Ο Μακρόν είναι από σήμερα και επισήμως εκ νέου πρόεδρος της Γαλλίας

Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι από σήμερα και επισήμως, εκ νέου πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας για άλλα πέντε χρόνια. Ακολουθώντας πιστά ένα πρωτόκολλο οι ρίζες του οποίου βρίσκονται στις περιόδους της μοναρχίας, αλλά και με νεωτερισμούς, όπως η παρουσία στην τελετή σχεδόν 500 καλεσμένων οι περισσότεροι από τους οποίους δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύ κοινό, αλλά επελέγησαν προσωπικά από τον πρόεδρο, ο επανεκλεγείς Εμανουέλ Μακρόν άκουσε τον πρόεδρο του Συνταγματικού Συμβουλίου της Γαλλίας να τον ανακηρύσσει νικητή των εκλογών, παρέλαβε εκ νέου το Περιδέραιο της Λεγεώνας της Τιμής που παραδοσιακά έχουν οι πρόεδροι της Δημοκρατίας και υπό τους ήχους 21 κανονιοβολισμών αλλά και του εθνικού ύμνου της Γαλλίας επιθεώρησε τα στρατιωτικά αγήματα και απέδωσε τις δέουσες τιμές προς τη Σημαία.

Στη σύντομη ομιλία του, που σε μεγάλο βαθμό ήταν ένας ύμνος στην «αιώνια Γαλλία», αναφέρθηκε και στην διεθνή επικαιρότητα κάνοντας λόγο για την ανάγκη επίτευξης μιας «ευρωπαϊκής ειρήνης» στο Ουκρανικό. Ως προς τα εσωτερικά ζητήματα της Γαλλίας ενόψει των βουλευτικών εκλογών απέφυγε συγκεκριμένες αναφορές, αλλά αναφέρθηκε σε «ιδεολογικές σειρήνες από τις οποίες νομίζαμε πως είχαμε απαλλαγεί» και σε πολιτικά «φθαρμένες χορογραφίες».

Ένας άλλος «νεωτερισμός» της σημερινής τελετής ήταν ότι δεν παρουσιάστηκε ο νέος πρωθυπουργός και οι νέοι υπουργοί. Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν δείχνει να επείγεται για ανασχηματισμό της υπάρχουσας κυβέρνησης Καστέξ, ενώ πληροφορίες των γαλλικών ΜΜΕ αναφέρουν πως θα ήθελε γυναίκα πρωθυπουργό στην κυβέρνηση που θα ορίσει εντός των προσεχών ημερών, η οποία θα έχει ως προτεραιότητα τα οικολογικά ζητήματα.

Η σημερινή τελετή ήταν η πρώτη από αυτές που θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες για τον Εμανουέλ Μακρόν. Αύριο εορτάζεται η νίκη επί της Γερμανίας στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεθαύριο η ημέρα της Ευρώπης, επ´ευκαιρία της οποίας θα μιλήσει στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ενώ στη συνέχεια ο Εμανουέλ Μακρόν θα αναχωρήσει για το Βερολίνο, τηρώντας την παράδοση των τελευταίων ετών που θέλει τον πρόεδρο της Γαλλίας να επισκέπτεται αμέσως μετά την εκλογή του τον Γερμανό καγκελάριο, και αντιστρόφως.