Με μία ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook μέσα από το νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» , η γνωστή δημοσιογράφος Νανά Παλαιτσάκη, ευχαριστεί όσους ενδιαφέρθηκαν τις τελευταίες ώρες για το πρόβλημα υγείας της, εξηγεί τα συμπτώματα που παρουσίασε και ξεκαθαρίζει πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζει δεν έχει καμία σχέση με το εμβόλιο κατά του κορονοϊού που έκανε πρόσφατα. Αναλυτικά η ανάρτηση της Νανάς Παλαιτσάκη:
«Με αφορμή την εισαγωγή μου χθες το μεσημέρι στα επείγοντα του νοσοκομείου θέλω να σας χιλιοευχαριστήσω για τα μηνύματα ενδιαφέροντος και αγάπης. Η εισαγωγή μου και η παραμονή μου κρίθηκε απαραίτητη από τους θεράποντες γιατρούς μου, καθώς είχα οξύτατη πόνο στο στήθος, κρύο ιδρώτα, απώλεια στήριξης και πρόβλημα όρασης.
Ενοχλήσεις είχα τον τελευταίο μήνα και πρόβλημα στο μάτι μου το αριστερό, αλλά όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι κάνουμε, μεταθέτουμε τα ιατρικά μας θέματα. Όλες οι διαγνωστικές εξετάσεις συνεχίζονται και θα συνεχιστουν για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Στο συγκεκριμένο νοσοκομείο (σ,σ «Ερρίκος Ντυνάν») έρχομαι κάθε μήνα τα τελευταία 11 χρόνια καθώς έχω χρόνιο αιματολογικό πρόβλημα
Εμβολιάστηκα ακριβώς γιατί ανήκω στις πολύ ευπαθείς ομάδες στο Λαϊκό και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό. Ουδεμία σχέση το εμβόλιο λοιπόν με το θέμα νοσηλείας μου. Σας ευχαριστώ όλους πολύ».
Στο People το 2015 για το ίδιο θέμα είχε πει: «Ήταν 2009, όταν ένας γιατρός μού ανακοίνωσε πως έχω έξι μήνες ζωή. Αυτή τη στιγμή η υγεία μου είναι σε διαδικασία ελέγχου. Κάθε μήνα κάνω κάποιες εξειδικευμένες εξετάσεις, από τις οποίες και θα εξαρτηθεί ο επόμενος μήνας. Δεν έχω κανένα περιθώριο να χάνω τις στιγμές[...] Ο τρόπος σκέψης μάς τοξινώνει. Πλέον, άλλαξα τον τρόπο που σκέφτομαι. Έμαθα να λέω “όχι”. Οτιδήποτε σε κάνει να μην περνάς καλά, είτε αυτό είναι άνθρωπος είτε αντικείμενο είτε κατάσταση, πρέπει να το κόβεις μαχαίρι. Δεν πρέπει να είμαστε ανοιχτοί στην κακοποίηση του εαυτού μας από τρίτους, διαφορετικά θα αρρωστήσουμε. Μετά από αυτό που μου έτυχε, κατάλαβα τι σημαίνει να χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Πηγή ενέργειας είναι ο εαυτός μας και όχι απαραίτητα ένας σύντροφος»