Τότε πολλοί εύχονταν να επιτύχει, αλλά ελάχιστοι το πίστευαν στ' αλήθεια... Στην πραγματικότητα, οι πιθανότητες ήταν εναντίον του, η Ιστορία ήταν εναντίον του, η συμβατική λογική ήταν εναντίον του. Γιατί η Ελλάδα δεν είχε καταφέρει να σταθεροποιήσει κοινοβουλευτικούς θεσμούς ποτέ ώς τότε. Δεν είχε καταφέρει να μονιάσει και να ξεπεράσει οριστικά τους αλλεπάλληλους διχασμούς που την ταλαιπωρούσαν.
Κι όμως, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατάφερε να ανατρέψει όλα τα ιστορικά προηγούμενα και να διαψεύσει τις δυσοίωνες προβλέψεις. Η Ελλάδα απέκτησε σταθερούς και ανθεκτικούς δημοκρατικούς θεσμούς, κατάφερε να αποκαταστήσει την εθνική ενότητα και τη δημοκρατική νομιμότητα, να ξεπεράσει την εθνική της κρίση, να ξεπεράσει την οικονομική της κρίση και να κάνει το μεγάλο άλμα στην Ευρώπη. Αυτή ήταν η «Μεταπολίτευση» του 1974.
Μέσα σε 7 χρόνια, από το 1974 ώς το 1981, ο Καραμανλής αντιμετώπισε μαζεμένες όλες τις ιστορικές προκλήσεις του παρελθόντος και τις ξεπέρασε. Αποδέχθηκε όλα τα ιστορικά στοιχήματα για τη χώρα και τα κέρδισε. Εβγαλε την Ελλάδα από το βαλκανικό περιθώριο που μέχρι τότε έμοιαζε να ταυτίζεται με τη μοίρα της και την έβαλε για τα καλά στην Ευρώπη.
Ομως η Ιστορία δεν προχωρά με ευθύγραμμο τρόπο. Και ένα άλμα προς τα μπρος συχνά κρύβει και τα σπέρματα μιας μεγάλης κρίσης που θα ξεσπούσε αργότερα.
Και πρώτα απ' όλα η «παιδική αρρώστια» κάθε νεοπαγούς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας: Ο λαϊκισμός! Που είναι η παραφθαρμένη όψη της ελευθερίας και η μόνιμη αλλοίωση της ουσίας της. Κάθε προσπάθεια που κατέβαλλε ο Καραμανλής τα επτά εκείνα χρόνια προσέκρουσε στις αντιστάσεις του λαϊκισμού. Κι όμως, τα κατάφερε! Απέναντί του εκτοξεύθηκαν ψέματα, συκοφαντίες, ύβρεις, κύματα εμπάθειας, δηλητηριώδη συνθήματα, διχαστικά μηνύματα, ψεύτικα διλήμματα. Και ξανά ύβρεις, και νέες ύβρεις...
Εκείνοι που τότε τον καθύβριζαν σήμερα κάνουν ότι τον «επαινούν». Αλλά τον ίδιο λαϊκισμό υπηρετούν και τώρα. Μπορεί ο λαϊκισμός να ηττήθηκε τότε κατά κράτος, αλλά το δηλητήριό του έμεινε κι άρχισε να ποτίζει την ελληνική κοινωνία. Για πολλά χρόνια έμελλε να κυριαρχήσει στην πολιτική μας ζωή και να αποτελέσει τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο της χώρας.
Τη θέση της ανάπτυξης πήρε ο κρατισμός. Τη θέση της αξιοκρατίας, η κυριαρχία των κομματικών «ημετέρων». Των πάσης φύσεως «ημετέρων». Η ευημερία περνούσε μέσα από κλειστά κυκλώματα και κλειστά επαγγέλματα και όλα αυτά μαζί έφεραν τη γιγάντωση της γραφειοκρατίας, την παράλυση των επενδύσεων, περισσότερο κρατισμό, περισσότερα ελλείμματα και συνεχή συσσώρευση χρέους. Η ελληνική οικονομία έχασε την εξωστρέφειά της. Η ανταγωνιστικότητά της υποχωρούσε ασταμάτητα. Δεν παρήγε πλούτο, παρήγε εισόδημα από δανεικά που υπονόμευαν το μέλλον των παιδιών της.
Οι ρίζες του δημοκρατικού πολιτεύματος που θεμελίωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 αποδείχθηκαν πράγματι πολύ ισχυρές. Και η μεγάλη ευρωπαϊκή επιλογή του, σωτήρια για τη χώρα. Αλλά τις επόμενες δεκαετίες η Ελλάδα δεν κατάφερε να ξεμπλέξει από τις στρεβλώσεις που άφησε πάνω της το «δίδυμο καρκίνωμα» του λαϊκισμού και του κρατισμού.
Ωσπου ξέσπασε η κρίση. Που τη βιώσαμε στην αρχή ως κρίση ελλειμμάτων. Που μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους. Και που τελικά απέδειξε ότι από πλευράς ανταγωνιστικότητας ήμασταν πια τελείως γυμνοί.
Οταν η κρίση αυτή έφτανε στο αποκορύφωμά της, πολλοί στοιχημάτιζαν και πάλι ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει, ότι δεν θα αποφύγει την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, την έξοδο από το ευρώ, τη διάλυση της κοινωνικής της συνοχής, την πλήρη οικονομική και πολιτική κατάρρευση.
Ομως και πάλι η Ελλάδα τους διέψευσε! Αντιμετωπίσαμε την κρίση των ελλειμμάτων, δημιουργώντας μέσα σε δύο χρόνια πρωτογενή πλεονάσματα. Αντιμετωπίσαμε την κρίση χρέους με το μεγαλύτερο «κούρεμα» χρέους που έγινε ποτέ στην Ιστορία. Ανακτήσαμε την αξιοπιστία μας και δανειζόμαστε ξανά από τις αγορές με επιτόκια που συνεχώς υποχωρούν. Κι αντιμετωπίζουμε την κρίση ανταγωνιστικότητας με συνεχείς μεταρρυθμίσεις που δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο: Από την 147η θέση της διεθνούς κατάταξης από πλευράς ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα μέσα σε 2 χρόνια ανέβηκε 111 θέσεις και βρίσκεται στην 36η θέση! Εχει να ανεβεί κι άλλο για να βρεθεί στις πρώτες θέσεις διεθνώς. Αλλά η ώς τώρα άνοδός της είναι πραγματικά ανεπανάληπτη.
Μέσα σε δύο χρόνια αντιμετωπίσαμε όλες τις προκλήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Κάναμε αλλαγές που έχουν γίνει παντού αλλού στον κόσμο, αλλά κανείς δεν θεωρούσε πιθανές στην Ελλάδα. Σπάσαμε ταμπού, που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, αλλά θεωρούνταν ανέγγιχτα στην Ελλάδα. Και επιτύχαμε ανατροπές που κανείς δεν πίστευε, αλλά σήμερα αποτελούν πραγματικότητα.
Κανείς δεν πίστευε ότι ο ελληνικός λαός θα έδειχνε τέτοια ωριμότητα και αυτοπεποίθηση, παρά τις απίστευτες θυσίες που υπέστη και τις προσβολές που δέχτηκε. Κανείς δεν πίστευε ότι μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο η χώρα θα μπορούσε να βγάζει πλεονάσματα και να ζει χωρίς ελλείμματα. Κανείς δεν πίστευε ότι τα άσυλα παρανομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους ή κι έξω απ' αυτούς θα μπορούσαν να καταργηθούν και να εκκαθαριστούν. Κανείς δεν πίστευε ότι «ισχυροί» θα πήγαιναν φυλακή ή θα κατέληγαν στη Δικαιοσύνη. Κανείς δεν πίστευε ότι οι πανίσχυρες συντεχνίες που κατέβαζαν τους διακόπτες και ταλαιπωρούσαν με μοναδικό θράσος εκατομμύρια πολίτες θα διαλύονταν οριστικά. Κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα είχε ενεργειακά αποθέματα που θα τολμούσε να φέρει στην επιφάνεια. Κανείς δεν πίστευε ότι η ελληνική δημοκρατία θα σεβόταν ξανά την ασφάλεια του πολίτη και θα τιμωρούσε όσους την παραβίαζαν, όπως συμβαίνει σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου.
Αυτή είναι η Νέα Ελλάδα που χτίζουμε! Μαζί με το νέο Σύνταγμα που θα προτείνουμε και την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας που ήδη έχει δρομολογηθεί.
Πολλά μένουν να γίνουν: η γραφειοκρατία δεν έχει ακόμα ηττηθεί. Η φοροδιαφυγή δεν έχει ακόμα εξαλειφθεί. Οι αδικίες δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί. Εχουν γίνει πολλά και μεγάλα βήματα. Αλλά χρειάζονται κι άλλα...
Ομως ήδη έχουν γίνει περισσότερα απ' όσα μπορούσε κανείς να υποθέσει. Κι έχουν ανατραπεί περισσότερα εμπόδια απ' όσα τολμούσε κανείς να φανταστεί.
Κι όλα αυτά έγιναν γιατί συγκρουστήκαμε με τον λαϊκισμό! Εγιναν παρά τις αντιστάσεις του λαϊκισμού. Επιτεύχθηκαν παρά το γεγονός ότι ο λαϊκισμός προσπάθησε να κρατήσει ζωντανές τις «ιερές αγελάδες» του κρατισμού, προσπάθησε να κρατήσει όρθια τα προπύργια των βολεμένων, των κλειστών κυκλωμάτων και των κλειστών επαγγελμάτων.
Προσπάθησε να κρατήσει άθικτες όλες τις σπατάλες του δημοσίου χρήματος. Προσπάθησε να κρατήσει ακέραιες όλες τις στρεβλώσεις και τα δεσμά της υπανάπτυξης που κρατούσαν την Ελλάδα πίσω.
Ο λαϊκισμός έδωσε την έσχατη μάχη οπισθοφυλακών για να φέρει την Ελλάδα εκτός ευρώ και να ακυρώσει τη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Απέτυχε! Ο λαϊκισμός έδωσε την έσχατη μάχη για να εμποδίσει το ξήλωμα του κρατισμού. Αποτυγχάνει και σε αυτό.
Αυτή είναι η Νέα Μεταπολίτευση που έχει ήδη ξεκινήσει!
Οσοι καθύβριζαν τον Καραμανλή όταν ήλθε σήμερα τον «επαινούν» υποκριτικά, νομίζοντας ότι ο ελληνικός λαός έχει κοντή μνήμη. Οπως και τότε, έτσι και σήμερα, παραμένουν δέσμιοι του λαϊκισμού, που τον έχουν κάνει πια σημαία και ιδεολογία τους.
Αυτά όλα τα τελειώνουμε. Αυτή είναι η Νέα Μεταπολίτευση μέσα στην οποία αναγεννιέται η Νέα Ελλάδα. Και ο Ελληνας ξαναβρίσκει την αξιοπρέπειά του!
www.kathimerini.gr
Μέλος του μητρώου
