Σε άρθρο του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde o Σεζουρνέ σημειώνει ότι οι Γάλλοι ψηφοφόροι έστειλαν ένα τριπλό μήνυμα με την ψήφο τους:
Πρώτον, ότι έκλεισαν τον δρόμο προς την εξουσία στην ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση των Μαρίν Λεπέν και Ζορντάν Μπαρντελά.
Δεύτερον, ότι παρά την απρόσμενη νίκη του αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου καμία από τις τρεις παρατάξεις δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνη της, καθώς δεν έχει «λαϊκή εντολή για την εφαρμογή του κυβερνητικού της προγράμματος, κάτι που ισχύει τόσο για το στρατόπεδο Μακρόν όσο και για τον αριστερό συνασπισμό.
Και τρίτον, ότι για να αποκτήσει κυβέρνηση η Γαλλία θα πρέπει οι «αντίπαλες μέχρι χθες» πολιτικές δυνάμεις να εμπλακούν σε διάλογο για το σχηματισμό πλειοψηφίας θέτοντας μεν όρους, αλλά και αποδεχόμενες εκείνους των άλλων, «όπως συμβαίνει σε σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες»
Πυρά κατά του Νέου Λαϊκού Μετώπου
Ο Σεζουρνέ εξαπολύει πυρά κατά του αριστερού συνασπισμού, που από την βραδιά των εκλογών διά στόματος του Μελανσόν, αξιώνει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του – ακόμη και με διατάγματα ή βάσει του άρθρου 49.3 του γαλλικού Συντάγματος - «λες και διαθέτει την πλειοψηφία να το κάνει», αλλά διεκδικεί και τον διορισμό του νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας, λες και αυτόματα διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. «Εκείνοι που κατήγγειλαν την “προεδρική μειοψηφία” των 250 εδρών το 2022, διεκδικούν σήμερα όλες τις εξουσίες με 182 έδρες. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν είναι υπεράνω της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας», τονίζει ο Σεζουρνέ.
Έκκληση για ρεαλισμό
Ο ΓΓ της «Αναγέννησης» του Μακρόν λέει ότι δεν αμφισβητεί τη δυνατότητα της αριστεράς να κυβερνήσει ή να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, αλλά με 100 έδρες να της λείπουν για την αυτοδυναμία και διαφορά μόλις 14 εδρών από το κεντρώο μπλοκ, «πρέπει να είμαστε ρεαλιστές».
Σημειώνει ότι ο κανόνας αυτός ισχύει στην Ευρώπη για όλα τα στρατόπεδα, από τους σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ στην Ισπανία, μέχρι τη νίκη των υπό τον Ντόναλντ Τουσκ τεσσάρων αντιπάλων δυνάμεων στις περσινές εκλογές στην Πολωνία. Και απευθύνει έκκληση σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις -από τους Πράσινους μέχρι τη γκωλική Δεξιά – σε διάλογο με προϋπόθεση την υποστήριξη προς την Ευρώπη και την Ουκρανία, την προάσπιση του κοσμικού χαρακτήρα του γαλλικού κράτους, τη μάχη κατά του ρατσισμού και του αντισημιτισμού, την επιτάχυνση της Πράσινης μετάβασης, την ασφάλεια και τη διατήρηση της ελκυστικότητας για τους επενδυτές της γαλλικής οικονομίας, κάτι «που αποκλείει εξ’ ανάγκης τον Ζαν Λυκ Μελανσόν και την Ανυπότακτη Γαλλία από την κυβερνητική εξίσωση».
Ο Σεζουρνέ επιχειρηματολογεί κατά της στάσης του Νέου Λαϊκού Μετώπου σημειώνοντας ότι στον αριστερό συνασπισμό λησμονούν ότι ψηφοφόροι της παράταξης Μακρόν στήριξαν υποψηφίους τους στον β΄γύρο των βουλευτικών εκλογών για να ορθώσουν το ανάχωμα του «δημοκρατικού τόξου» στην ακροδεξιά των Λεπέν και Μπαρντελά, ότι οι Γάλλοι περιμένουν από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους υπεύθυνη συμπεριφορά, ότι εκατομμύρια πολίτες ψήφισαν τις κεντρώες δυνάμεις στον πρώτο γύρο βάσει σαφούς κυβερνητικού προγράμματος κι ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει κανόνες.
Και απευθυνόμενος στους ηγέτες της δημοκρατικής αριστεράς, τους ανεξάρτητους και τους Ρεπουμπλικανούς καταλήγει: «ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός, όπου με τον διάλογο και τον συμβιβασμό μπορούμε να δώσουμε στη Γαλλία κυβέρνηση και οδικό χάρτη. Ίσως να μην φθάσουμε εκεί, ίσως οι διαφορές μας να είναι πολύ ισχυρές, αλλά η Γαλλία αξίζει αυτή την προσπάθεια...»
Μέλος του μητρώου
