Newsroom Χωρίς εκπλήξεις και με άφθονα καλαμπουράκια του για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρουσιαστή Τζίμι Κίμελ, κύλησε η τελετή της απονομής των Όσκαρ.
«Η μορφή του νερού» με τέσσερα Οσκαρ. Ανάμεσά τους καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας. Αναμενόμενο. «Οι τρες πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι» με δύο Οσκαρ, του Α' γυναικείου ρόλου (Φράνσις ΜακΝτόρμαντ) και του Β ανδρικού (Σαμ Ρόκγουελ). Επίσης αναμενόμενο.
Η «Δουνκέρκη» με τρία και το «Blade Runner 2049» με δύο Οσκαρ, αποκλειστικά για τεχνικά επιτεύγματα. Αναμενόμενο.
«Η άορατη κλωστή» για το Οσκαρ καλύτερων κοστουμιών. Κι αυτό αναμενόμενο. Το είχε πάρει από τα αποδυτήρια. Και το αντιρατσιστικό «Τρέξε!» (Get Out) με το Οσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου στον Αφροαμερικανό Τζόρνταν Πιλ, τον Βενιαμίν της φετινής τελετής. Ηλικίας μόλις... τριάντα εννέα ετών. Κοίτα να δεις!
Το Χόλιγουντ αγαπά την τρίτη ηλικία
Το Χόλιγουντ αγαπάει την τρίτη ηλικία. Η τρίτη ηλικία ο φετινός «αόρατος» θριαμβευτής της χτεσινής βραδιάς. Ενενήντα χρονών ο «θείος» Οσκαρ. Ενενήντα και ο Τζέιμς Αίβορι ο νικητής για το Οσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου της ταινίας «Να με φωνάζεις με το όνομά σου».
Εξηντάρηδες αμφότεροι οι θριαμβεύτες για τα Οσκαρ καλύτερης ερμηνείας: η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ (Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μιζούρι) και Γκάρι Ολντμαν για την πλήρη και θαυμαστή ταυτοποίησή του με τον Ουίνστον Τσέρτσιλ (Η πιο σκοτεινή ώρα). Κοντά στα εξήντα η Αλισον Τζάνεϊ με το Οσκαρ Β' γυναικείου ρόλου της ταινίας Εγώ η Τόνια.
Και αποκορύφωμα των ΚΑΠΗ οι δύο θρυλικές περσόνες του Χόλιγουντ: Ο ογδοντάχρονος Ουόρεν Μπίτι και η εβδομηνταεπτάχρονη Φαίη Νταναγουέι. Το δίδυμο του «Μπόνι και Κλαιντ» του 1967. Το δίδυμο που παρουσίασε και έδωσε το Οσκαρ καλύτερης ταινίας στη «Μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Το Χόλιγουντ αγαπάει το Μεξικό, τους γκέι και τους τρανσέξουαλ
Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο είναι ο τρίτος Μεξικανος που την τελευταία πενταετία κερδίζει το Οσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας.
Το Χόλιγουντ αγαπάει το Μεξικό. Κατά σειρά οι βραβευμένοι Μεξικανοι είναι ο Αλεχάντρο Ινιάριτου, ο Αλφόνσο Κουαρόν και φυσικά ο Γκιγιέρμο Ντελ Τέρο. Τέσσερις φορές το Μεξικό κερδίζει Οσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας. Ο Ινιάριτου το κέρδισε δύο φορές.
Το Χόλιγουντ αγαπάει τους γκέι και τους τρανσέξουαλ. Γεγονός που πιστοποίθηκε για μια ακόμα φορά. Τόσο με το Οσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου στον Τζέιμς Αιβορι για το Love Story ανάμεσα σε δύο ομοφυλόφιλους της ταινίας «Να με φωνάζεις με το όνομά σου». Οσο και με την βράβευση για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής στην τρανσέξουαλ «Φανταστική γυναίκα» του Σεμπάστιαν Λέιλιο από τη Χιλή.
Φρου φρου κι αρώματα
Το Χόλιγουντ, εκτός από Μεξικό, αγαπάει και την Αγγλία. Γιατί Αγγλος ο Γκάρι Ολντμαν, Αγγλος ο Κρίστοφερ Νόλαν της «Δουνκέρκης», στην Αγγλία γυρισμένη «Η άορατη κλωστή» και φυσικά Αγγλος ο ιστορικός ηγέτης Οίνστον Τσόρτσιλ.
Αντικειμενικότητα στην Τέχνη είναι μια ξένη λέξη. Λογικό. Πόσο μάλλον όταν η ανάδειξη των νικητών γίνεται μέσα από ψηφοφορία. Και πόσο μάλλον όταν η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα επηρεάζει τα κριτήρια των «ψηφοφόρων».
Για παράδειγμα -και είναι χαρακτηριστικό- η δραματική ιστορία «Χωρίς αγάπη» του Αντρέι Ζβιανγκίντσεφ θεωρείται, παγκοσμίως, μία εκ των πέντε καλύτερων της περσινής παραγωγής. Ομως και προφανώς παραμερίστηκε επειδή είναι ρωσικής παραγωγής. Και για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας προτιμήθηκε η «Φανταστική γυναίκα» από τη Χιλή.
Και για να τελειώνω, η αξία κάθε ταινίας, καθορίζεται από την αντοχή της στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό και το απόλυτο κριτήριο. Θα αντέξει «Η μορφή του νερού» μετά από δέκα χρόνια; Ολα τ' άλλα είναι «φρου φρου κι αρώματα»!
