Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27/2/1946, γόνος σημαντικής πολιτικής οικογένειας των Κυκλάδων: γιος του Νικολάου Αλαβάνου, και εγγονός του Κωνσταντίνου Αλαβάνου. Αδελφός του ο Αλέκος Αλαβάνος, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος από τα 6 αδέλφια σύνολο.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία και υπήρξε ενεργό μέλος του φοιτητικού συλλόγου, συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ενώ υπήρξε και διοργανωτής λαϊκών συγκεντρώσεων για τις οποίες και δικάστηκε το 1966 στο Ηράκλειο, Κρήτης και το 1967 στην Τήνο.
Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974 διορίστηκε υφυπουργός Δημοσίων Έργων και στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις.
Επανεξελέγη στις εκλογές του 1977 αλλά απέτυχε σε αυτές του 1981, όπου το Κέντρο κατέρρευσε, με την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του να κατευθύνονται στο ΠΑΣΟΚ.
Το ίδιο έτος ο Αλαβάνος, στενός φίλος της Μελίνας Μερκούρη, ανέλαβε γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, μέχρι το 1987.
Το 1997 διορίστηκε γενικός διευθυντής της ΕΤ1, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 2001. Τέλος, από το 2003 μέχρι το 2008 διετέλεσε γενικός διευθυντής στο τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής.
Μέλος του μητρώου
