Newsroom «Άρχισα να αισθάνομαι τα πρώτα συμπτώματα το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου, μια μέρα μετά τον θάνατο του αγαπημένου μου φίλου Αντριάνο Τρεβιζάν. Την Κυριακή, το θερμόμετρο ανέβηκε πάνω από τους 38 βαθμούς και αποφάσισα να καλέσω το 118 (ο αριθμός τηλεφώνου της Ιταλίας για όσους πιστεύουν ότι έχουν κορωνοϊοό). Το ίδιο βράδυ, στο νοσοκομείο, έκανα το τεστ».
Στην ερώτηση «Πότε μάθατε ότι το τεστ του κορωνοϊού ήταν θετικό» απάντησε: «Μου τηλεφώνησαν στο σπίτι την Δευτέρα, στις 3:30 το μεσημέρι. Η γιατρός μου εξήγησε την κατάσταση και μου είπε πως θα ερχόταν ένα ασθενοφόρο να με πάρει: έπρεπε να εισαχθώ αμέσως στο τμήμα λοιμωδών νοσημάτων του νοσοκομείου της Πάντοβα».
«Ήθελα να βάλω τα κλάματα όταν έμαθα πως ήμουν θετικός στον κορωνοϊό»
Ερωτηθείς για το πώς αντέδρασε, απάντησε: «Θέλετε να μάθετε πώς ένιωσα όταν μου είπαν: ‘Λυπάμαι, είστε θετικός στον κορωνοϊό’; Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω. Ένιωθα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου και ήθελα να κλάψω, όπως μου έρχεται να κλάψω και τώρα και μόνο που το σκέφτομαι. Επειδή στην ζωή μπορείς να περιμένεις τα πάντα, αλλά δεν μπορείς να σκεφτείς ότι όλα μπορούν να τελειώσουν εξαιτίας μιας μυστηριώδους και άγνωστης λοίμωξης».
Μέλη ιατρικού προσωπικού μεταφέρουν κρεβάτια σε νοσοκομείο στο Κοντόνιο προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες ανάγκες εξαιτίας του κορωνοϊού
Ο 63χρονος Ρομέο Τρεβιζάν, βγήκε στην σύνταξη τον περασμένο Οκτώβριο και μέχρι τότε εργαζόταν σε τράπεζα, πρώτα ως απλός υπάλληλος και στην συνέχεια ως διευθυντής του υποκαταστήματος. Πάντα ζούσε στο Βο, το χωριό στην περιοχή Μπάσα Παντοβάνα όπου δημιουργήθηκε το ξέσπασμα της λοίμωξης του κορωνοϊού και το οποίο, για σχεδόν δύο εβδομάδες, βρίσκεται σε απομόνωση. Από τις 24 Φεβρουαρίου, ο Τρεβιζάν, αναρρώνει σε νοσοκομείο της Πάντοβα και μοιράζεται τον θάλαμο με άλλους τριάντα μολυσμένους από τον κορωνοϊό ανθρώπους.
Η καθημερινότητα στο νοσοκομείο
«Πώς είστε τώρα;» τον ρωτά ο δημοσιογράφος με τον 63χρονο να απαντά: «Είμαι καλύτερα, αλλά για μέρες είχα πυρετό πάνω από 39,5, μυϊκούς πόνους, βήχα και λίγο πονοκέφαλο. Είμαστε δύο άτομα ανά δωμάτιο. Πριν, είχα για παρέα έναν πολιτικό της περιοχής μου, αλλά ανάρρωσε και πήρε εξιτήριο. Τώρα, στο διπλανό κρεβάτι υπάρχει ένας κύριος από την περιοχή Τσίντο Εουγκανέο, που κόλλησε τον κορωνοϊό όταν πήγε να παίξει χαρτιά σε ένα μπαρ στο Βο. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι εξαιρετικοί. Εμείς οι ασθενείς φοράμε μία μάσκα, αλλά αυτοί, προτού μπούνε στο δωμάτιό μας, πρέπει να χρησιμοποιήσουν προστατευτικά μέτρα σε όλο τους το σώμα και ένα είδος καταδυτικής στολής, που τους κάνει να μοιάζουν με δύτες».
Κόλλησε στο μπαρ όπου πήγαινε ο πρώτος Ιταλός νεκρός από κορωνοϊό
Ερωτηθείς για το εάν κόλλησε κι αυτός στο μπαρ, απάντησε: «Ναι, όπως σχεδόν όλα τα θετικά κρούσματα στο Βο. Συχνάζαμε στο ίδιο μπαρ όπου πήγαινε και ο Αντριάνο, αν και δεν πήγαινα για να παίξω χαρτιά, αλλά για να παρακολουθήσω ποδοσφαιρικούς αγώνες στην τηλεόραση». Σε ερώτηση εάν έχουν μολυνθεί από τον κορωνοϊό και άλλα μέλη της οικογένειάς του, τόνισε με ανακούφιση: «Ευτυχώς όχι. Τα τεστ στην σύζυγό μου, τα δύο μας παιδιά και τα τρία εγγόνια ήταν όλα αρνητικά.
Πώς περνά τον χρόνο του στην απομόνωση
Πώς μπορεί να περνά τον χρόνο του όμως, κάποιος που βρίσκεται σε έναν θάλαμο μολυσματικών ασθενειών; «Απαγορεύεται να βγούμε από το δωμάτιο. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να παρακολουθώ τηλεόραση, να είμαι ενημερωμένος διαβάζοντας τις ειδήσεις στις ιστοσελίδες και να κάνω βιντεοκλήσεις στην οικογένειά μου. Στην συνέχεια, φυσικά, υπάρχουν οι επισκέψεις και οι εξετάσεις. Μου χορηγούνται αντιβιοτικά και φάρμακα με βάση την κορτιζόνη. Ας πούμε ότι οι ώρες περνάνε αργά, είναι δύσκολο να παραμένεις ‘φυλακισμένος’ εδώ, αλλά τουλάχιστον έχω πολύ χρόνο για να προβληματιστώ για διάφορα θέματα».
«Και ποιο είναι το συμπέρασμα που βγάζετε;» τον ρωτά ο δημοσιογράφος για να λάβει την απάντηση: «Ότι είμαστε εύθραυστοι, ότι τα ανθρώπινα όντα βρίσκονται σε κίνδυνο και πως ο εχθρός μας μπορεί να είναι άλλοι άνθρωποι που, από την απληστία και την επιθυμία για εξουσία, πιέζουν αυτό τον πλανήτη, αφαιρώντας κάθε πόρο, ρυπαίνοντάς μας, μολύνοντας τον αέρα… Εάν δεν θέλουμε να χαθούμε σαν είδος, χρειαζόμαστε μια μεγάλη αλλαγή».
Στην ερώτηση πότε θα μπορέσει να βγει από το νοσοκομείο, ο 63χρονος απαντά: «Σύντομα, ελπίζω στο τέλος της εβδομάδας. Θέλω να αναρρώσω πλήρως στο δικό μου Βο. Και ποιος νοιάζεται εάν είναι ακόμη σε απομόνωση; Είναι μια όμορφη περιοχή, με τους ανθρώπους εκεί να είναι καλοί,να δουλεύουν στη γη και να απολαμβάνουν το καλό φαγητό και το κρασί. Ανυπομονώ να επιστρέψω».
iefimerida.gr
