Newsroom Η Πέγκυ Ρίγγα, αρχαιολόγος στο επάγγελμα, είναι κόρη του Θόδωρου Ρίγγα, εμβληματικού αιθουσάρχη της Αθήνας που έφυγε πέρυσι τον Σεπτέμβριο από την ζωή, διετέλεσε μαχητικός πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Επαγγελματιών Θερινών Κινηματογράφων και συνέδεσε το όνομά του με τρεις πολύ κλασικούς θερινούς προορισμούς της πρωτεύουσας: τους κινηματογράφους «Βοξ» και «Ριβιέρα» στα Εξάρχεια και την εορτάζουσα «Αθηναία» στο Κολωνάκι. Αλλά και την επίσης κλασική αλλά χειμερινή «Ααβόρα» στην οδό Ιπποκράτους, την αίθουσα που έκανε μεγάλη επιτυχία την αγαπημένη ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε «Σινεμά ο Παράδεισος», εξαιτίας της επιμονής του Θόδωρου Ρίγγα να την προβάλει αδιάκοπα επί σειρά μηνών.
Αυτό το καλοκαίρι μπορείτε να πετύχετε την Πέγκυ Ρίγγα σε έναν από τους τρεις κινηματογράφους της οικογενειακής επιχείρησης. Δεν έχει εγκαταλείψει την επιστήμη της αλλά αφιερώνει πια πολύ από τον χρόνο της στα άλλα τρία «παιδιά» που άφησε πίσω του ο πατέρας της.
Της ζητάω να πάει λίγο πίσω στον χρόνο και να μοιραστεί μαζί μου τη σχέση της με τους τέσσερις κινηματογράφους όταν ήταν στην εφηβεία ή αργότερα κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων. «Γενικά το καλοκαίρι πήγαινα αρκετές φορές και τα πρωινά στο γραφείο που διατηρούσε στην Ακαδημίας απέναντι από τη στοά των κινηματογραφιστών και ζούσα εκ των έσω όλη την αγωνία να πρέπει να βρεθούν τρεις ταινίες την εβδομάδα: τότε αλλάζαμε έργο κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή για τρία διαφορετικά σινεμά! Το βράδυ πάλι συνήθως το περνούσα παρακολουθώντας μανιωδώς ταινίες είτε βοηθώντας, αν υπήρχε κάποια ανάγκη. Οταν πλέον πέρασα στο πανεπιστήμιο τα πράγματα αντιστράφησαν. Τα καλοκαίρια ήταν πλέον αφιερωμένα στις ανασκαφές σε διάφορα σημεία της Ελλάδας».
Η σχέση της Πέγκυς Ρίγγα με το σινεμά πήρε άλλη πορεία όταν πέθανε ο πατέρας της. «Θεώρησα χρέος μου να στηρίξω τους κινηματογράφους με όποιο τρόπο μπορούσα. Ηταν τα "παιδιά" του κι εγώ ως μοναχοκόρη τα θεωρώ, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, τα αδέλφια μου. Μεγαλώσαμε κατά κάποιο τρόπο μαζί. Ο πατέρας μου αφιέρωσε κυριολεκτικά όλη του τη ζωή στο σινεμά. Με τέτοια βαριά κληρονομιά δεν θα μπορούσα να μείνω αδιάφορη. Αν και λατρεύει τη δουλειά της («αρχαιολόγος γεννήθηκε και αρχαιολόγος θα πεθάνω»), δηλώνει ότι θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να συνεχίσουν να υπάρχουν. «Βέβαια οι καιροί είναι δύσκολοι και μόνο το γεγονός ότι πρέπει να εξοπλιστούν με καινούργιους ψηφιακούς προβολείς από την επόμενη σαιζόν δυσχεραίνει την κατάσταση. Θα προσπαθήσω όμως να βρεθούν οι πόροι για την αγορά τους». Αφουγκράζεται τον κόσμο, φροντίζει να μαθαίνει τις προτιμήσεις του, προσπαθεί να πιάσει τον σφυγμό της πόλης και να τους δώσει αυτό που τους αρέσει περισσότερο. «Ο πατέρας μου συνήθιζε να λέει στις συνεντεύξεις που έδινε ότι ένας τουρίστας όταν τον ρώτησαν τι του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση στην Αθήνα απάντησε "η Ακρόπολη και τα θερινά σινεμά". Ε, λοιπόν, εγώ είμαι εδώ και για την Ακρόπολη και για τα θερινά σινεμά!».
www.kathimerini.gr
