"Οι Γερμανοί καταστρέφουν τη φήμη της ΕΕ"

Μπορεί ο τσάρος της γερμανικής οικονομίας να επανέρχεται διαρκώς με φαρμακερά σχόλια για το χρέος της Ελλάδας ή να παρεμβαίνει στις Βρυξέλλες ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των... αμαρτωλών χωρών της Ιβηρικής Χερσονήσου για διόγκωση του ελλείμματός τους, ωστόσο τα επίσημα στοιχεία δίνουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Σύμφωνα με τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, η Ευρωζώνη έχει το χαμηλότερο έλλειμμα σε σύγκριση με τον μέσο όρο, ενώ είναι το μισό απ’ ό,τι των ΗΠΑ.

Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες της Ευρωζώνης ήταν οι καλύτεροι «μαθητές» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τους οποίους αδίκως συνεχίζει να πιέζει, καθώς τα ελλείμματά τους είναι ήδη εξαιρετικά χαμηλά. Κατά μέσον όρο τα δημοσιονομικά ελλείμματα στη ζώνη του ενιαίου νομίσματος κυμαίνονται περίπου στο 2% του ΑΕΠ και ακόμη και, χωρίς να συνυπολογιστεί η γερμανική οικονομία, βρίσκονται αισθητά κάτω από το όριο του 3%.
Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τις ΗΠΑ, που έχουν το διπλάσιο έλλειμμα, ενώ ακόμη και αν συγκρίνει κανείς το συνολικό χρέος οι Ευρωπαίοι είναι σε καλύτερη κατάσταση από τους Αμερικανούς και φυσικά τους Ιάπωνες.
Οικονομική ανάπτυξη
Τη στιγμή, όμως, που οι Ευρωπαίοι είναι πρωταθλητές στα χαμηλά ελλείμματα σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκονται πολύ πίσω στην κατάταξη από άποψη οικονομικής ανάπτυξης. Το γεγονός αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο, και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο «αρχιτέκτονας» της πολιτικής λιτότητας και των περιορισμών στην ΕΕ, που συνήθως κουνά το δάχτυλο στους άλλους, βρίσκεται και ο ίδιος υπό έντονη πίεση.
Δεν είναι μόνον οι ΗΠΑ και το ΔΝΤ που έχουν μπει σε τροχιά σύγκρουσης με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Ούτε μόνο η Ιταλία του Ματέο Ρέντσι και η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ, που ζητούν να χαλαρώσει η λιτότητα και ρίχνουν βέλη εναντίον της πολιτικής Σόιμπλε, έχοντας στο πλευρό τους την Κομισιόν υπό τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Οι Γερμανοί καταστρέφουν τη φήμη της ΕΕ
Η πιο αιχμηρή κριτική το τελευταίο διάστημα προέρχεται από το εσωτερικό της Γερμανίας και συγκεκριμένα από μερίδα του Τύπου, που επιτίθεται συστηματικά στις αγκυλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και στη θρησκευτική του προσήλωση στις περικοπές. Είναι χαρακτηριστικό το πιο πρόσφατο άρθρο του Τόμας Φρίκε στη στήλη που διατηρεί στη διαδικτυακή έκδοση του «Spiegel» με τίτλο «Πώς οι Γερμανοί καταστρέφουν τη φήμη της Ευρώπης», όπου κατηγορεί ευθέως τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών ότι προκάλεσε μια παράδοξη «υστερία χρέους» στην Ευρώπη.

Επίθεση
«Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατάφερε να πετύχει φαινομενικά χαλαρά τον μηδενικό δανεισμό μόνο και μόνο επειδή εξοικονόμησε εκατοντάδες δισεκατομμύρια χάρη στα χαμηλά επιτόκια των γερμανικών κρατικών ομολόγων λόγω της κρίσης. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν χρειάστηκε να κάνουμε μεγάλα όργια περικοπών» αναφέρει ο Φρίκε και συνεχίζει: «Και είμαστε τυχεροί που δεν ακολούθησε όλος ο πλανήτης τις συμβουλές του Σόιμπλε για άμεση εξυγίανση των προϋπολογισμών. Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι η γερμανική οικονομία θα μπορούσε αυτή τη στιγμή να πουλάει στις ΗΠΑ ακόμη περισσότερα απ’ ό,τι το 2010 (αύξηση 74%) εάν ο Μπαράκ Ομπάμα είχε κάνει τα όργια περικοπών και αύξησης της φορολογίας που έγιναν στην Ελλάδα;».

Μετά τις εύστοχες παρατηρήσεις του ο Φρίκε σχολιάζει ότι είναι ανοησία αυτό που κάνει ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, να μιλάει για την Ευρώπη σαν να είναι σε χειρότερη οικονομική κατάσταση απ’ ό,τι είναι πραγματικά. «Στο τέλος θα λένε ότι όποιος συμμετέχει σε νομισματική ένωση με εμάς τους καλούς Γερμανούς δεν χρειάζεται πλέον να έχει εχθρούς. Τουλάχιστον όχι όταν το ζητούμενο είναι να υπάρχει πάντοτε κάποιος που θα παρουσιάζει τα πράγματα χειρότερα απ’ ό,τι είναι, μέχρι να γίνουν πραγματικά χειρότερα».

«SPIEGEL»
Η οικονομική κρίση το αβγό του Κολόμβου
Eνα από τα πιο ενδιαφέροντα επιχειρήματα που απευθύνει στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τους επενδυτές ο αρθρογράφος του Spiegel, σχετικά με το κατά πόσο πρέπει πρώτα να γίνεται η εξυγίανση της οικονομίας και μετά να έρθει η ανάπτυξη ή αντίστροφα, είναι ότι η κρίση χρέους των κρατών ήταν επακόλουθο της τραπεζικής κρίσης. Eνα επιχείρημα που θα ερχόταν «γάντι» στους ηγέτες των χωρών του Νότου που επιδιώκουν τη χαλάρωση της λιτότητας προς όφελος της ανάπτυξης και υπογραμμίζουν την κόπωση που φέρνει στις οικονομίες η διαρκής δημοσιονομική πειθαρχία: «Σαφώς υπάρχουν στην Ευρώπη πολλές περιπτώσεις στις οποίες παραβιάστηκε το όριο του 3%, το οποίο τέθηκε προ αμνημονεύτων χρόνων.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτό δεν ήταν καθόλου καλό. Oμως αυτός ο όρος προέρχεται από τις καλές εποχές, πολύ προτού ξεσπάσει η κρίση. Και τώρα ρωτώ. Πώς περιμένατε να εξελιχθούν τα οικονομικά των χωρών μετά από μια κρίση του αιώνα, που έφερε καταστροφές στο χρηματιστήριο και την αγορά ακινήτων και χρόνια αργότερα αποσταθεροποιεί ακόμη και γερμανικές τράπεζες- κολοσσούς; Που ολόκληρες οικονομίες πρέπει να διασωθούν, επειδή παρασύρθηκαν στον κυκλώνα ενός αυτοεκπληρούμενου οικονομικού πανικού; Η κρίση χρέους ήρθε μετά την τραπεζική, όχι το αντίστροφο. Και αυτό είναι εκ των πραγμάτων σαν να βάζει κανείς τις φωνές σε έναν αθλητή στίβου, επειδή τρεις εβδομάδες μετά από μια ρήξη συνδέσμου δεν καταφέρνει να πιάσει την καλύτερη επίδοσή του. Κάτι τέτοιο θέλει τον χρόνο του».

www.ethnos.gr