Ομιλία υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας κ. Γιάννη Βρούτση

«Κυρίες και κύριοι, είμαι χαρούμενος που παρά την ασφυκτική πίεση των ημερών, κατάφερα να ανταποκριθώ στην τιμητική πρόσκλησή σας να συμμετάσχω σε αυτή την εκδήλωση.

Η οποία, εκτιμώ, παρουσιάζει ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Είναι καταρχήν το ακροατήριο, δυναμικό και ιδιαίτερο.

Κυρίως νέα παιδιά με όραμα και θέληση, το δημιουργικό αύριο και το μέλλον της Ελλαδας και της ελληνικής οικονομίας.

Που επιθυμούν - και απαιτούν – αυτό που δεκαετίες δεν γίνονταν.

Να λέγονται τα πράγματα με το όνομά τους.

Είναι το εκλεκτό πάνελ των συνομιλητών που εγγυάται μια τεκμηριωμένη, ψύχραιμη και, για αυτό το λόγο, δημιουργική συζήτηση.

Στέκομαι σε αυτό, γιατί είναι γνωστό ότι η έλλειψη ψυχραιμίας και ρεαλιστικής ματιάς των πραγμάτων, αποτελεί το πιο εμφαντικό χαρακτηριστικό του δημόσιου διαλόγου στη χώρα μας.

Είναι, τέλος, και η ξεχωριστή χρονική συγκυρία αυτών των ημερών.

Η οποία, θα τολμούσα να πω, συμπίπτει με μια διαφαινόμενη μεγάλη στροφή στην ελληνική οικονομία.

Με την αρχή της εξόδου απο την κρίση.

Ολοφάνερα σήματα και ενδείξεις, αλλά και πειστικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα πιο δύσκολα έχουν περάσει.

Έχουμε, ουσιαστικά, ολοκληρώσει έναν σκληρό και επώδυνο κύκλο δημοσιονομικής προσαρμογής, της μεγαλύτερης που έχει συντελεστεί ποτέ σε χώρα του ΟΟΣΑ.

Μετατρέψαμε τα δίδυμα ελλείμματα - δημοσιονομικό και εξωτερικό – σε δίδυμα πλεονάσματα.

Επιλύοντας έτσι ένα δύσκολο οικονομικό γρίφο που αποτελούσε, ουσιαστικά, τον πυ­ρήνα του ελληνικού προβλήματος.

Οι δείκτες οικονομικού κλίματος έφτασαν πρόσφατα στο υψηλότερο επί­πεδο της πενταετίας.

Ακόμη σημαντικότερο:

Μετά και την πρόσφατη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η Ελλάδα παρουσιάζει εξαιρετικές επιδόσεις και στην υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Δηλαδή, στις απαραίτητες εκείνες αλλαγές - στη δομή της οικονομίας, το κράτος, τους θεσμούς  - προκειμένου να γίνουμε μια «φυσιολογική» χώρα.

Και να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση.

Αυτό ακριβώς είναι το νέο σημείο αφετηρίας της κυβερνητικής προσπάθειας, όπως το έθεσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς:

Η επιτάχυνση και η ολοκλήρωση, η πλήρης εφαρμογή και η ωρίμανση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Η ενίσχυση της υγιούς, εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας και της επενδύσεων ως κινητήριες δυνάμεις της νέας αναπτυξιακής τροχιάς.

Η ανάκτηση ενός γνήσιου ανταγωνιστικού δυναμισμού που θα μεταφράζεται σε ένα ορατό και μετρήσιμο κοινωνικό μέρισμα απασχόλησης.

Η καταπολέμηση της ανεργίας και η στήριξη του πιο πολύτιμου πλουτοπαραγωγικού πόρου που διαθέτει αυτή τη στιγμή η χώρα μας, των ανθρώπων της.

Σε αυτό το πλαίσιο, η σημερινή εκδήλωση και η θεματολογία της («drivers of the economic growth – the day after for Greece») βρίσκεται στο επίκεντρο των προβληματισμών που αναδύονται για την επόμενη ημέρα της Ελλάδας και της οικονομίας.

Και αυτή η επόμενη ημέρα έχει, σε κάθε περίπτωση, μια βασική προϋπόθεση:

τη διαμόρφωση ποιοτικών θεσμών και συμπεριφορών, στέρεων και υγιών δομών, που θα υποστηρίξουν το μετασχηματισμό της Ελλάδας σε μια «φυσιολογική» ευρωπαϊκή χώρα.

Με την ευκαιρία αυτή, θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ διεξοδικότερα στα ζητήματα αρμοδιότητας του υπουργείου που έχω την τιμή να προϊσταμαι.

Να εστιάσω στις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει αυτά τα χρόνια στην αγορά εργασίας και την κοινωνική ασφάλιση.

Αλλά και στις πολιτικές για την προστασία των ανέργων και των εργαζομένων.

Και το πως αυτές οι αλλαγές συμβάλλουν στην προετοιμασία της επόμενης ημέρας της ελληνικής οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι, όλα δείχνουν ότι την προηγούμενη χρονιά βιώσαμε τη δυσκολότερη φάση στο πεδίο της απασχόλησης.

Πράγματι, το 2013, η ανεργία σταθεροποιήθηκε.

Προσεγγίζοντας το ανώτερο σημείο ενός βασανιστικού κύκλου που ξεκίνησε από το 2009.

Και από το 2014 – όπως αναφέρουν οι εκτιμήσεις της Τράπεζας της Ελλάδος, αλλά και άλλων αξιόπιστων φορέων - θα αρχίσει να αποκλιμακώνεται.

Ας είμαστε, όμως, ειλικρινείς.

Η καθίζηση της ελληνικής αγοράς εργασίας μόλις σε τρία χρόνια - από τα μέσα του 2009 έως τα μέσα του 2012 – δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της κρίσης και της ύφεσης.

Οφειλόταν κατά βάση σε διαρθρωτικούς λόγους.

Στον παραγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας.

Στα θεσμικά ελλείμματα της χώρας.

Οφειλόταν όμως και σε προϋπάρχουσες δυσκαμψίες της αγοράς εργασίας που εμπόδισαν μια πιο ήπια προσαρμογή της απασχόλησης.

Παράδειγμα, στην Ελλάδα δεν υπήρχε ένας οργανωμένος και έτοιμος μηχανισμός για τη μείωση του χρόνου εργασίας σε αντιστάθμισμα για τη διάσωση των θέσεων απασχόλησης.

Δεν υπήρχε ούτε η θεσμική ωριμότητα ούτε η κοινή συναντίληψη των κοινωνικών εταίρων για την σύναψη συλλογικών συμφωνιών που θα προστάτευαν την απασχόληση.

Για να το θέσω διαφορετικά,

εάν όλες αυτές οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που σήμερα πραγματοποιούμε,

στην παραγωγή, την οικονομία, το κράτος και την απασχόληση,

είχαν γίνει εγκαίρως και οργανωμένα,

ο αντίκτυπος της κρίσης θα ήταν ηπιότερος.

Οι επιπτώσεις θα ήταν πιο διαχειρίσιμες.

Και η ανεργία θα ήταν αρκετά μικρότερη.

Υπ΄αυτή την έννοια, σήμερα πληρώνουμε το τίμημα της αναβλητικότητας και της αδράνειας που επιδείξαμε σε παλαιότερες εποχές.

Όλοι μας. Πολιτικό σύστημα και κοινωνία. Εργοδότες και εργαζόμενοι.

Θα ήθελα όμως να επισημάνω την ευθύνη πρωτίστως των ίδιων των πολιτικών και της πελατειακής λογικής που υπέθαλψε πα­θητικές αντιλήψεις και φοβικότητα απέναντι στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις.

Προσέξτε, ακόμη, την αντίθεση:

Σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες επιχειρούνται παρόμοιες αλλαγές.

Έχουμε και εκεί αντιπαραθέσεις, πολλές φορές σκληρές.

Ωστόσο έχουμε και συναινέσεις, έχουμε ανοιχτό και ειλικρινή δημόσιο διάλογο, κλίμα εμπιστοσύνης. Ακόμη και στις πιο δύσκολες αποφάσεις.

Από την άλλη, εδώ στην Ελλάδα, γίνεται δαιμονοποίηση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης στους θεσμούς της απασχόλησης, αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα της λέξης «ευελιξία».

Οι αυτονόητες προσαρμογές και διορθώσεις στρεβλώσεων – χρόνιων στρεβλώσεων που πολλαπλασίασαν τις επιπτώσεις της σημερινής κρίσης – αποκαλούνται συχνά στη δημόσια συζήτηση ως «ζούγκλα».

Ας δούμε, λοιπόν, κάποια παραδείγματα τέτοιων σημαντικών αλλαγών, στο πεδίο της εργασίας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Θεσμοθετήσαμε νέο μηχανισμό κατώτατου μισθού σε όλη την οικονο­μία, στο πρότυπο των πλέον προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών.

Βασίζεται στην κοινωνική διαβούλευση,  αλλά και - για πρώτη φορά στην Ελλάδα – στα πραγματικά δεδομένα της οικονομίας.

Ένας σύγχρονος θεσμικός μηχανισμός που εξασφαλίζει τα κατώτατα όρια ασφάλειας εισοδήματος για όλους τους εργαζόμενους,

αφήνοντας όμως τους κοινωνικούς εταίρους να καθορίζουν μόνοι τους όποιες, υψηλότερες, αμοιβές συμφωνήσουν.

Διατηρήσαμε το θεσμό των επιδομάτων προϋπηρεσίας.

Και προτείναμε τη στοχευμένη μείωσή τους μόνο στην περίπτωση πρόσληψης μακροχρόνια ανέργων, ως ισχυρό κίνητρο επανένταξής τους στην αγορά εργασίας.

Διευκολύνουμε τις νέες προσλήψεις, περιορίζοντας δραστικά το μη μισθο­λογικό κόστος εργασίας κατά πέντε (5) ποσοστιαίες μοναδες.

Είναι γνωστό ότι το μέγεθος της «φορολογικής σφήνας» (tax wedge), δηλαδή η διαφορά μεταξύ αυτού που πληρώνει ο εργοδότης και αυτού που τελικά λαμβάνει ο εργαζόμενος,

αποτελεί ένα ισχυρό αντικίνητρο για προσλήψεις στην επίσημη οικονομία.

Για αυτό, προχωρούμε σε μια συνολική μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά πέντε (5) ποσοστιαίες μονάδες.

Με αναμενόμενο όφελος τη δημιουργία 30.000 νέων θέσεων εργασίας σε πρώτη φάση και πολλών περισσότερων σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Αλλά και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και, τε­λικά, την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων.

Απο την άλλη, και το εισόδημα των ίδιων των εργαζομένων θα αυξηθεί, καθώς μέρος της μείωσης - μία μονάδα – αφορά τις εισφορές εργαζομένων.

Περιορίσαμε δραστικά τις γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις των επιχειρήσεων, δημιουργώντας το καινοτόμο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη»

Οι αναγγελίες πρόσληψης και κάθε μεταβολή προσωπικού δηλώνονται πλόεν ψηφιακά,

με ένα τεκμαρτό όφελος για τις επιχειρήσεις πάνω από 60 εκ ευρώ, σε κερδισμένες ανθρωποώρες.

Προχωρούμε επιπλέον σε δραστική απλοποίηση – κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας.

Χωρίς καμία έκπτωση στην προστασία της εργασίας.

Οι απλοί και καθαροί κανόνες  ελαχιστοποιούν το κόστος συμμόρφωσης για μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις.

Εμπεδώνουν κλίμα εμπιστοσύνης στην οικονομία και την αγορά εργασίας.

Προωθήσαμε την πιο αποτελεσματική οργάνωση του χρόνου εργασίας, με παράλληλο σεβασμό στο 40ωρο την εβδομάδα.

Διευρύναμε τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αυξομειώνουν το προσωπικό τους με ευκολία, προσαρμόζοντας το κόστος αποζημίωσης απόλυσης στα μέσα κοινοτικά επίπεδα.

Σε ό,τι αφορά στις ομαδικές απολύσεις και σε συμφωνία με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων που επέδειξαν ωριμότητα, ενδυναμώσαμε το ρόλο του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ).

Θωρακίσαμε τη δια­δικασία σύμφωνα με τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές.

Διασφαλίζοντας τόσο τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αναδιαρθρώ­νονται όσο και την προστασία των εργαζομένων.

Και το σημαντικότερο, αποδεσμεύσαμε το ζήτημα της αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων από την «παγίδα» του πολιτικού κόστους που συνεπάγονταν η διοικητική έγκριση του εκάστοτε υπουργού.

Καταπολεμούμε πλέον αποτελεσματικά τη μεγάλη «πληγή» της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας.

Με παρεμβάσεις που ξεδιπλώνονται σε δύο επίπεδα, προληπτικό και κατασταλτικό.

Μειώνοντας το κόστος της συμμόρφωσης των επιχειρήσεων - με τις διαρθρωτικές αλλαγές που περιέγραψα παραπάνω – αλλά και αυξάνοντας το κόστος της παρανομίας.

Για αυτό το λόγο, αναπτύσσουμε το ολοκληρωμένο επιχειρησιακό Σχέδιο «ΑΡΤΕΜΙΣ» με συνεχείς, στοχευμένους και αυστηρούς ελέγχους, αξιοποιώντας τις νέες, σύγχρονες πληροφοριακές υποδομές του υπουργείου Εργασίας.

Επιβάλλαμε το υψηλότερο πρόστιμο που έχει ποτέ επιβληθεί.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα είναι απτά και μετρήσιμα,

καθώς οι στατιστικοί δείκτες φανερώνουν «κύμα» μετατροπής «μαύρης εργασίας» σε νόμιμες θέσεις εργασίας.

Ενώ η καταγεγραμμένη ανασφάλιστη εργασία σε κλάδους υψηλής παραβατικότητας, παρουσιάζει ισχυρές πτωτικές τάσεις.

Από το 40,5% τον Φεβρουάριο του 2013, στο 21,86% ένα χρόνο μετά.

Θέλω να είμαι σαφής: μετά και τις μεγάλες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές, θεωρώ αδιανόητη οποιαδήποτε καταχρηστική πρακτική των επιχειρήσεων σε αυτό το ζήτημα.

Οι έλεγχοι θα εντατικοποιηθούν και θα αυστηροποιηθούν.

Στο ασφαλιστικό σύστημα, εξασφαλίσαμε την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων

Με μια σειρά διαρθρωτικών μέτρων που ενίσχυσαν την εισπρακτική ικανότητα των ταμείων.

Όπως η δημιουργία του ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών).

Με το οποίο η συλλογή εισφορών παύει πλέον να αποτελεί – όπως στο παρελθόν - μια διάτρητη διαδικασία που εναπόκειται στο φιλότιμο και τον «πατριωτισμό» των επιχειρήσεων.

Οι Αναλυτικές Περιοδικές Δηλώσεις των επιχειρήσεων ελέγχονται και διασταυρώνονται με τις πραγματικά καταβαλλόμενες εισφορές μέσω τραπεζών.

Το φαινόμενο των «μαϊμού συντάξεων» έχει εξαλειφθεί οριστικά.

Σήμερα υπάρχει μια «νοικοκυρεμένη» οργάνωση του ασφαλιστικού συστήματος που αποδίδει.

Εξυγιάναμε τα συστήματα της επικουρικής ασφάλισης και των παροχών εφάπαξ

Η καταχρηστική και συντεχνιακή διαχείριση των συστημάτων αυτών – με την απόδοση παροχών πολύ πάνω απο τις εισφορές που είχαν πραγματικά καταβληθεί – οδηγούσε στη σταδιακή εξαφάνισή τους, λόγω εξάντλησης πόρων.

Σταματήσαμε αυτή την καταστροφική πορεία.

Ενοποιήσαμε τα διάσπαρτα ταμεία σε έναν ενιαίο φορέα επικουρικής ασφάλισης.

Δημιουργήσαμε αντικειμενικούς μαθηματικούς τύπους, με τους οποίους οι συντάξεις και οι παροχές θα υπολογίζονται ανάλογα με τις καταβληθείσες εισφορές.

Ο τύπος για το εφάπαξ λειτουργεί ήδη, ενώ για τις επικουρικές θα αρχίσει να εφαρμόζεται απο την 1η Ιουλίου.

Διασφαλίσαμε έτσι τη βιωσιμότητα αυτών των ταμείων.

Ότι δεν θα δημιουργηθούν ποτέ ξανά στο μέλλον ελλείμματα.

Και κυρίως, ότι και οι επόμενες γενιές θα έχουν τη δυνατότητα να λάβουν επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ.

Καταργήσαμε τους λεγόμενους και κατ΄ευφημισμό «κοινωνικούς πόρους».

Επρόκειτο, ουσιαστικά, για συντεχνιακού χαρακτήρα επιβολή φορολογίας σε τμήματα της οικονομικής δραστηριότητας, προκειμένου να ωφεληθούν προνομιακά συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες.

Σε βάρος των καταναλωτών και των πολλών – ανυπεράσπιστων – πολιτών πουν δεν είχαν «πέρασμα» στη διαμόρφωση πολιτικής.

Τα έσοδα από αυτούς τους «κοινωνικούς πόρους» - πολλοί από τους οποίους είχαν θεσμοθετηθεί τη δεκαετία του '60, του ΄50 ή και του 1930 - δεν θα χαθούν.

Αντίθετα γυρνούν στην αγορά και τους καταναλωτές, μέσω της μείωσης των τιμών σε μια σειρά από αγαθά και υπηρεσίες το αμέσως επόμενο διάστημα.

Τέλος, αναπτύξαμε με ίδιες δυνάμεις – το τονίζω αυτό - ένα δίκτυο σύγ­χρονων πληροφοριακών υποδομών.

Ένα ριζικό «οργανωτικό νοικοκύρεμα» με το οποίο η στρατηγική και επιχειρησιακή ικανότητα του υπουργείου Εργασίας βελτιώθηκε εντυπω­σιακά.

Με το καινοτόμο πληροφοριακό σύστημα «Εργάνη» καταγράφο­υμε τις ροές της μισθωτής απασχόλησης (προσλήψεις –απολύ­σεις) σε ζωντανό χρόνο και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σχεδιά­ζοντας σε νέα στρατηγική βάση τις παρεμβάσεις μας για την ενίσ­χυση της απασχόλησης.

Με την ενιαία Βάση Πληρωμής Συντάξεων «Ήλιος» φωτίζεται πλέον κάθε πτυχή του κατακερ­ματισμένου ασφαλιστικού συστήματος στη χώρα μας, εξαλείφοντας οριστικά κάθε φαινόμενο καταχρηστικής λήψης συντάξεων ή προνοιακών επιδομάτων.

Με την ηλεκτρονική αυτή βάση, μάθαμε για πρώτη φορά στη χώρα μας ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των συνταξιούχων, της συνταξιοδοτικής δαπάνης και η μέση σύνταξη στην Ελλάδα.

Τέλος, με το νέο σύστημα «Άτλας», τη σημαντικότερη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες,

καταγράφεται με ψηφιακό τρόπο η ασφα­λιστική ιστορία του συνόλου των εργαζομένων,

καθιστώντας – με την ολοκλήρωσή του - την απονομή συντάξεων ζήτημα ημερών.

Τα συστήματα αυτά, μας επιτρέπουν να προχωρούμε σε συνεχείς απλο­ποιήσεις του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Να μειώνουμε διαρκώς το διοικητικό βάρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Και για να έρθουμε στην ουσία των ερωτημάτων που θέτει η σημερινή εκδήλωση, θα ήθελα με έμφαση να τονίσω το εξής:

Η δημιουργία ενός νέου ενάρετου κύκλου ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να έρθει μέσα απο μια δυναμική ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της επενδυτικής ζήτησης.

Με την πλήρη αξιοποίηση του υψηλής ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού της χώρας.

Απο την άλλη, είναι προφανές ότι η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται με νομοθετή­ματα και υπουργικές αποφάσεις.

Και φυσικά ούτε με ευχές και καλές προ­θέσεις.

Ακόμη και τα προγράμματα απασχόλησης, όσο καλοσχεδιασμένα και αποτελεσματικά αν είναι, προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση.

Η οριστική και δραστική λύση του προβλήματος βρίσκεται αλλού.

Είναι στο σπάσιμο του φαύλου κύκλου της χαμηλής ανταγωνιστικότητας που οδηγεί σε αδιέξοδα, καθηλώνει τις προσδοκίες των νέων ανθρώπων

Είναι σε έναν νέο κύκλο ανάπτυξης, με έμφαση στην εξωστρέφεια, την πα­ραγωγικότητα και τη δημιουργία αξίας.

Με έμφαση στην πραγματική παραγωγή και την επιχειρηματικότητα.

Όχι όμως επιχειρηματικότητα, γενικά και αόριστα.

Το ζητούμενο είναι η υγιής και εξωστρεφής, έντιμη και δημιουργική επιχει­ρηματικότητα,

τμήμα μιας παγκόσμιας αλυσίδας αξίας

και όχι οι κρατικοδίαιτες και παρασιτικές εκδοχές της που κυριάρχησαν στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας.

Και αυτή η υγιής επιχειρηματικότητα δεν μπορεί παρά να έχει στον πυρήνα της το σεβασμό στην εργασία.

Τη νόμιμη, ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία.

Αυτή είναι η καθαρή και στέρεη άποψη μας για το ζήτημα του αναπτυξιακού προτύπου και την πραγματική δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Κυρίες και κύριοι,

Μια ακόμη μεγάλη πρόκληση, όμως, αποτελούν οι πιεστικές ανάγκες του σήμερα.

Οι μακροχρόνια άνεργοι που βλέπουν τις δεξιότητες τους να απαξιώνονται,

οι φτωχές οικογένειες χωρίς κανέναν εργαζόμενο,

οι νέοι που συναντούν τεράστια εμπόδια εισόδου στην αγορά εργασίας.

Όλοι αυτοί κινδυνεύουν να παραμείνουν αδρανείς, ακόμη και αν αύριο – στο καλύτερο αύριο για την ελληνική οικονομία - υπάρχουν πολλές και κα­λές νέες θέσεις εργασίας.

Για αυτό το λόγο, μετά και την εξάντληση των πόρων του παλαιού ΕΣΠΑ σε δράσεις απασχόλησης,

αξιοποιούμε εντατικά, στοχευμένα και εμπροσθοβα­ρώς τους κοινοτικούς πόρους του νέου ΕΣΠΑ.

Έχει, μάλιστα, ήδη ξεκινήσει η υλοποίηση μιας μεγάλης δέσμης παρεμβά­σεων,

συνολικού προϋπολογισμού περίπου 1,5 δις ευρώ,

οι οποίες προσ­φέρουν δυνατές ευκαιρίες εισόδου στην απασχόληση σε περισσότερους απο 440.000 ανέργους.

Με σύγχρονα ενεργητικά προγράμματα απο την καλύτερη ευρωπαϊκή εμ­πειρία:

δράσεις επιδότησης της απασχόλησης αλλά και της μικροεπιχειρηματικότη­τας, start-ups, προγράμματα ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης, μαθητεία, προώθηση της κοινωνικής οικονομίας, κ.λπ.

Μέσα σε αυτές τις παρεμβάσεις, ξεχωριστή θέση έχει και το μεγάλο πρόγ­ραμμα «Εγγύηση για τη Νεολαία» (Youth Guarantee).

Παρέμβαση που απευθύνεται στους περίπου 240.000 νέους της χώρας μας, έως 24 ετών,

οι οποίοι αυτή τη στιγμή ούτε εργάζονται, αλλά ούτε συμμετέχουν σε κάποιο κύκλο εκπαίδευσης ή κατάρτισης.

Είτε με απευθείας προσφορά εργασίας, για να αποκτήσουν το πρώτο τους «ένσημο».

Είτε με ουσιαστική, στοχευμένη και πιστοποιημένη ενίσχυση των προσόν­των τους, με κατάρτιση, μαθητεία ή περαιτέρω εκπαίδευση, προκειμένου να πετύχουν την είσοδό τους στην απασχόληση το συντομότερο δυνατό.

Εξίσου σημαντική, όμως, είναι η ποιοτική διάσταση των παρεμβάσεών μας.

Έτσι, θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι, για πρώτη φορά στην Ελ­λάδα, δημιουργούμε μόνιμα συστήματα

διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας – σε διασύνδεση με το πλη­ροφοριακό σύστημα «Εργάνη» -

αλλά και αξιολόγησης των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης.

Για πρώτη φορά, θα αποτυπωθεί ο σφυγμός και οι ανάγκες της πραγματι­κής παραγωγής με απόλυτη αξιοπιστία, ώστε οι παρεμβάσεις να πιάνουν τόπο.

Συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ,

δίνουμε έμφαση στην εξωστρέφεια και τη δικτύωσή του με επιμελητήρια, πανεπιστήμια, Δήμους και άλλους φορείς προώθησης της απασχόλησης.

Συνδέουμε την εκπαίδευση με την εργασία, αναβαθμίζοντας το θεσμό της μαθητείας στο πρότυπο του διττού συστήματος (dual system).

Ενώ στο πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης, θεσμοθετούμε και στην Ελλάδα το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

Υφαίνοντας έτσι απο την αρχή - αυτή τη φορά σε στέρεες βάσεις με και με όρους δικαιο­σύνης, διαφάνειας και αποτελεσματικότητας - έναν ισχυρό ιστό κοινωνικής προστασίας.

Πιστεύοντας βαθιά ότι η κοινωνική συνοχή και ηρεμία είναι όχι μόνο αποτέλεσμα,

αλλά και ουσιαστικό προαπαιτούμενο της αναπτυξιακής επανεκκίνησης της οικονομίας.

Κυρίες και κύριοι,

Ο δρόμος των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων είναι ένας δύσκολος και ανη­φορικός δρόμος.

Χρειάζεται κλίμα εμπιστοσύνης, ειλικρινής και ανοιχτός δη­μόσιος διάλογος.

Απαιτείται η υπέρβαση:

της αμοιβαίας καχυποψίας μεταξύ των κοινωνικών εταίρων

της διάχυτης διστακτικότητας της κοινωνίας

αλλά, και των οργανωμένων αντιστάσεων ομάδων που ήθελαν και θέλουν να διαφυλάξουν τα προνόμια και τις προσόδους τους σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.

Θέλω να είμαι σαφής και ειλικρινής.

Και εάν ακόμη δεν υπήρχε η πίεση των εκπροσώπων των δανειστών, έαν δεν υπήρχαν μνημόνια και υποχρεώσεις,

θα έπρεπε μόνοι μας να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτή.

Των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής ζωής του τόπου.

Από εδώ και μπρος, λοιπόν, οφείλουμε να διοχετεύσουμε όλες μας τις δυ­νάμεις στην ολοκλήρωση αυτών των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Χρειάζεται η ωρίμανση και το «δέσιμο» όσων αλλαγών έχουν ήδη γίνει, η αφομοίωσή τους από την αγορά και την οικονομία, ώστε να καταστούν λειτουργικές και αποτελεσματικές.

Με ψυχραιμία, κοινωνική συνεννόηση και αποφασιστικότητα.

Και κυρίως χωρίς «πισωγυρίσματα».

Γιατί οι μεγάλες ευκαιρίες δεν δίνονται δεύτερη φορά».