπαμε: Προληπτικές εξετάσεις, τα χρήματα που πάνε στην πολιτική προστασία, ανακαινισμένα σχολεία που με τη συνδρομή των τραπεζών θα ανακαινιστούν όλο και περισσότερα. Ανακαινίσεις νοσοκομείων, κέντρων υγείας, πάνω από 100 νοσοκομεία, αν αθροίσει κανείς το πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης και τις λοιπές παρεμβάσεις και πάνω από 150 Κέντρα Υγείας. Ασφάλεια στις γειτονιές, στήριξη ειδικά των παιδιών που μπορεί να κινδυνεύουν. Αστυνόμευση. Η νέα υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, η Διεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος. Όλα αυτά δεν παραπέμπουν σε μια Ελλάδα που έγινε παράδεισος, ούτε θα γίνει μέσα σε ένα, δύο ή έξι χρόνια. Παραπέμπουν σε μια χώρα η οποία έχασε πολλές ευκαιρίες, αδίκησε τον ίδιο της τον εαυτό και την κοινωνία, η οποία τη στήριξε και αρχίζει πλέον και μετατρέπεται σε μια κανονική χώρα. Έχουμε ακόμα να ανέβουμε σκαλοπάτια, αλλά έχουμε καταφέρει αρκετά και μπορούμε και καλύτερα».
Αναφερόμενος στο στεγαστικό ζήτημα ο Παύλος Μαρινάκης σημείωσε: «Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που εκλήθην να αντιμετωπίσω από την πρώτη στιγμή που άρχισα να γίνομαι λίγο παραπάνω αναγνωρίσιμος λόγω της θέσης -γιατί μέχρι και τη στιγμή που εξελέγην Γραμματέας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και τώρα Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, μετά την τιμητική απόφαση του Πρωθυπουργού, η βασική μου ιδιότητα, η οποία παραμένει μέχρι και σήμερα, είναι η επαγγελματική μου, είμαι δικηγόρος, από εκεί ζω την οικογένειά μου- ήταν η καχυποψία των συνδαιτυμόνων σε οποιοδήποτε τραπέζι, λόγω της ιδιότητάς μου. Όχι λόγω εμού. Γιατί σου λέει ο άλλος, αυτός για να έχει μια πολιτική θέση τα έχει όλα λυμένα.
Άρα ξεκινάω με μια μικρή εισαγωγή. Περισσότερο ή λιγότερο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που μας ακούν και μας βλέπουν και άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι σήμερα εδώ, που έχουν πολλά παραπάνω προβλήματα. Έχω τη δυνατότητα πολλά πράγματα, όχι απλά να τα αντιλαμβάνομαι επειδή μιλάω με τους συνεργάτες μου, με τους πελάτες στο γραφείο μου, με τους φίλους μου, αλλά γιατί πολύ απλά κάποια από αυτά και εγώ τα βιώνω. Θα συμφωνήσω, λοιπόν, ότι η στεγαστική είναι η μεγαλύτερη κρίση που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή και η Ελλάδα. Και όσο περνάει ο καιρός και αποκλιμακώνεται ο πληθωρισμός, έχουμε τον πέμπτο χαμηλότερο αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και δεύτερο χαμηλότερο στα τρόφιμα. Η στεγαστική κρίση δεν μπορεί να αποκλιμακωθεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Το στοίχημα είναι με την πολιτική μείωσης φόρων ή ξεκάθαρων φοροαπαλλαγών να πέσουν παραπάνω σπίτια στην αγορά. Πώς το κάνουμε αυτό; Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα φοροαπαλλαγών για όσα σπίτια ήταν κλειστά και ανοίγουν, για όσα σπίτια ήταν βραχυχρόνια μίσθωση και μετατρέπονται σε μακροχρόνια μίσθωση. Ξεκινάει ένα ακόμα πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας. Έχουμε το πρόγραμμα “Σπίτι μου Ι”, το πρόγραμμα “Σπίτι μου ΙΙ”, έχουμε μειώσει τον ΕΝΦΙΑ κατά 35%, με απαλλαγές σε κάποιες περιοχές ακριτικές και όχι μόνο, όλα τα χωριά μας ουσιαστικά και τις μικρές κωμοπόλεις. Έχουμε τη δυνατότητα 50% μικρότερου ΕΝΦΙΑ αν έχει ασφαλιστεί το σπίτι. Γιατί τα κάνουμε όλα αυτά; Τα κάνουμε όλα αυτά για να μπορείς αν έχεις διαθέσιμα πέντε σπίτια να νοικιάσεις, να μπορείς στην αγορά, να βρεις 10 και 15. Το στεγαστικό να λέμε αλήθειες, επειδή είναι η περιουσία του άλλου, δεν αντιμετωπίζεται με ένα νόμο και ένα άρθρο επειδή είναι και μια φράση που έχει κάψει αυτή τη χώρα. Δυστυχώς.
Το στεγαστικό αντιμετωπίζεται, περιορίζεται, με αυτές τις πολιτικές. Είναι η άλλη όψη της ανάπτυξης και είναι μια δύσκολη όψη που πρέπει να την δούμε κατάματα. Αλλά για να μην μείνω μόνο σε αυτό και να κλείσουμε, εγώ πιστεύω πάρα πολύ στην ειλικρινή θεώρηση των πραγμάτων, ειδικά όταν θέλεις να φέρεις κάτι νεότερο με τη δική σου παρουσία. Και λάθη έχουν γίνει και καθυστερήσεις έχουν υπάρξει και πράγματα που μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα. Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι ότι αν σκεφτεί κανείς, αν κάνει λίγο έναν απολογισμό της τελευταίας 10ετίας, πριν από 10 χρόνια, τι συζητούσαν οι επιχειρήσεις; Πότε θα σταματήσουν να έχουν τον έναν φόρο μετά τον άλλο. Θυμηθείτε: 29% φόρος φυσικών προσώπων, 28% φόρος επιχειρήσεων, 100% προκαταβολή φόρου. Όλα αυτά έχουν μειωθεί από πολύ έως λίγο, αλλά σημαντικά.
Τώρα συζητάμε πόσοι παραπάνω φόροι θα μειωθούν. Έχουμε μειώσει 83 άμεσους και έμμεσους φόρους. Και ποια ήταν η βασική συζήτηση κάθε παρέας, ειδικά νέων; Σε ποια χώρα θα μεταναστεύσουμε. Δεν μας χωράει αυτός ο τόπος, λέγαμε. Εγώ το 2015, ήμουν 10 χρόνια πριν, 27 χρονών. Με δυσκολία έμεινα στην Ελλάδα και συνέχισα να δουλεύω στο δικηγορικό γραφείο που ήμουν. Τώρα η βασική κουβέντα που κάνουμε είναι αν θα βρουν οι επιχειρήσεις εργαζόμενο. Αυτό δεν το λέω για να πανηγυρίσω, δεν το λέω για να πω τι ωραία που τα κάναμε. Το λέω για να δείξω ότι κανένας κόπος δεν πάει χαμένος. Και πάνω σε αυτόν τον κόπο της κοινωνίας -όχι τόσο της κυβέρνησης, η κυβέρνηση είναι υποχρέωσή της να το κάνει αυτό- πρέπει να χτίσουμε με χαμηλά το κεφάλι, χωρίς αλαζονεία και να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα έχει δυνατότητες. Αξίζουν καλύτερα σε αυτά τα παιδιά, τα νεότερα παιδιά και στους ανθρώπους οι οποίοι κράτησαν την χώρα όρθια τα προηγούμενα χρόνια».
Μέλος του μητρώου
