Καθοριστικής σημασίας για τους Πράσινους, είναι οι ρυθμίσεις που απαιτούν βιώσιμα επίπεδα αλιείας από το 2015 και έπειτα, θέσπιση διαχειριστικών σχεδίων για τα αλιευτικά πεδία, ώστε να μπορέσουν τα αλιευτικά αποθέματα να αποκατασταθούν σε βιώσιμα επίπεδα μέχρι το 2020, δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών για να ανακάμψει με φυσικό τρόπο ο πλούτος των θαλασσών αλλά και δέσμευση για τον τερματισμό των μαζικών απορρίψεων ψαριών στη θάλασσα (οι απορρίψεις φτάνουν σήμερα μέχρι και το ¼ των ποσοτήτων που αλιεύονται).
Οι Υπουργοί Αλιείας της ΕΕ πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτή την απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου και να υποστηρίξουν τη βιώσιμη μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής αρχίζοντας αμέσως και όχι το 2020. Αυτό θα επιτρέψει να αποκατασταθούν τα ιχθυαποθέματα το συντομότερο δυνατό, θα δώσει την ευκαιρία στον κλάδο της αλιείας να ξαναγίνει βιώσιμος και να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, με την είσοδο νέων στο επάγγελμα.
Η Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο υπήρξε από τους πρωτεργάτες της βιώσιμης αναθεώρησης της ΚΑλΠ τα τελευταία 3 χρόνια. Οι σημαντικότερες από τις τροπολογίες τους που οδήγησαν σε αυτό το πολύ θετικό αποτέλεσμα για τους αλιείς και τα ψάρια αφορούν σε:
• Κριτήρια τα οποία παρέχουν προνομιακή πρόσβαση στην αλιεία για αυτούς που αλιεύουν με περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνο τρόπο.
• Σύσταση πανευρωπαϊκής επιτροπής για να εξετάσει το βαθμό στον οποίο κάθε κράτος μέλος συμμορφώνεται με τις διατάξεις της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.
• Ένα καλό ορισμό της προσέγγισης του οικοσυστήματος στη διαχείριση της αλιείας.
• Ρήτρα που λέει ότι όταν η ποιότητα των δεδομένων στον τομέα της αλιείας επιδεινώνεται, τότε οι αλιευτικές ποσοστώσεις πρέπει να μειωθούν (η προληπτική προσέγγιση σε λειτουργία).
• Απαίτηση τα Κράτη Μέλη να συγκεντρώνουν πληροφορίες σχετικά με τις ιδιωτικές συμφωνίες μεταξύ των ιδιοκτητών σκαφών της χώρας τους και κυβερνήσεων τρίτων χωρών.
• Στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε μη-σαρκοφάγα είδη ψαριών, προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση της υδατοκαλλιέργειας από ιχθυάλευρα και ιχθυέλαια (τα οποία προέρχονται τελικά από ένταση της αλιευτικής δραστηριότητας).
• Η στρατηγική αντίληψη ότι ο μόνος τρόπος για την αλιεία να είναι επικερδής είναι να υπάρχει ξανά αφθονία ιχθυαποθεμάτων.
Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, η έκθεση του οποίου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας και Θάλασσας είχε υπερψηφιστεί στην Επιτροπή Περιβάλλοντος τέλη Νοεμβρίου 2012 [1], δήλωσε σχετικά: "Η μεταρρύθμιση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής κινείται τώρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η πολιτική αυτή επιδιώκει να βελτιώσει μεσοπρόθεσμα τις ψαριές μέσα από καλύτερη διαχείριση περιοχών, μέσα από την βελτίωση των γνώσεων για την κατάσταση των αλιευτικών πεδίων, τη συνεργασία με τους ψαράδες για να ανακάμψει ο θαλάσσιος πλούτος προς όφελος του περιβάλλοντος, της τοπικής οικονομίας και της αλιείας. Οι ψαράδες εξαρτώνται απόλυτα από την καλή κατάσταση των θαλασσών και των αλιευτικών πεδίων. Η Κοινή Αλιευτική Πολιτική δίνει τη δυνατότητα να προωθηθούν πολιτικές και μέτρα που θα βοηθήσουν στην ανάκαμψη των αλιευτικών πεδίων. Ελπίζουμε ότι και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας κι Αλιείας με τη μορφή που θα ψηφιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο, τον Μάιο, θα παράσχει κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία στους ψαράδες και τις παράκτιες κοινότητες για να εφαρμόσουν την Κοινή Αλιευτική Πολιτική.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είχαμε τόσα χρόνια μια λανθασμένη αλιευτική πολιτική. Τώρα αυτή αλλάζει. Από την άλλη στη χώρα μας δεν υπήρξε ποτέ μια ολοκληρωμένη αλιευτική πολιτική και τα μέτρα που λαμβάνονταν κατά καιρούς από τους διάφορους υπουργούς αντί να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ψαράδων, στο τέλος κατέστρεψαν και την αλιεία και τις θάλασσες μας, δημιουργώντας ένα αδιαφανές, πελατειακό και καταστροφικό για την αλιεία και το περιβάλλον πλαίσιο. Χάθηκαν πολλά ευρωπαϊκά χρήματα που θα βοηθούσαν την έρευνα και τη συλλογή στοιχείων, που θα στήριζαν τη δουλειά των ψαράδων. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτές τις καταστάσεις. Η ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες, οι περιφερειακές αρχές να συζητήσουν σοβαρά πως θα οργανωθεί στην περιοχή τους η υλοποίηση της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής.
Υπάρχει η δυνατότητα αξιοποιώντας και ευρωπαϊκούς πόρους να κάνουμε το Αιγαίο, ξεκινώντας από τις Κυκλάδες, περιοχή αποτελεσματικής πιλοτικής εφαρμογής της νέας Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής. Έχοντας συνειδητοποιήσει τα αδιέξοδο της προηγούμενης κατάστασης, οι τοπικές κοινωνίες και οι ψαράδες χρειάζεται να οργανωθούν και να αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό τα εργαλεία που υπάρχουν για προώθηση βιώσιμων μορφών αλιείας, να βρουν τα κοινά που τους ενώνουν. Ιδιαίτερα σημαντικά στοιχεία για το μέλλον της αλιείας στη χώρας μας είναι: η αξιοποίηση της προβλεπόμενης συμμετοχικής διαδικασίας και της τοπικά κατευθυνόμενης βιώσιμης ανάπτυξης της αλιείας, η διεκδίκηση των ερευνών που πρέπει να γίνουν για την κατάσταση των αλιευμάτων σε κάθε αλιευτικό πεδίο αλλά και η διαμόρφωση σχεδίων για την αλιεία σε κάθε περιοχή.
Μπορεί να έχουμε μια πολιτική που θα είναι επωφελής για όλους: για τους ψαράδες, το θαλάσσιο περιβάλλον, την τοπική οικονομία. Αυξάνοντας τις ποσότητες των ψαριών στη θάλασσα μέσα από καλύτερη διαχείριση θαλάσσιων περιοχών, τη δημιουργία θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και την προώθηση βιώσιμων μορφών αλιείας σημαίνει περισσότερα ψάρια στα δίκτυα των ψαράδων, καλύτερα εισοδήματα, ιδιαίτερα για τους παράκτιους αλιείς που εξαρτώνται από τον θαλάσσιο πλούτο των περιοχών τους, νέοι ρόλοι και συμπληρωματικά εισοδήματα. Μια τέτοια πολιτική θα είναι επωφελής, επίσης, και για το θαλάσσιο περιβάλλον και για τις παράκτιες και νησιωτικές κοινότητες. Δεν θα πρέπει να χάσουμε αυτή την μεγάλη ευκαιρία".
Μέλος του μητρώου
