O Αδαής και ο Παράφρων», μια άγρια κωμωδία για την τραγωδία της τέχνης, του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, ξεκινάει στην Πειραματική Σκηνή (Πανεπιστημίου 48) του Εθνικού Θεάτρου στις 9.30 μ.μ. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Η τύχη –και μονάχα αυτή– θέλησε να διασωθεί κάτι από τη ζωή της Ρωσίδας ζωγράφου Λίντια Μπόρζεκ (1874-1941): μερικά έργα που εκτίθενται ώς τις 2/4 σε μια θαυμάσια έκθεση στο ΜΙΕΤ της Αγίου Κωνσταντίνου, σκόρπιες βιογραφικές πληροφορίες μαζί με μερικές μακρινές της φωτογραφίες. Δεν υπάρχει πια ούτε ο τάφος της στο ρωσικό νεκροταφείο του Πειραιά. Τα ίχνη δεν συνθέτουν μια ολόκληρη ιστορία. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Tι είναι 200 χρόνια; Ενας κόκκος άμμου στον ρουν της Ιστορίας, ένα πέταγμα πουλιού από το ένα κλαρί στο άλλο, ωστόσο χρόνος ικανός για μας με τη μικρή θητεία ζωής ώστε να προφασιστούμε αφορμή και να χαρούμε αναβαπτισμένο τον «Κουρέα της Σεβίλλης». (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Με όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα, ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών τη χρονιά που πέρασε συγκέντρωσε 500.000 επισκέπτες, οι οποίοι έφτασαν στους πρόποδες του Παρνασσού, εκεί όπου λειτούργησε το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας. Αυτό το τοπίο, όνειρο για πολλούς ξένους, δεν ήταν για όλους εύκολο στην πρόσβαση. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Με την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που αγνοεί συστηματικά –όπως τονίζουν– τις κλήσεις του για συνάντηση και συζήτηση, τα έβαλε το Σωματείο Εργαζομένων στον Χώρο του Χορού. Το Δ.Σ. του ΣΕΧΩΧΟ, με πρόεδρο την Αγγελική Στελλάτου, σε διαμαρτυρία του υποστηρίζει ότι έχουν καταθέσει καιρό τώρα συγκεκριμένες προτάσεις για τα προβλήματα του χώρου τους, όμως χωρίς απαντήσεις. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Η πραγματικότητα είναι μία. Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πόλης (ΕΑΠ) παρέλαβε ένα μνημείο-γιαπί και μέσα σε χρόνο ρεκόρ, ασύλληπτο για τα ελληνικά δεδομένα, το απογείωσε. Η Ροτόντα εδώ και ένα μήνα λάμπει. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Εβδομήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, «Ο Ντούτσε αφηγείται» του Σταμάτη Πολενάκη (1942), την οποία ο δημιουργός έκανε κρυφά κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και παρουσίασε στα κινηματογραφικά Επίκαιρα. Μέσα σε αυτές τις δεκαετίες η ελληνική παραγωγή εκτοξεύτηκε, περνώντας τα σύνορα της χώρας. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία αντίφαση του ελληνικού κράτους. Είναι όμως από τις πιο χαρακτηριστικές: είμαστε από τις χώρες που δικαίως περηφανεύονται περισσότερο για τον πολιτισμό τους και την ίδια στιγμή από εκείνες που λιγότερο τον προστατεύουν. Τα πνευματικά και τα συγγενικά δικαιώματα μένουν εδώ και δεκαετίες απροστάτευτα και η είσπραξή τους είναι προβληματική. Ειδικά στην εποχή του Διαδικτύου και της εύκολης αναπαραγωγής, η αυθαιρεσία γίνεται ακόμη πιο έντονη. Από το παράνομο κατέβασμα τραγουδιών, ολόκληρων cd, μέχρι ταινιών, κειμένων, βιβλίων, άρθρων κ.ά. που αναπαράγονται χωρίς καμία άδεια. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Θα είναι το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς; Πιθανότατα. Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς, η λοξή εμπνευσμένη Σέρβα που συνέδεσε ολόκληρη την πορεία της με την τέχνη της περφόρμανς, έρχεται για λίγες ημέρες στην Ελλάδα εκπροσωπώντας το ινστιτούτο που φέρει το όνομά της για μια συνεργασία με τον Οργανισμό ΝΕΟΝ του συλλέκτη Δημήτρη Δασκαλόπουλου. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

O Olivier Descotes (Ολιβιέ Ντεκότ), πρώην διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, αναλαμβάνει τη θέση του διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, όπως πρώτη αποκάλυψε η «Κ». Η συνεργασία αυτή θα ξεκινήσει την 1η Μαρτίου. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});