Ήταν εκείνα τα λίγα λεπτά που ρίγη πατριωτικής συγκίνησης και εθνικής ανάτασης δόνησαν το συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα του Πένθους για την Παναγιά μας και ενώθηκαν με το λατρευτικό τελετουργικό του Δεκαπενταύγουστου στο νησί.
Μετά το πέρας της Λιτάνευσης της Ιερής Εικόνας της Παναγίας, λίγο πριν επιστρέψει στο "σπίτι" της, στον Ναό της Εκατονταπυλιανής, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος, φανερά συγκινημένος από την ευχάριστη εξέλιξη της απελευθέρωσης των δύο Ελληνόπουλων στρατιωτικών της καρδιάς μας, οι οποίοι κρατήθηκαν για πέντε ολόκληρους μήνες στις φυλακές της Τουρκίας, άρχισε να ψάλει τον εθνικό μας ύμνο.
Ανταποκρινόμενο στην ιερότητα της εθνικής στιγμής, το πλήθος των χιλιάδων πιστών, ακολούθησε τον Σεβάσμιο Ιεράρχη του. Ο εθνικός μας ύμνος πέρασε στα χείλη του και όλοι μαζί με μια φωνή αρραγή και σταθερή που συμβόλιζε την εθνική ομοψυχία και ενότητα τραγούδησαν τον Ύμνο εις την Ελευθερία.
Το απαιτούσε η χαρμόσυνη είδηση της ημέρας, το επέβαλε σημειολογικά η πατριωτική συνείδηση των απανταχού Ελλήνων στην πιο σημαντική γιορτή της Πλατυτέρας των Ουρανών.
Σαν την πιο γλυκιά προσευχή ευχαριστίας στην Χάρη της Πανάγιας Μητέρας έμοιαζε o σύσσωμος εθνικός ψαλμός Ιεράρχη και πιστών. Σαν ευχαριστία πάνδημη η οποία καταδείκνυε ότι Ορθοδοξία και Εθνική Συνείδηση στις ψυχές των Ελλήνων, θα είναι για πάντα αδιαχώριστες και δυνατές.
Μέλος του μητρώου
