Τι συνέβη όταν οι μαθητές επέστρεψαν στα σχολεία εν μέσω πανδημίας το 1918

Κατά τη διάρκεια της ισπανικής γρίπης το 1918, παρόλο που ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός, η συζήτηση ήταν εξίσου έντονη.

Εκείνη η πανδημία σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως,  σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ .

Ενώ η συντριπτική πλειονότητα των πόλεων στις ΗΠΑ έκλεισαν τα σχολεία τους, τρεις επέλεξαν να τα διατηρήσουν ανοιχτά - η Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Νιου Χέβεν, σύμφωνα με τους ιστορικούς.

Οι αποφάσεις των αξιωματούχων σε αυτές τις πόλεις βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στην υπόθεση των υπαλλήλων δημόσιας υγείας ότι οι μαθητές ήταν ασφαλέστεροι στο σχολείο. Τότε εξάλλου, ήταν στο απόγειό της η λεγόμενη Προοδευτική Εποχή, με έμφαση στην υγιεινή στα σχολεία και περισσότερες νοσοκόμες για κάθε μαθητή από ό,τι τώρα.

Η Νέα Υόρκη είχε περίπου 1 εκατομμύριο παιδιά σχολικής ηλικίας το 1918 και περίπου το 75% από αυτά ζούσαν στριμωγμένα σε συνωστισμένες κατοικίες, συχνά κάτω από ανθυγιεινές συνθήκες, σύμφωνα με ένα άρθρο του 2010 στο Public Health Reports, το επίσημο περιοδικό της Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ.

«Για μαθητές από τις περιοχές των κατοικιών αυτών, το σχολείο προσέφερε ένα καθαρό, καλά αεριζόμενο περιβάλλον, όπου οι εκπαιδευτικοί, οι νοσοκόμες και οι γιατροί είχαν ήδη ασκήσει  λεπτομερείς ιατρικές εξετάσεις και ελέγχους», σύμφωνα με το άρθρο.

Η πόλη ήταν μια από τις πιο σκληρά χτυπημένες από τη γρίπη, δήλωσε ο Δρ. Χάουαρντ Μάρκελ, ιστορικός και διευθυντής του Κέντρου Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Ηταν ένας εκ των συγγραφέων του επίμαχου άρθρου.

Στους μαθητές δεν επιτρεπόταν να συγκεντρώνονται έξω από το σχολείο και έπρεπε να αναφέρουν στον δάσκαλό τους αμέσως τέτοια φαινόμενα.

Οι εκπαιδευτικοί έλεγχαν τους μαθητές για τυχόν συμπτώματα της γρίπης και απομόνωναν μαθητές που ήταν ύποπτα κρούσματα. Εάν οι μαθητές είχαν πυρετό, κάποιος από το τμήμα υγείας τους πήγαινε σπίτι και ο υπάλληλος υγείας έκρινε εάν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για «απομόνωση και φροντίδα», σύμφωνα με τις εκθέσεις δημόσιας υγείας. Εάν όχι, τον έστελναν σε νοσοκομείο.

Το τμήμα υγείας απαιτούσε από τις οικογένειες των παιδιών που ανάρρωναν στο σπίτι είτε να έχουν οικογενειακό ιατρό είτε να χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ενός γιατρού δημόσιας υγείας χωρίς χρέωση.

Το επιχείρημα του Σικάγο για να αφήσει τα σχολεία ανοιχτά για τους 500.000 μαθητές του ήταν το ίδιο: το να παρέμεναν ανοιχτά τα σχολεία θα κρατούσε τα παιδιά μακριά από τους δρόμους και μακριά από μολυσμένους ενήλικες.

Εάν η κοινωνική αποστασιοποίηση ήταν χρήσιμη τότε, θα ήταν ευκολότερο από το γεγονός ότι η απουσία στα σχολεία αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ίσως λόγω αυτού που ένας αξιωματούχος δημόσιας υγείας του Σικάγου ονόμασε «φλουφοβία» μεταξύ των γονέων.

«Το ποσοστό απουσίας ήταν τόσο μεγάλο, δεν είχε σημασία ότι τα σχολεία ήταν ανοιχτά», είπε ο Μάρκελ.

Μέρος της στρατηγικής του Σικάγο ήταν να εξασφαλίσει ότι θα ανακυκλωνόταν ο καθαρός αέρας. Οι σχολικές αίθουσες υπερθερμαίνονταν κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έτσι ώστε τα παράθυρα να παραμένουν συνεχώς, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 1918 από το Τμήμα Υγείας του Σικάγο.

Το άρθρο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια ανάλυση δεδομένων έδειξε ότι «η απόφαση να διατηρηθούν τα σχολεία αυτής της πόλης ανοιχτά κατά την πρόσφατη επιδημία της γρίπης ήταν δικαιολογημένη».

Και στη Νέα Υόρκη, ο τότε Επίτροπος Υγείας είχε πει στους New York Times: «Πόσο καλύτερα ήταν να έχουν τα παιδιά υπό τη συνεχή παρακολούθηση των ειδικών από το να είναι τα σχολεία κλειστά».

Ο Μάρκελ, ο οποίος μαζί με άλλους ερευνητές εξέτασε δεδομένα και ιστορικά αρχεία από την απόκριση 43 πόλεων στην πανδημία του 1918, δεν είναι τόσο πεπεισμένος.

Η Νέα Υόρκη «δεν βίωσε τα χειρότερα, αλλά δεν πέτυχε και τα καλύτερα», δήλωσε ο Μάρκελ, προσθέτοντας ότι στο Σικάγο τα πράγματα ήταν ελαφρώς καλύτερα.

Η έρευνα έδειξε ότι οι πόλεις που εφάρμοσαν την καραντίνα και την απομόνωση, το κλείσιμο των σχολείων και τις απαγορεύσεις σε δημόσιες συγκεντρώσεις είχαν καλύτερα αποτελέσματα.

«Οι πόλεις που πήραν περισσότερα από ένα από αυτά τα μέτρα  τα πήγαν καλύτερα. Το κλείσιμο του σχολείου ήταν μέρος αυτής της συμβολής», εξήγησε ο Μάρκελ.

Οι ειδικοί της δημόσιας υγείας, συμπεριλαμβανομένου του Μάρκελ, επισημαίνουν γρήγορα ότι ο κορονοϊός δεν είναι όπως η ισπανική γρίπη, για την οποία ήταν ήδη πολλά γνωστά το 1918. Υπάρχουν ακόμα πολλά να μάθουμε για το νέο κορονοϊό και την ασθένεια που προκαλεί, την Covid-19.

Η σωστή απόφαση σήμερα, κατά τον Μάρκελ, είναι το κλείσιμο των σχολείων.
«Είναι καλύτερο», είπε, «να είσαι ασφαλής παρά δυσαρεστημένος».

huffingtonpost.gr