Ο μονόλογος αυτός αφορά στην ταραχώδη-περιπετειώδη ζωή του μεγάλου φιλέλληνα και λάτρη του Ελληνικού πνεύματος, Αυτοκράτορα Αδριανού, και στοχεύει να καταδείξει πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες επιθυμίες! Μεγαλώνουμε σε οικογένειες με ελλείψεις και ελαττώματα, παθιαζόμαστε να πετύχουμε υψηλούς στόχους -για ν' αποδείξουμε, κυρίως στον εαυτό μας, ότι αξίζουμε- και όταν το πετύχουμε νιώθουμε πως είμαστε παντοδύναμοι Θεοί… Ακολουθούν, τότε, τα χτυπήματα της μοίρας, που μας προσγειώνουν απότομα, και μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε... Βαθιά και απόλυτα... Ως το τέλος μας!
Ο Πόπλιος Αίλιος Αδριανός (76-138) ήταν ένας από τους πέντε καλούς αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Λάτρης του ελληνικού πνεύματος, κυρίως των Στωικών φιλοσόφων και του Επίκουρου, εφάρμοζε τις διδαχές τους στη ζωή του και παράλληλα προσπαθούσε να τις μεταλαμπαδεύσει σε όλο τον κόσμο. Τα χρόνια της διακυβέρνησής του ήταν τα πιο ειρηνικά στην ιστορία της Ρώμης. Βαθύτατα ανθρωπιστής, χάρισε τα χρέη του λαού προς το κράτος, μείωσε τη δουλεία, εξανθρώπισε τον νομικό κώδικα και απαγόρευσε τα βασανιστήρια. Προώθησε τις τέχνες και τα γράμματα και έχτισε βιβλιοθήκες, θέατρα, ναούς, υδραγωγεία και λουτρά.
Κείμενο: Χρήστος Λιακόπουλος
Σκηνοθεσία: Χρήστος Λιακόπουλος, Αναστασία Μαρκουτσά
Φωτισμοί: Χρήστος Λιακόπουλος
Κοστούμι: Μίκα Πανάγου
Θρόνος - Στεφάνι: Γιώργος Ρούσσης
Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Λιακόπουλος
Επεξεργασία ήχου: Σπύρος Αραβοσιτάς
Φωτογραφίες: Τζένη Κουκίδου
Δημιουργία και επιμέλεια εικαστικών: Χρήστος Λιακόπουλος, Τζένη Κουκίδου
Κατασκευή κοστουμιού: Βάνια Αλεξάντροβα
Μέλος του μητρώου
