Εξαιρετικά μεγάλη φαίνεται να είναι η προσέλευση των Γάλλων στις κάλπες. Με βάση τα στοιχεία του γαλλικού υπουργείου Εσωτερικών, στις 12 το μεσημέρι ώρα Γαλλίας, είχε ψηφίσει το 25,9% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, έναντι 18,43% που είχαν ψηφίσει την ίδια ώρα στις βουλευτικές εκλογές του 2022 και19,25% το 2017.
Με βάση αυτόν τον ρυθμό προσέλευσης εκτιμάται ότι η αποχή μπορεί να είναι μικρότερη του 30%. Ανοιξαν από σήμερα το πρωί οι κάλπες στη Γαλλία και ολοι αναρωτιούνται πια πόσο υψηλά θα είναι τα ποσοστά που θα λάβει η Ακροδεξιά και πόση μεγάλη θα είναι η ψυχρολουσία για τον Μανουέλ Μακρόν. Ο Γάλλος Πρόεδρος ο οποίος επιστρέφοντας το απόγευμα της Παρασκευής από τις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., με το προεδρικό Falcon 8Χ που χρησιμοποιεί για τις κοντινές μετακινήσεις του, ο Εμανουέλ Μακρόν ασφαλώς θα αναλογιζόταν πόσο ψαλιδισμένη θα είναι η διεθνής ισχύς και επιρροή του στην επόμενη συνάντηση που θα έχει με τους ομολόγους του.
Επιχειρώντας να αποψύξει την πρώτη κρυάδα, είχε ρίξει τη ζαριά των πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Και έλαβε το εύλογο περιθώριο η προσδοκία του, αυτό της ανατροπής των δεδομένων που δημιούργησαν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, με τον πάταγό τους να συγκλονίζει όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά να φτάνει και μέχρι την Ουάσινγκτον και το Πεκίνο να γίνει πράξη. Ωστόσο ο χρόνος που κύλησε έκτοτε, μόλις 20 ημέρες, δεν δούλεψε υπέρ του πολιτικού ρίσκου που ανέλαβε.
Πολλοί τότε έσπευσαν να μιλήσουν για κίνηση ματ, την οποία μάλιστα επεξεργαζόταν το επιτελείο του επί καιρό νωρίτερα ως plan B εν όψει της αναμενόμενης ευρείας ήττας στις ευρωεκλογές, και ότι θα κατάφερνε να γυρίσει την παρτίδα υπέρ του. Εκ του δημοσκοπικού τουλάχιστον αποτελέσματος, αυτή η στρατηγική -αν υπήρχε- κατέρρευσε στα εξ ων συνετέθη.
Το «όχι στα άκρα» και οι απειλές για επικείμενο εμφύλιο του προέδρου δεν φαίνεται να έπιασαν τόπο. Κάπου ακούστηκαν και αστεία όταν στο ένα άκρο εμφανίστηκε ως υποψήφιος και ο ίδιος ο προκάτοχός του, Φρανσουά Ολάντ, τον οποίο ο Μακρόν υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομίας προτού αποφασίσει να αυτονομηθεί και να διεκδικήσει ο ίδιος την είσοδό του στα Ηλύσια Πεδία, υποχρεώνοντάς τον σε πρόωρη αποστρατεία. Πολλοί εδώ μιλούν για τα γυρίσματα της Ιστορίας και το πιάτο της εκδίκησης που τρώγεται κρύο. Απεναντίας, λοιπόν, τα άκρα ενισχύθηκαν στις δημοσκοπήσεις, ενώ ο κεντρώος χώρος συσπειρώθηκε, αλλά ως μειοψηφία που ασφυκτιά στις συμπληγάδες Ακροδεξιάς και αριστερού μετώπου.
Dégage: Ξεκουμπίσου
Και με τον Μακρόν να υποπίπτει από το ένα τακτικό λάθος στο άλλο, καθώς επιμένει να αγνοεί τον μεταμορφισμό της Μαρίν Λεπέν και του κόμματός της, όπως και την ισχυρή δυναμική και παράδοση της Γαλλικής Αριστεράς. Κυρίως, όμως, ότι το δικό του άστρο είναι που οδεύει προς τη δύση του, καθώς το αφήγημα του οραματικού μεταρρυθμιστή, με το οποίο αναδείχθηκε πρόεδρος το 2017, δοκιμάστηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στις μακρόχρονες αιματηρές συγκρούσεις με τα «κίτρινα γιλέκα», από τα τρακτέρ των αγροτών, από τους φοβισμένους και ανασφαλείς για το μέλλον τους Γάλλους πολίτες εξαιτίας της μεταναστευτικής έξαρσης και της τρομοκρατικής απειλής, με κερασάκι στην τούρτα τις εξαγγελίες του για γαλλική στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία. Οι Γάλλοι, σύμφωνα με τον «Economist», διακατέχονται από ένα εξεγερτικό πνεύμα, ένα πνεύμα dégagiste (dégage στα γαλλικά σημαίνει ξεκουμπίσου), το οποίο ουδείς γνωρίζει πού θα καταλήξει.
Eτσι ο Μακρόν, παρά την πραγματική ανησυχία για τα αχαρτογράφητα νερά στα οποία ενδέχεται να οδηγηθεί η Γαλλία από τις 7 Ιουλίου και μετά -που από πολλούς Γάλλους όμως εκλαμβάνεται περισσότερο ως κινδυνολογία παρά ως πραγματική απειλή-, κινδυνεύει να αποτελέσει τη δεύτερη εξαίρεση, μετά τον Ζακ Σιράκ το 1997, στην παράδοση των Γάλλων προέδρων που όταν διαλύουν την Εθνοσυνέλευση εδραιώνουν την κυριαρχία τους στο σκηνικό.
Τα ερωτήματα, λοιπόν, είναι σκληρά και αγχωτικά. Η επόμενη Σύνοδος Κορυφής είναι αυτή του ΝΑΤΟ σε μόλις 10 ημέρες, δηλαδή αμέσως μετά τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών. Και ακολουθούν η 235η επέτειος της Γαλλικής Επανάστασης με τη μεγάλη παρέλαση στη λεωφόρο Σανζ Ελιζέ και λίγο αργότερα η έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Με ποιον πρωθυπουργό δίπλα ή πίσω του θα βρεθεί ο Μακρόν;
Αγνωστος Χ, η αποχή
Οι προβολείς της παγκόσμιας κοινότητας είναι εδώ και εβδομάδες στραμμένοι στη Γαλλία. Τα σενάρια για την επόμενη μέρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας δίνουν και παίρνουν. Αυτό που δεν μπόρεσαν να απαντήσουν με σχετική έστω ακρίβεια οι δημοσκόποι έως και την ύστατη στιγμή είναι αν ο αέρας νίκης του Εθνικού Συναγερμού/Συσπείρωσης θα μετατραπεί σε θρίαμβο απόψε τη νύχτα και παράσταση αυτοδυναμίας στη Βουλή εν όψει του δεύτερου γύρου της επόμενης Κυριακής. Η πρωτιά για το κόμμα της Λεπέν δεν αμφισβητείται. Αλλά θα αρκεί;
Αστάθμητος παράγοντας εδώ, η αποχή. Αναλυτές υποστηρίζουν πως οι Γάλλοι επιλέγουν μεν να στείλουν ένα μήνυμα δυσαρέσκειας απέχοντας έως και 50% από τις ευρωκάλπες, αλλά όταν σκέφτονται και ψηφίζουν εθνικά επανέρχονται στις... εργοστασιακές ρυθμίσεις, αποτρέποντας την άνοδο στην εξουσία της Ακροδεξιάς. Είναι όμως έτσι; Ή το ρεύμα υπέρ του Εθνικού Μετώπου, που μοιραία θα το φέρει κάποια στιγμή στην εξουσία, έχει τέτοια δυναμική που δεν ανακόπτεται πλέον με τις πολιτικές τεχνικές του δεύτερου γύρου;
Ρεύμα αλλαγής δηλαδή ή τείχος αποτροπής; Τι θα υπερισχύσει απόψε, κυρίως όμως την επόμενη Κυριακή; Οι Γάλλοι, όπως πιστεύει ή καλύτερα ελπίζει ο Μακρόν, και από κοντά και η Αριστερά, τρομάζουν ακόμα στην ιδέα ανόδου στην εξουσία του πρώην Εθνικού Μετώπου (Front National - FN) που έχει πια γίνει Εθνικός Συναγερμός/Εθνική Συσπείρωση (Rassemblement National - RN).
Ομως γιατί σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις δεν το έδειξαν, αντίθετα από κάλπη σε κάλπη εδραιώνουν την ισχύ της Λεπέν και των συν αυτή; Στις βουλευτικές από το 13,2% το 2017 την έστειλαν στο 18,7% το 2022 και τώρα οι τελευταίες δημοσκοπήσεις την απογειώνουν στο 34%-35,5%. Στις ευρωεκλογές από το 23,3% το 2019 την εκτόξευσαν στο 31,4% πρόσφατα. Και στις προεδρικές, με την ίδια τη Μαρίν Λεπέν επικεφαλής, να περνάει στον δεύτερο γύρο το 2017 και το 2022 συγκεντρώνοντας 34% και 42% αντίστοιχα. Δεν απέχει πια πολύ από το 50%.
Συμμαχία Μακρόν - Αριστεράς;
Μεγαλύτερη συμμετοχή, εκτιμούν οι δημοσκόποι, σημαίνει ψαλίδισμα ελπίδων για τον εκλεκτό της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά, για να κατακτήσει τα πρωθυπουργικά σκήπτρα. Πάλι όμως η κάλπη είναι που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Σύμφωνα με τη «Le Monde», οι εκτιμήσεις ανεβάζουν τη συμμετοχή μεταξύ 60% και 65%, δηλαδή πολύ μεγαλύτερη από αυτήν του 2022.
Τα πράγματα είναι αρκετά πολύπλοκα, καθώς το γαλλικό εκλογικό σύστημα είναι ιδιόρρυθμο. Γι’ αυτό οδηγεί σε σκληρά τζαρτζαρίσματα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, όπου θα είναι αναγκαίες οι συμμαχίες. Η χώρα διαιρείται σε 577 μονοεδρικές περιφέρειες και σε καθεμία εξ αυτών η εκλογή υποψήφιου από τον πρώτο γύρο απαιτεί το 50% των ψηφισάντων. Αλλιώς στον δεύτερο γύρο προκρίνονται οι δύο πρώτοι, καθώς και οι υποψήφιοι που συγκεντρώνουν πάνω από το 12,5% των εγγεγραμμένων στην εκλογική περιφέρεια ψηφοφόρων.
Αρα με αποχή στο 50%, ελάχιστες αναμένεται να είναι οι «ξεκάθαρες» εκλογικές περιφέρειες, αφού στον δεύτερο γύρο θα υπάρχει συμμετοχή και τρίτου κόμματος. Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Τουτέστιν, μετωπική ανάμεσα στους δύο πρώτους. Αλλά με αποχή μειωμένη, στο 40% ή 35%, οι εκλογικές περιφέρειες που στον δεύτερο γύρο θα αναμετρηθούν πάνω από δύο υποψήφιοι θα είναι αρκετά περισσότερες.
Από τη στιγμή που πρώτο κόμμα θα είναι το RN, για να μην κερδίσει την έδρα με σχετική πια πλειοψηφία θα πρέπει μετά τον πρώτο γύρο το τρίτο κόμμα να αποσυρθεί υπέρ του δεύτερου. Κάτι που ήδη συζητείται ευρύτατα τόσο στην παράταξη Μακρόν όσο και στην αριστερή συμμαχία. Στις μετωπικές του κόμματος της Λεπέν με υποψήφιους της παράταξης του Μακρόν ή της Αριστεράς το 2022 η πλάστιγγα έγειρε στην πλευρά του RN. Αλλά η Αριστερά ήταν διασπασμένη. Σε κάθε περίπτωση, μια ασφαλής πρόβλεψη είναι αδύνατη.
Πέραν των συμμαχιών, ρόλο κατά πολλούς εν όψει της δεύτερης Κυριακής θα παίξει το ενδεχόμενο το αριστερό μέτωπο να έχει καταλήξει σε όνομα υποψήφιου πρωθυπουργού, απέναντι στους Μπαρντελά και Γκαμπριέλ Ατάλ, και να κλείσει μια εκκρεμότητα που επειδή παραπέμπει σε διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές αποθαρρύνει ψηφοφόρους. Θα είναι ο σοσιαλιστής Ραφαέλ Γκλικσμάν που ηγήθηκε επιτυχώς του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών, θα είναι κάποιος άλλος, μένει να φανεί...
ekloges-gallia-ef-3
Με βάση τις δημοσκοπήσεις, το RN των Λεπέν και Μπαρντελά με έως και 35% στον πρώτο γύρο, μαζί με τους συμμάχους του, τους Ρεπουμπλικάνους του Ερίκ Σιοτί (LR-Ciotti), αναμένεται τελικά να πλησιάσει τις 260-280 έδρες στη νέα Εθνοσυνέλευση, έναντι 88 που είχε έως σήμερα, ενώ η παράταξη του Μακρόν (Ensemble) θα συρρικνωθεί στις 100 έδρες (έναντι 249)
Οι τελευταίες προβλέψεις...
Με βάση τις δημοσκοπήσεις, το RN των Λεπέν και Μπαρντελά με έως και 35% στον πρώτο γύρο, μαζί με τους συμμάχους του, τους Ρεπουμπλικάνους του Ερίκ Σιοτί (LR - Ciotti), αναμένεται τελικά να πλησιάσει τις 260-280 έδρες στη νέα Εθνοσυνέλευση, από τις μόλις 88 στην απερχόμενη.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) της Αριστεράς, με 29% σήμερα, γύρω στις 170-180 έδρες (από 151) και η παράταξη του Μακρόν (Ensemble) περίπου 100 (έναντι 249) με 20% περίπου απόψε. Τα μικρότερα κόμματα θα συρρικνωθούν. Για την απόλυτη πλειοψηφία απαιτούνται 289 έδρες στο σύνολο των 577. Προβλέψεις ωστόσο με υψηλή επιφύλαξη λόγω της ιδιαιτερότητας του εκλογικού συστήματος, λόγος για τον οποίο συχνά κατά το παρελθόν έχουν αποτύχει παταγωδώς.
...και τα 4 σενάρια
1/ Το βασικό σενάριο της επόμενης μέρας αφορά την πλειοψηφία στη Βουλή του RN. Εφόσον είναι απόλυτη, δύσκολο αλλά όχι απίθανο, ο μόλις 28χρονος Μπαρντελά θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας και ο Μακρόν θα είναι υποχρεωμένος να «συγκατοικήσει» μαζί του για 3 τουλάχιστον χρόνια. Εκτός αν επιλέξει να παραιτηθεί ο ίδιος, εκδοχή που έχει αποκλείσει κατηγορηματικά. Στην ανοιχτή του επιστολή προς τους Γάλλους μετεκλογικά και σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις αυτοκριτικής από πλευράς του, ο Μακρόν αναφέρθηκε σε «mea culpa» αναφορικά με τις ευθύνες του για δύο κυρίαρχα αισθήματα στη γαλλική κοινωνία: της ανασφάλειας και της ατιμωρησίας.
Πιστεύει ότι αυτά είναι «που έθρεψαν την επιλογή πολλών να στραφούν προς την Εθνική Συσπείρωση». Υποσχέθηκε μια «βαθιά αλλαγή της διακυβέρνησης» και ότι ακόμα και αν υπάρξει συντριπτική νίκη της Ακροδεξιάς, θα παραμείνει «προστάτης της Δημοκρατίας έως τον Μάιο του 2027», κλείνοντας έτσι το κεφάλαιο παραίτησής του, στην οποία αναφέρθηκε η Λεπέν νωρίτερα, για να το «μαζέψει» στη συνέχεια, όπως και πολλά άλλα. Το σενάριο αυτό έχει τεθεί εκτός συζήτησης. Θα σήμαινε άμεσες προεδρικές εκλογές σε συνθήκες -τότε- σύρραξης.
2/ Το ενδεχόμενο της «συγκατοίκησης» κορυφής στη Γαλλία δεν είναι συνηθισμένο. Ούτε όμως άγνωστο. Υπάρχει το προηγούμενο επί 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας των Μιτεράν - Σιράκ (1986-1988), Μιτεράν - Μπαλαντίρ (1993-1995) και Σιράκ - Ζοσπέν (1997-2002). Η πρωθυπουργία στη Γαλλία άλλοτε είναι διεκπεραιωτική και άλλοτε χρησιμεύει ως εφαλτήριο για το άλμα στην προεδρία.
Αλλά το ιστορικό δεδομένο, όσο ενδιαφέρει για το σήμερα, είναι ότι αμέσως με τη λήξη της θητείας τους και οι τρεις αυτοί πρωθυπουργοί διεκδίκησαν την προεδρία και απέτυχαν. Δύο εξ αυτών, μάλιστα, παταγωδώς. Μπαλαντίρ το 1995 και Ζοσπέν το 2002 έμειναν εκτός δεύτερου γύρου. Με τον Ζοσπέν να ηττάται από τον πατέρα της Λεπέν. Αλλά ο Μπαρντελά δεν θα είναι υποψήφιος του RN στις προεδρικές εκλογές του 2027, θα είναι η ίδια η Μαρίν Λεπέν.
Εδώ προστίθεται και η εκδοχή κάποιων που θέλει τον Μακρόν να επιδιώκει τη «συγκατοίκηση» ακριβώς για να φθείρει αρκούντως το RN, το μοναδικό κόμμα που δεν έχει παρελθόν διακυβέρνησης. Να δοκιμαστεί και να αποτύχει, δυσαρεστώντας τους Γάλλους. Πριονίζοντας ο ίδιος συστηματικά και πολυεπίπεδα τις δυνατότητες άσκησης πραγματικής εξουσίας, καθώς οι τομείς εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών υπηρεσιών, παραμένουν ούτως ή άλλως, συνταγματικά στα προεδρικά χέρια. Μακιαβελικής έμπνευσης σενάριο το θεωρούν πολλοί, αλλά όχι εκτός πιθανοτήτων.
3/ Ενα τρίτο σενάριο, αυτό της κυβέρνησης μειοψηφίας του RN, δεν υπάρχει στο τραπέζι. Εκτός αν αλλάξει γνώμη το δίδυμο Λεπέν - Μπαρντελά. Αν όχι, αναγκαστικά κυβέρνηση τότε -λογικά πάλι μειοψηφίας, πολύ δύσκολα πλειοψηφική- θα προκύψει από συνεργασία, αν και εφόσον καταστεί εφικτή, των NFP και Ensemble, ή και κάποιων μικρότερων κομμάτων και ανεξάρτητων. Πιθανώς υπό τον σημερινό πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ ή κάποιον άλλο. Δύσκολο, αλλά πρέπει να υπάρξει κάποια κυβέρνηση, έστω «ειδικού σκοπού» και υποχρεωτικά και κάποιου χρόνου, καθώς για ένα τουλάχιστον έτος από τις 7 Ιουλίου το γαλλικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει τη διεξαγωγή νέων βουλευτικών εκλογών.
Πολλοί ωστόσο αμφιβάλλουν για το εφικτό μιας τέτοιας συνεργασίας. Ο Μακρόν έχει μιλήσει πολύ άσχημα για το NFP, κατηγορώντας το μεταξύ άλλων ότι ακολουθεί πολιτικές που θα αυξήσουν τη µετανάστευση και θα δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να αλλάζει φύλο στο Δηµαρχείο. Ο δε πρωθυπουργός Ατάλ θεωρεί πως μια νίκη των άκρων, δηλαδή και του NFP, θα ήταν καταστροφή για τη χώρα, την οικονομία και την απασχόληση, επιφέροντας παντού διχασμό και συγκρούσεις.
4/ Στο ίδιο περίπου πλαίσιο, ένα τελευταίο σενάριο αφορά τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, που θα στηρίζεται πάλι από μια συμμαχία κεντρώων και Αριστεράς. Σενάριο το οποίο περιέγραψε εκτενώς και το Politico, απηχώντας ως ένα σημείο και τις επιθυμίες των Βρυξελλών υπό το φως των αρνητικών δεδομένων για τον Μακρόν. Βέβαια, το όνομα της Κριστίν Λαγκάρντ μάλλον βγήκε στον αέρα για να καεί.
Η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πολύ θα ήθελε να κλείσει τον κύκλο της επιστρέφοντας σε υψηλό θώκο της χώρας της. Αλλά κοιτάζει πιο ψηλά. Η θητεία της στη Φρανκφούρτη λήγει το 2027, μαζί με του Μακρόν. Και πολλοί ήδη λένε πως η επόμενη μάχη για τη γαλλική προεδρία πιθανότατα θα έχει έντονο γυναικείο άρωμα.
Την ίδια ώρα που οι Γάλλοι ψηφίζουν, οι Βρυξέλλες και οι έδρες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, καθώς και πολλά ακόμα διεθνή πολιτικά, οικονομικά κέντρα και οργανισμοί, αγορές, κεντρικές τράπεζες και πολυεθνικοί κολοσσοί ανησυχούν για τα τεκταινόμενα και κυρίως για τα επικείμενα στο Παρίσι. Το μήνυμα της αποψινής κάλπης, κυρίως όμως εκείνο της επόμενης Κυριακής, καθώς θα κρίνει την κυβέρνηση, είναι καθοριστικό πρωτίστως για την Ευρώπη, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη.
ekloges-gallia-ef-1
ekloges-gallia-ef-2
Το βασικό σενάριο: Aφορά πλειοψηφία στη Βουλή του RN. Εφόσον είναι απόλυτη (289 έδρες στο σύνολο των 577), ο μόλις 28χρονος Ζορντάν Μπαρντελά θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας και ο Μακρόν θα είναι υποχρεωμένος να «συγκατοικήσει» μαζί του για 3 χρόνια, έως τις προεδρικές εκλογές του 2027, οπότε υποψήφια του RN θα είναι η Μαρίν Λεπέν
Οι διεθνείς επιπτώσεις
Η διεθνής αξία και σημασία της Γαλλίας είναι ανυπολόγιστη. Στη ραχοκοκαλιά της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της, με ΑΕΠ στα 3 τρισ., εξωστρεφή χαρακτήρα και επιχειρηματικούς κολοσσούς ανά τον κόσμο. Γενέτειρα συγχρόνως και κινητήρια δύναμη των μεταπολεμικών δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων που απλώθηκαν σε όλη την Ε.Ε., παράγοντας και εξάγοντας εκτός από προϊόντα και υπηρεσίες, πολιτισμό, αξίες και αρχές, σφυρηλατώντας την ευρωπαϊκή ιδέα. Διαχρονικός πυλώνας παράλληλα ασφάλειας στον δυτικό κόσμο, μια πανίσχυρη -και πυρηνική- δύναμη και εξέχον μέλος του ΝΑΤΟ, ένα από τα 5 μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αλλά και μια πολυπολιτισμική κοινωνία με έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο, το πολυπληθέστερο σε ευρωπαϊκή χώρα.
Μπορεί στο πεδίο της οικονομίας όταν «βήχει» η Γαλλία να μην παθαίνει πνευμονία ολόκληρη η Ε.Ε., όπως συμβαίνει με τη Γερμανία, όμως όταν τη διατρέχει μια σφοδρή πολιτική κρίση όπως η σημερινή, το πρόβλημα εξέρχεται των συνόρων της.
Το ότι ο Μακρόν είναι ήδη αποδυναμωμένος στο εσωτερικό της χώρας του αναπόφευκτα παράγει συνέπειες. Οι Βρυξέλλες είναι απολύτως επιφυλακτικές για την περίπτωση «συγκατοίκησής» του με τον Μπαρντελά, ουσιαστικά δηλαδή με τη Λεπέν, καθώς το RN, παρά τις αναγκαστικές προσαρμογές του, δεν παύει να είναι ένα ακραίο, ξενοφοβικό κόμμα, με έντονα εθνικιστικά και ευρωσκεπτικιστικά χαρακτηριστικά, που διακρίνει τους ίδιους τους γηγενείς Γάλλους πολίτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας αναλόγως με τη γεωγραφική καταγωγή τους, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Και όπως και στο Βερολίνο και αλλού, φοβούνται φυσικά το ντόμινο, καθώς αν η ακροδεξιά σπίθα της Γαλλίας γίνει φωτιά, θα απειλήσει με μετάδοση ολόκληρη την Ε.Ε.
Τα ερωτήματα επομένως είναι πολλά και θα απαντηθούν αφότου οριστικοποιηθεί το νέο σκηνικό στο Παρίσι. Πόσο θα επηρεαστούν οι ισορροπίες εντός της Ε.Ε. και στον γαλλογερμανικό άξονα, εννοείται και στο ΝΑΤΟ, εάν υπάρξει στη γαλλική πρωτεύουσα δίπολο Μακρόν - Μπαρντελά; Σε ποιες από τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις της Ε.Ε., για την πράσινη ανάπτυξη, την κοινή άμυνα και ασφάλεια, τη χρηματοδότηση των εξοπλισμών, την αναθεώρηση της ΚΑΠ, την τραπεζική ολοκλήρωση και τη διεύρυνση της Ενωσης, θα υπάρξουν προσκόμματα και αναγκαστικές προσαρμογές; Θα τεθούν θέματα αναθεώρησης της ευρωπαϊκής στάσης στο Ουκρανικό, της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία και των κυρώσεων στη Μόσχα και βεβαίως για το Μεταναστευτικό, τον παράγοντα που «γιγάντωσε» τη Λεπέν;
«Το ΔΝΤ στη Γαλλία»
Την ίδια ώρα, η Φρανκφούρτη και άλλα κέντρα ανησυχούν μήπως ενταθεί η αστάθεια στις αγορές, καθώς η Γαλλία έχει ήδη μπει στη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος από την Κομισιόν. Ο «Economist» και οι «Financial Times» προειδοποιούν για επικίνδυνη οικονομική ατζέντα των ακραίων με αλόγιστες παροχές, που θα βάλουν τη χώρα σε περιπέτειες. Πολλοί φοβούνται ότι θα εξελιχθεί σε νέα Ιταλία.
Ομως μια νέα κρίση χρέους με επίκεντρο αυτή τη φορά τη Γαλλία, πώς θα την αντέξει η Ευρωζώνη; Μπορεί οι ισχυρισμοί του υπουργού Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ ότι «τα άκρα θα φέρουν το ΔΝΤ στη Γαλλία» να ακούγονται κινδυνολογικοί, όμως ουδείς μπορεί να εγγυηθεί το πώς θα ανοίξουν αύριο οι αγορές αν το αποτέλεσμα από τις γαλλικές κάλπες προαναγγέλλει πρωθυπουργό τον Μπαρντελά τη μεθεπόμενη Δευτέρα.
Υπ’ όψιν ότι η Λεπέν, πέραν των θερμών λόγων της στο παρελθόν για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, σε επίπεδο διακηρύξεων απορρίπτει «την τυραννία της αμερικανικής ηγεμονίας και της υπερεθνικής εξουσίας της Ε.Ε.», προκρίνοντας στον αντίποδα το όραμα μιας Γαλλίας με τις δικές της ανεξάρτητες επιλογές στη διεθνή σκηνή έναντι όλων, της Ρωσίας συμπεριλαμβανομένης.
Απορρίπτει κάθε προοπτική ευρωπαϊκής ένταξης για Ουκρανία, Μολδαβία και τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, αλλά και κάθε διάθεση «ομοσπονδοποίησης» της ευρωπαϊκής άμυνας, όπως και κάθε ενδεχόμενο κινητοποίησης γαλλικών πόρων υπέρ κοινών ευρωπαϊκών αμυντικών στοχεύσεων θωράκισης της Γηραιάς Ηπείρου συνολικά.
Στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, παρουσιάζει διγλωσσία. Αποδέχεται την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο, όμως μειωμένου βεληνεκούς, περιορισμένη στα απολύτως απαραίτητα. Πολλά από τα παραπάνω έχουν υποβαθμιστεί ή και αποσυρθεί από το προεκλογικό πρόγραμμα του RN, όμως η εκτός του σημερινού πλαισίου της Ε.Ε. φιλοσοφία του έχει κατατεθεί.
Μέλος του μητρώου
