Από τη στιγμή που εξελέγη πρόεδρος της Τουρκίας, τον Αύγουστο του 2014, ο Ταγίπ Ερντογάν έθεσε ως πρώτη, εσωτερική του προτεραιότητα τη μετάβαση σε ένα ισχυρά προεδρικό σύστημα. Οχι ότι περιοριζόταν, αυτά τα δύο χρόνια, στον συμβολικό ρόλο που του αποδίδει το ισχύον σύνταγμα. Ισχυριζόμενος ότι «το πνεύμα του συντάγματος έχει ήδη αλλάξει», από τη στιγμή που ο πρόεδρος δεν εκλέγεται πλέον από το κοινοβούλιο αλλά από τον ίδιο τον λαό, ανέλαβε ντε φάκτο ρόλο εκτελεστικού προέδρου, περιορίζοντας σε δεύτερη μοίρα τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τη Βουλή. Η αντικατάσταση του Αχμέτ Νταβούτογλου από τον περισσότερο υπάκουο Μπιναλί Γιλντιρίμ στο πρωθυπουργικό αξίωμα προετοίμασε το έδαφος για τη δρομολογημένη πολιτική μεταβολή. (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});