Πέθανε ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης Φιντέλ Κάστρο

Παρότι η είδηση του θανάτου του Κάστρο δεν προκάλεσε έκπληξη δεδομένης της προχωρημένης ηλικίας αλλά και των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια ο «κομαντάντε», ο κόσμος πάγωσε. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος που έγινε το «σύμβολο» του ένοπλου αγώνα εναντίον του αναπτυσσόμενου κόσμου, αποχώρησε από τα εγκόσμια.

Ο τότε πρόεδρος της Κούβας μιλάει στα Ηνωμένα Έθνη το 1991
Πέθανε ο ηγέτης της κουβανικής επανάστασης Φιντέλ Κάστρο -Ο τότε πρόεδρος της Κούβας μιλάει στα Ηνωμένα Έθνη το 1991
«Ο κομαντάντε της Κουβανική επανάσταση πέθανε στις 10:29μμ απόψε το βράδυ. Οι λεπτομέρειες της επικήδειας τελετής θα ανακοινωθούν αργότερα» δήλωσε λακωνικά ο Ραούλ Κάστρο, που έκλεισε το διάγγελμά του λέγοντας βροντερά τη φράση-ορόσημο του κομαντάντε «Αsta la victoria siempre!» (Μέχρι τη νίκη).

Τον Απρίλιο, ο Φιντέλ Κάστρο πραγματοποίησε μια σπάνια –για τα τελευταία χρόνια ομιλία- κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του κουμουνιστικού κόμματος.
Ο Κάστρο υπογράφει αυτόγραφο το 1972 στο Βερολίνο
Αναγνώρισε ότι η ηλικία του είναι πια προχωρημένη αλλά ισχυρίστηκε ότι οι κουβανικές κομουνιστικές αξίες είναι ακόμη ζωντανές και ότι οι πολίτες της χώρας «θα βγουν νικητές».
Όπως και στη ζωή του, έτσι και στο θάνατό του ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε διχαστικός... Αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ραούλ Κάστρο, το διαδίκτυο αλλά και ο διεθνής Τύπος πήραν φωτιά. Κάποιοι πανηγύρισαν το θάνατο ενός «σκληρού δικτάτορα», του «αρχιτέκτονα» ενός καταπιεστικού καθεστώτος.

Άλλοι πάλι, θρηνούν την απώλεια του «μαχητή του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού» και ενός «χαρισματικού συμβόλου».
Στο Μαϊάμι, όπου κατοικούν χιλιάδες Κουβανοί, οι πανηγυρισμοί άρχισαν από νωρίς. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν το θάνατό του με τραγούδια και χορούς.
Η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική στην Κούβα, που έχει βυθιστεί στο πένθος.

Ημερομηνίες-κλειδιά της ζωής του Φιντέλ Κάστρο
Ο Φιντέλ Κάστρο γεννήθηκε στις Αυγούστου του 1926. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνα και αρχίζει να δικηγορεί στην Αβάνα. Από το 1953 εντάσσεται στο ενεργό αντιστασιακό κίνημα εναντίον του καθεστώτος Μπατίστα.
1953: Επίθεση εναντίον στρατώνων στο Σαντιάγκο της Κούβας. Συλλαμβάνεται και
φυλακίζεται με ποινή 15ετούς κάθειρξης.
1956: Αμνηστεύεται και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει ένοπλο αγώνα. Τον
Δεκέμβριο του 1956, επιστρέφει στην Κούβα με μικρή στρατιωτική δύναμη.
1956-59: Ένοπλος αγώνας εναντίον του Μπατίστα έως ότου ανατρέπεται και φεύγει.
1959-76: Πρωθυπουργός.
1963-1965: Πρώτος Γραμματέας του "Partido Unido De La Revolucion
Socialista" (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης).
Από το 1965: Γραμμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Αρχηγός κράτους και Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους.
Από το 1976: Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών.
15/10/1991: Επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ, κατά τη διάρκεια των
εργασιών του 4ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Από το 1992: Επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας.
24/2/1993: Εκλέγεται βουλευτής στις πρώτες άμεσες μονοκομματικές εκλογές στη χώρα, στις οποίες ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτόν των κοινοβουλευτικών εδρών.
25/2/1998: Επανεκλέγεται από τη Βουλή αρχηγός του κράτους για πέντε χρόνια.
6/1/1999: Γάλλος δικηγόρος, που εκπροσωπεί δύο καταδικασθέντες στην Κούβα διανοούμενους και την κόρη ενός εκτελεσθέντος συνταγματάρχη, καταθέτει τρεις μηνύσεις εναντίον του, δύο για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και μία για
«ανάμιξη σε διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών».
17/11/2000: Δηλώνει ότι οργανώσεις αντικαθεστωτικών έχουν ετοιμάσει σχέδιο δολοφονίας του κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής διάσκεψης κορυφής στον Παναμά. Την επομένη, οι αρχές του Παναμά ανακοινώνουν τη σύλληψη τεσσάρων
ατόμων ανάμεσα στους οποίους και ο κουβανός εξόριστος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες, τον οποίο είχε κατονομάσει ως εγκέφαλο της συνωμοσίας ο Κάστρο. Στις 30/11 η Κούβα ζητεί επισήμως την έκδοση των τεσσάρων υπόπτων.
27/8/2004: Η Κούβα διακόπτει επ΄αόριστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Παναμά μετά την αμνηστία που έδωσε η απερχόμενη πρόεδρος Μισκόσο σε τέσσερις Κουβανούς που κατηγορούνται για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του.
31/7/2006: Μεταβιβάζει προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, υπουργό Άμυνας, Ραούλ, έπειτα από εγχείρηση στο έντερο.
19/2/2008: Ανακοινώνει επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας. Στις 24/2, ο αδελφός του Ραούλ Κάστρο εκλέγεται από το κοινοβούλιο νέος πρόεδρος της χώρας.

Βραβεία
Βραβείο Λένιν (1961).
Συγγραφικό έργο
1964: "Ten years of Revolution".
1968: " History will absolve me".
1987: "Fidel" (από κοινού με τον Φρέι Μπέτο).
1991: "How Far We Slaves Have Come: South Africa and Cuba in Today΄s World" (από κοινού με τον Νέλσον Μαντέλα).
2/8/2010: Παρουσιάζει σε επιλεγμένο ακροατήριο τα απομνημονεύματά του, με τον τίτλο "Στρατηγική Νίκη", για τη νίκη των ανταρτών εναντίον του κουβανικού στρατού, η οποία οδήγησε στην πτώση του δικτάτορα Μπατίστα.