Από αυτή την άποψη αξίζουν συγχαρητήρια στον Βασιλικό τόσο για την τόλμη του όσο και κυρίως για το δημιουργικό του ταλέντο, χάρη στο οποίο μπορεί και δίνει εντελώς νέα διάσταση σε παλιά και αγαπημένα ακούσματα.
«Η διασκευή είναι ένα είδος τέχνης το οποίο σέβομαι πολύ. Προσωπικά αισθάνομαι εξίσου δημιουργικός διασκευάζοντας, όπως συμβαίνει και με την παραγωγή της δικής μου μουσικής. Αλλωστε και η διαδικασία που ακολουθώ είναι παρόμοια, προσπαθώντας να φανταστώ την αρχική ιδέα μιας σύνθεσης στην πρώτη γυμνή της μορφή και κατά κάποιο τρόπο να την ξαναντύσω με τον δικό μου τρόπο». Το ταλέντο του πάντως στις διασκευές το έχει ήδη αποδείξει ο Βασιλικός με το εμπνευσμένο όσο και βαθιά προσωπικό άλμπουμ «Vintage». Εκεί, κλασικά διαμάντια της αγγλόφωνης μουσικής σκηνής όπως το «Famous Blue Raincoat» του Λέοναρντ Κοέν ή «All tomorrow's parties» των Velvet Underground βρίσκουν εξαιρετικές επανεκτελέσεις μέσω του δικού του προσωπικού φίλτρου.
Πίσω στον Τσιτσάνη όμως και την ιδιαίτερη προσέγγισή του, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Sunday Cloudy Sunday» που κυκλοφόρησε πέρυσι τέτοιο καιρό. Μίνιμαλ ενορχηστρώσεις, με σπάνια ευαισθησία και πάντρεμα σύγχρονων και κλασικών ήχων διαλεγμένων με προσοχή, ένας ένας θαρρείς, χωρίς ίχνος υπερβολής ή περιττού. Από την άλλη, τα ονειρικά, σχεδόν απόκοσμα φωνητικά του Βασιλικού μάς συστήνουν από την αρχή στίχους που τα χείλη όλων μας έχουν κάποια στιγμή σιγοτραγουδήσει.
Πώς μπήκε όμως ο «αφιερωμένος» στον ξένο στίχο –τόσο σε πρωτότυπο όσο και σε επίπεδο διασκευών– Βασιλικός στον κόσμο του Βασίλη Τσιτσάνη; «Το τολμηρό σε αυτή την υπόθεση ήταν βασικά ότι για πρώτη φορά ηχογράφησα στα ελληνικά. Από εκεί και πέρα υπάρχει το έργο του Τσιτσάνη το οποίο σήμαινε πολλά για μένα ούτως ή άλλως, όμως μπορώ να πω χωρίς υπερβολή ότι, έπειτα από αυτή τη δουλειά, προστέθηκαν άλλα τόσα. Κυριολεκτικά τον ανακάλυψα από την αρχή μέσα από μεγάλη μελέτη και βέβαια τις ατελείωτες βόλτες που έκανα ακούγοντας αποκλειστικά Τσιτσάνη ώστε να συλλάβω εκείνη την αρχική ιδέα».
Μια δόση μεταφυσικού
Το καλό είναι πως όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα θα έχουμε την ευκαιρία να τα απολαύσουμε για πρώτη φορά ζωντανά στις 11 και 12 Ιουλίου, σε δύο συναυλίες οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στο Μικρό Θέατρο της Επιδαύρου με τη συμμετοχή επιπλέον της Δήμητρας Γαλάνη και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Οι εμφανίσεις θα συνοδευτούν και από την προβολή video art ειδικά σχεδιασμένου για την παρουσίαση στην Επίδαυρο. «Πιστεύω ότι θα είναι δύο όμορφες και ενδιαφέρουσες βραδιές. Η Επίδαυρος έχει για μένα μια δόση μεταφυσικού. Ο χώρος μεταφέρει μια αίσθηση απερίγραπτη, σχεδόν βαρυτική. Οσο για τη Δήμητρα και την Ελευθερία, είναι δύο από τα άτομα που μπορώ να πω ότι νιώθω περήφανος για την ανθρώπινη σχέση που έχω μαζί τους πέρα από την όποια καλλιτεχνική». Ενδιαφέρον έχει επίσης το γεγονός πως στα ντραμς και τα κρουστά για τη συναυλία θα είναι ο Ιάσονας Ζούμπος, ο γνωστός Jay των Raining Pleasure με τους οποίους ο Βασιλικός διακρίθηκε μουσικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Παρ' όλα αυτά, το ανήσυχο πνεύμα του Βασιλικού δεν περιορίζεται στην καλλιτεχνική δημιουργία. Ταυτόχρονα με τη νέα δισκογραφική δουλειά που όπως μας είπε ετοιμάζει, ο χρόνος του αφιερώνεται και στις σπουδές που πραγματοποιεί στην Αγγλία πάνω στην κινέζικη ιατρική. «Αισθανόμουν ένα κενό, μια ανάγκη να εκπαιδευτώ και μαζί να εκφράσω κι άλλες πλευρές του εαυτού μου πέρα από τη μουσική. Οι θεραπευτικές τεχνικές των ανατολικών χωρών είναι βαθιά συνδεδεμένες με τη φιλοσοφία τους η οποία πάντα ήταν ενδιαφέρουσα και πολύτιμη για μένα. Ετσι, ήδη όσο ζούσα στη Γερμανία είχα ξεκινήσει κάποια μαθήματα Ανθοθεραπείας εξ αποστάσεως, όμως πλέον είμαι στο Λονδίνο και παρακολουθώ κανονικό full time πρόγραμμα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με αυτή την επιλογή μου και εννοείται ότι δεν το έχω μετανιώσει καθόλου, παρ' όλο που, εκ των πραγμάτων, περιορίζει τον χρόνο που αφιερώνω στη μουσική».
Γυρνώντας στα καλλιτεχνικά, ζητήσαμε τη γνώμη του για τις σύγχρονες μουσικές εξελίξεις στην Ελλάδα καθώς και το πώς βλέπει το άμεσο μέλλον στον τομέα αυτό. «Υπάρχει αναμφίβολα ενδιαφέρουσα δραστηριότητα, ίσως και λόγω της κρίσης που ήρθε και επηρέασε τα πάντα. Το άπλωμα της μουσικής παραγωγής των προηγούμενων χρόνων –με δουλειές όπως αυτές των Raining Pleasure για παράδειγμα– έχω την εντύπωση ότι τώρα ενοποιείται με ένα περίεργο τρόπο, αφήνοντας μάλιστα χώρο σε αρκετά περισσότερο κόσμο προκειμένου να εκφραστεί».
Με Γαλάνη και Αρβανιτάκη
Ραντεβού στη Μικρή Επίδαυρο την επόμενη Παρασκευή και Σάββατο για τους θαυμαστές του Βασιλικού, αλλά και για όσους έχουν διάθεση να ακούσουν τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το «Κάνε λιγάκι υπομονή» ή να δουν «Ακρογιαλιές και δειλινά» μέσα από μια νέα ξεχωριστή οπτική. Μια ευκαιρία για τις μνήμες να βγουν στην επιφάνεια μέσω ενός μουσικού ρεπερτορίου που θα τις ξαναβαπτίσει για να μας τις επανασυστήσει (πάντα με σεβασμό) δίπλα στο αρχαίο δάσος.
Μέλος του μητρώου
