Ο στόχος του θεωρητικά υπερκομματικού Ερντογάν ήταν άλλωστε από την αρχή ακριβώς αυτός: να ανακτήσει το AKP την αυτοδυναμία που έχασε στις εκλογές της 7ης Ιουνίου. Για την τουρκική αντιπολίτευση βέβαια, από την άλλη, το χθεσινό αποτέλεσμα αποτελεί πηγή εντονότατης ανησυχίας, καθώς έρχεται να «νομιμοποιήσει» στην πράξη όλες τις προεδρικές αυθαιρεσίες και μηχανορραφίες των τελευταίων μηνών: την υπονόμευση του πολιτικού διαλόγου, την εσκεμμένη πόλωση, τη φίμωση των αντιπολιτευόμενων μίντια, τις διώξεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων, τον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους, τα φαραωνικά παλάτια του σουλτάνου, τα πολιτικά παιχνίδια με την αστάθεια κ.ά.
Οι έδρες
Ολα αυτά αποκτούν πλέον νέο αέρα νομιμοποίησης, καθώς το AKP επιστρέφει δυναμικά στην εξουσία με ποσοστό 49% (από 40,9% που είχε λάβει στις εκλογές του Ιουνίου) και 312 έδρες (από 258). Το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) ακολουθεί στη δεύτερη θέση, ελαφρώς ανεβασμένο, με 25,8% (από 24,9%) και 135 έδρες (από 132). Μεγάλος ηττημένος της βραδιάς οι εθνικιστές του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (MHP) που είδαν το ποσοστό τους να πέφτει στο 12,1% (από 16,3%) και τις έδρες του μειώνονται σε 43 (από 80).
Από τις διαρροές στη δεξαμενή του εθνικιστικού MHP εκτιμάται ότι προήλθε και ο βασικός κορμός των ψήφων που ανέβασαν το ποσοστό για την παράταξη των Ερντογάν-Νταβούτογλου.
Οσο για το φιλοκουρδικό Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), που ήταν και η μεγάλη έκπληξη των εκλογών του Ιουνίου, αυτό σημείωσε απρόσμενη πτώση (από το 13,1% στο 10,5%, και από τις 80 έδρες στις 60), καταφέρνοντας ωστόσο να εξασφαλίσει οριακά την είσοδό του στο Κοινοβούλιο.
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ «ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ»
Οι 312 έδρες που εξασφάλισε το AKP μπορεί να μην εξασφαλίζουν στο κόμμα του Ερντογάν ενισχυμένη πλειοψηφία, όμως του δίνουν τη δυνατότητα για νέες υπερβάσεις εξουσιών
Πίσω στο κυβερνητικό στρατόπεδο, η άνοδος που πέτυχε το AKP μπορεί να μην του εξασφαλίζει την ενισχυμένη πλειοψηφία που θα ήθελε ο Ερντογάν ώστε να αλλάξει μονομερώς και χωρίς δημοψήφισμα το Σύνταγμα της χώρας, αλλά προετοιμάζει το έδαφος για νέες υπερβάσεις εξουσιών εκ μέρους του προέδρου, ο οποίος άλλωστε δεν έχει κρύψει ότι θεωρεί τον εαυτό του de facto ηγέτη της Τουρκίας.
Ως εκ τούτου, όλα πρόκειται να κριθούν από τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέξει να κινηθεί από εδώ και πέρα ο Ερντογάν. Ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου μπορεί να απηύθυνε χθες έκκληση για εθνική ενότητα, διακηρύσσοντας ότι «δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι», ωστόσο λίγα 24ωρα πριν άλλα κορυφαία στελέχη του AKP (όπως ο άλλοτε λογογράφος του Ερντογάν, Αϊντίν Ουνάλ, και ο αντιπρόεδρος Μεχμέτ Αλί Σαχίν) προετοίμαζαν το έδαφος για μετεκλογικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών».
ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ
Φόβοι για απολυταρχική διακυβέρνηση
Δεδομένων των συνθηκών όπως διαμορφώνονται σήμερα εντός και εκτός της Τουρκίας (τον πόλεμο στη Συρία, τις προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη, το Κουρδικό, τις αρρυθμίες στην τουρκική οικονομία κ.α.), το μεγάλο ζητούμενο πλέον για όλους είναι η επιστροφή στη σταθερότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος το κλίμα αστάθειας που ο ίδιος δημιούργησε, φρόντισε προεκλογικά να παρουσιάσει την ψήφο υπέρ του AKP ως ψήφο επιστροφής στη σταθερότητα.
Πίσω στο παρόν ωστόσο και παρά την εκλογική νίκη της ισλαμοσυντηρητικής παράταξης, το ενδεχόμενο νέων αναταράξεων είναι ορατό στην Τουρκία. Η ανάκαμψη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) ίσως ωθήσει τον Ερντογάν σε ακόμη πιο απολυταρχικές κατευθύνσεις, βαθαίνοντας τον διχασμό και οξύνοντας τις αντιθέσεις εντός της χώρας.
«Δεν ήταν δίκαιη και ελεύθερη η εκλογική διαδικασία. Μπορεί ένα πολιτικό κόμμα να εξασφάλισε ποσοστό περίπου 50%, αλλά ένα πολύ μεγάλο τμήμα της κοινωνίας εκφράζει ανησυχία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο ηγέτης του φιλοκουρδικού HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ενώ περίπου την ίδια ώρα, στο Ντιγιάρμπακιρ, στα νοτιοανατολικά, σημειώνονταν επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία, δείγμα του κλίματος δυσφορίας που επικρατεί κυρίως στις περιοχές όπου ζουν κουρδικές πλειοψηφίες.
Δυσαρέσκεια
Κλίμα δυσφορίας ωστόσο δεν επικρατεί μόνο μεταξύ των Κούρδων αλλά και διεθνώς καθώς πολλοί είναι εκείνοι (σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον κ.α.) που έχουν ασκήσει κριτική στον Ερντογάν για τους χειρισμούς του (στη Συρία, στο Προσφυγικό, απέναντι στις δημοκρατικές ελευθερίες κ.α.).
Υπό αυτό το πρίσμα, το χθεσινό αποτέλεσμα παρατείνει τη δυσφορία. Μπορεί να μην έχει τεθεί επισήμως, αλλά η Δύση θα προτιμούσε να δει έναν συνασπισμό με τη συμμετοχή του AKP και των κεμαλιστών του CHP, οι οποίοι ωστόσο πλέον μιλούν για «εκλογική καταστροφή».
Μέλος του μητρώου
