Η '11η Σεπτεμβρίου' της Γαλλίας γεννά ακροδεξιό εφιάλτη στην Ευρώπη
Το μεγαλύτερο, ίσως, στοίχημα, θα είναι η αποτροπή της διάχυσης της ακροδεξιάς ιδεολογίας και της εμπλοκής της Ευρώπης σε έναν «πόλεμο των πολιτισμών», καθώς τα δραματικά γεγονότα ξυπνούν τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των Ευρωπαίων πολιτών.
Το ριψοκίνδυνο αυτό μονοπάτι δεν ξεκινάει μόνο από την προφανή ενίσχυση της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς αλλά και από την ενδεχόμενη ριζοσπαστικοποίηση ορισμένων συντηρητικών κομμάτων, που υιοθετούν ξενοφοβική έως και ρατσιστική ρητορική, προκειμένου να μη χάσουν μεγάλη μερίδα της εκλογικής τους πελατείας.
Τα ακροδεξιά και ξενοφοβικά κόμματα και κινήματα ανά την Ευρώπη γνώριζαν ήδη ημέρες άνθησης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης αλλά και της κρίσης ταυτότητας της ΕΕ.
Ηταν κόμματα υπολογίσιμης εκλογικής δύναμης, όπως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν με 25% και το Ukip του Νάιτζελ Φάρατζ, που «έκλεβε» βουλευτές από τους Τόρις. Πλέον, μετά τα δραματικά γεγονότα στο Παρίσι, πιστεύουν ότι επιβεβαιώνονται. Ολες οι δυσοίωνες προβλέψεις τους για τον ρόλο των «μοχθηρών» και «επικίνδυνων» μεταναστών και κυρίως των μουσουλμάνων επαληθεύονται, όπως ισχυρίζονται, και ετοιμάζονται να αλιεύσουν ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους από τη δεξαμενή των τρομοκρατημένων πολιτών.Διεκδικητές των ίδιων ψηφοφόρων είναι και τα κόμματα της παραδοσιακής Δεξιάς, που, όπως δείχνουν τα παραδείγματα στη Γαλλία, τη Βρετανία και τη Γερμανία, αντί να διαχωρίσουν τη θέση τους, «στρίβουν» το τιμόνι ακόμη δεξιότερα. Ο Ντέιβιντ Κάμερον στρέφεται κατά της ΕΕ για να προλάβει τον Νάιτζελ Φάρατζ, ακόμη και η Ανγκελα Μέρκελ διστάζει να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα κατά της ισλαμοφοβίας της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία» και του Pegida.
Αλλαξε τακτικήΜέσα στην τραγωδία, η Μαρίν Λεπέν επιχειρεί να πλασαριστεί ως θριαμβεύτρια. Εδώ και πολύ καιρό έχει μεταμορφώσει το ρατσιστικό και αντισημιτικό κόμμα που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα της, εμφανιζόμενη ως υπερασπίστρια του κοσμικού κράτους -μιας αξίας πολύτιμης για τους Γάλλους- και ως προστάτιδα των «απλών ανθρώπων». Σε αντίθεση με τον νεοφιλελεύθερο πατέρα της, η Μαρίν Λεπέν υπερασπίζεται ένα «ισχυρό κράτος, που θα βάλει χαλινάρι στο χρηματιστικό κεφάλαιο και στην κερδοσκοπία» και τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ευρώ και της προσφυγής σε μέτρα προστατευτισμού για τόνωση της ανάπτυξης. Ολα αυτά της απέφεραν αρκετές ψήφους στις τελευταίες ευρωεκλογές.
Η «μαγιά», όμως, του Εθνικού Μετώπου παραμένει ο εθνικισμός και ο βαθύτατος συντηρητισμός, τον οποίο αποκαλύπτει συχνά με σκαιό τρόπο η Λεπέν, με αποκορύφωμα τον απόηχο της επίθεσης εναντίον της σατιρικής εφημερίδας. Η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου ζήτησε την επαναφορά της θανατικής ποινής, την έξοδο της Γαλλίας από τη ζώνη Σένγκεν και ουσιαστικά κάλεσε σε πόλεμο κατά του ισλαμισμού. «Δεν είναι πια καιρός για άρνηση ή για υποκρισία. Πρέπει να αρνηθούμε κατηγορηματικά τον ισλαμικό φανατισμό» δήλωσε.
«Το πρώτο πράγμα που είναι απαραίτητο όταν θέλουμε να πολεμήσουμε είναι να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εναντίον ποιου πολεμάμε. Πολεμάμε εναντίον μιας ιδεολογίας, του ισλαμιστικού φονταμενταλισμού. Το να μην το λέμε είναι ήδη απόδειξη αδυναμίας» πρόσθεσε, ρίχνοντας λάδι σε μια Γαλλία που ήδη «καίγεται». Τι κι αν η κυβέρνηση των Φρανσουά Ολάντ και Μανουέλ Βαλς καταβάλλει προσπάθεια για να επικρατήσει η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία. «Εχουμε πόλεμο με την τρομοκρατία, όχι με μια θρησκεία» τόνιζε ο Γάλλος πρωθυπουργός μετά την επίθεση στη «Charlie Hebdo», ενώ ο πρόεδρος Ολάντ υπερθεμάτιζε, ζητώντας να μην υπάρξει «στιγματισμός».
Η κυβέρνηση της Γαλλίας βρίσκεται μέσα στη δίνη των συγκλονιστικών εξελίξεων και είναι φυσικό να επιχειρεί να κατευνάσει τα πνεύματα για να αποφύγει τα χειρότερα. Οι ακραίες φωνές μπορεί να φέρουν απρόβλεπτες και εξαιρετικά δυσάρεστες εξελίξεις. Ταυτόχρονα, όμως, οι Σοσιαλιστές είναι οι «φυσικοί» αντίπαλοι της ιδεολογίας που πρεσβεύει η Μαρίν Λεπέν, δεν απευθύνονται στους ίδιους ψηφοφόρους.
Κάλεσμα από Σαρκοζί
Αντιθέτως, το UMP, το συντηρητικό κόμμα του Νικολά Σαρκοζί, είναι εκείνο που πρέπει να δώσει τη μάχη των ψήφων με το Εθνικό Μέτωπο. Ηταν χαρακτηριστική η ταχύτητα με την οποία ο γιος του Νικολά Σαρκοζί, Λουί, κάλεσε τους Γάλλους να πάρουν τα όπλα.
Σε μήνυμά του στο Twitter ανήρτησε έναν χάρτη της Γαλλίας με έναν ένοπλο και το σχόλιό του «Ας υπερασπιστούμε τη Γαλλία». Η τοποθέτηση αυτή του υιού Σαρκοζί δεν θα πρέπει να ξένισε τον πατέρα. Ο Νικολά Σαρκοζί ακολουθεί εδώ και καιρό τον δρόμο που χάραξε η Λεπέν, στρεφόμενος κατά του γάμου των ομοφύλων και, κυρίως, τηρώντας μια άκρως συντηρητική στάση στη μεταναστευτική πολιτική. Μάλιστα δεν δίστασε να δηλώσει ότι εάν η ΕΕ δεν καταφέρει να προστατεύσει αποτελεσματικά τα σύνορά της, θα πρέπει να θέσει εκτός ισχύος τη συνθήκη Σένγκεν.
Οσο θα πλησιάζει η ημερομηνία της κάλπης τόσο πιο συντηρητικός αναμένεται να είναι ο λόγος του αρχηγού του UMP. Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι θα πυροδοτήσει, πιθανότατα, ακόμη πιο ακραίες και ενδεχομένως ξενοφοβικές τοποθετήσεις του Σαρκοζί στο «κονταροχτύπημά» του με τη Λεπέν.
ΣΕ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑΦάρατζ και PEGIDA σέρνουν τον χορό του μίσους
Αμήχανη απέναντι στα νέα δεδομένα κι έχοντας πια χάσει το πλεονέκτημα της ανάληψης πρωτοβουλιών, η Δεξιά της Ευρώπης τρέχει πίσω από τις εξελίξεις μετατοπιζόμενη προς τα... ακροδεξιά. Βρετανία και Γερμανία, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ΕΕ, πορεύονται πλέον με γνώμονα τις τάσεις σχηματισμών που τοποθετούνται στο ένα άκρο του πολιτικού φάσματος.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δείχνει να κινείται με ανεμοδείκτη τον λαϊκιστή Νάιτζελ Φάρατζ του ευρωφοβικού-αντιμεταναστευτικού Κόμματος Ανεξαρτησίας (UKIP).
Και στη Γερμανία από την άλλη, αν και δημοσκοπικά-κυβερνητικά ακλόνητη, η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή όσα συμβαίνουν στα δεξιά της Χριστιανοδημοκρατίας, σε εκείνη την υπό διαμόρφωση περιοχή που οριοθετείται από το αντιισλαμικό κίνημα PEGIDA και την ευρωσκεπτικιστική παράταξη «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD).
Τα αντιμεταναστευτικά κόμματα της Ευρώπης έσπευσαν να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για το χτύπημα στα γραφεία της εφημερίδα «Charlie Hebdo».
Και λέμε κροκοδείλια καθότι η ακροδεξιά, εάν πέρναγε από το χέρι της, θα είχε βάλει προ πολλού λουκέτο στο συγκεκριμένο έντυπο με το «αναρχικό» χιούμορ. Επί της ουσίας ωστόσο, όλοι αυτοί τρίβουν τα χέρια τους και σπεύδουν να κεφαλαιοποιήσουν κέρδη. Ο Νάιτζελ Φάρατζ άδραξε την ευκαιρία για να επιτεθεί στο «αποτυχημένο» μοντέλο της πολυπολιτισμικότητας που «ευθύνεται για την τρομοκρατία». Εκρουσε μάλιστα και τον κώδωνα του κινδύνου μιλώντας για εσωτερικούς εχθρούς και «πέμπτες φάλαγγες» αποτελούμενες από φανατικούς ισλαμιστές που ετοιμάζουν νέα χτυπήματα στην Ευρώπη.
Ο Κάμερον βγήκε επισήμως και «άδειασε» τον Φάρατζ. «Αιτία της τρομοκρατίας είναι οι ίδιοι οι τρομοκράτες», δήλωσε ο Βρετανός πρωθυπουργός.
Οσοι έχουν καλό μνημονικό ωστόσο και παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις, ενδεχομένως να θυμούνται ότι ο ίδιος ο Κάμερον είχε σε τουλάχιστον δύο περιστάσεις στο παρελθόν (το 2011 και το 2013) συνδέσει το «λάθος της πολυπολιτισμικότητας» με την «τρομοκρατία».
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Κάμερον έχει αρνηθεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας μετεκλογικής συνεργασίας Τόρις-UKIP (κάλπες τον ερχόμενο Μάιο), ενώ παράλληλα ανεβάζει στην ατζέντα του το αντιμεταναστευτικό και απειλεί με έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ (με δημοψήφισμα πριν από το τέλος του 2017).
Απειλή για Μέρκελ
Στη Γερμανία από την άλλη, η Μέρκελ βλέπει τον πολιτικό χώρο στα δεξιά της να διογκώνεται απειλώντας ανοιχτά τα θεμέλια της ανεκτικότητας πάνω στα οποία ουσιαστικά οικοδομήθηκε το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας μεταπολεμικά. Το γεγονός ότι ένα μονοθεματικό κίνημα με σκληρά αντιισλαμικά χαρακτηριστικά που δεν υπήρχε καν πριν από λίγους μήνες, όπως το PEGIDA, έχει φτάσει στο σημείο να προσελκύει περί τις 20.000 άτομα στις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις του, φανερώνει προφανώς μια τάση... μέχρι πρότινος άγνωστη στη Γερμανία με τα ενοχικά κατάλοιπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση (Bertelsmann), το 57% των μη μουσουλμάνων Γερμανών αντιμετωπίζει το Ισλάμ ως απειλή και το 61% θεωρεί ότι αυτό είναι ασύμβατο με τη Δύση. Στην εν λόγω τάση έρχεται να «κολλήσει» και ο ευρωσκεπτικισμός του ανερχόμενου AfD που εξασφάλισε ποσοστό 7,1% στις τελευταίες ευρωεκλογές. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι AfD και PEGIDA βρίσκονται σε επικοινωνία για πιθανή μελλοντική συνεργασία. Οσο για την αντίδρασή τους στην παρισινή τραγωδία, το PEGIDA διακήρυξε ότι «οι μουσουλμάνοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι για τη δημοκρατία» και το AfD υπογράμμισε τον «διαφαινόμενο κίνδυνο του ισλαμισμού στην Ευρώπη».
Απέναντι σε όλα αυτά, οι Χριστιανοδημοκράτες-Χριστιανο-κοινωνιστές (CDU-CSU) δείχνουν αμήχανοι. Είναι ενδεικτικό ότι αυτοί δεν απάντησαν θετικά (τουλάχιστον όχι σε πρώτη φάση) στην πρόσκληση του Σοσιαλδημοκράτη Ζίγκμαρ Γκάμπριελ που τους ζητούσε να πάρουν μέρος σε εκδηλώσεις κατά της μισαλλοδοξίας στο πλευρό των μουσουλμάνων της Γερμανίας. Είναι ενδεικτικό επίσης ότι κάποια από τα στελέχη του CDU όπως ο υπουργός Εσωτερικών Ντε Μεζιέρ και η βουλευτής Κριστίνα Σρέντερ «φλερτάρουν» με το PEGIDA.
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
