Στις 6 Φεβρουαρίου 1971, ο διοικητής του Apollon 14 πάτησε στη Σελήνη γράφοντας ιστορία. Ο Άλαν Σέπαρντ, σε μία συμβολική ενέργεια, έπαιξε γκολ στην επιφάνεια του φυσικού δορυφόρου της Γης, κτυπώντας δύο μπάλες. Η μία από αυτές, χάθηκε, με αποτέλεσμα να μην επιστρέψει ποτέ στον πλανήτη μας. Μετά από 50 χρόνια, το χαμένο μπαλάκι του γκολφ βρέθηκε! Με μία... μικρή διαφορά! Ότι βρέθηκε μόλις λίγα μέτρα από το σημείο που είχε προσεδαφιστεί το Apollo 40 και όχι... «μίλια και μίλια» μακριά, όπως είχε υποστηρίξει ο Αμερικανός αστροναύτης όταν επέστρεψε.
Το 1971, λοιπόν, ο Άλαν Σέπαρντ έπαιξε γκολφ στη Σελήνη. Το ένα μπαλάκι κατέληξε σε έναν κρατήρα. Το δεύτερο μπαλάκι, όμως, δεν εντοπίστηκε. Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια προκειμένου να γίνει η ειδική επεξεργασία της εικόνας από το βίντεο και να βρεθεί που κατέληξε το χαμένο μπαλάκι.
Δείτε το βίντεο από τη στιγμή που ο Άλαν Σέπαρντ παίζει γκολφ στη Σελήνη:
Πριν λίγο καιρό, ξεκίνησε μία προσπάθεια ανάλυσης των εικόνων από το βίντεο, με τα μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας. Η προσπάθεια απέδωσε καρπούς. Στην πραγματικότητα, η πρώτη μπάλα κατέληξε 24 γιάρδες από το σημείο που την κτύπησε ο διοικητής Σέπαρντ, ενώ η δεύτερη, που χάθηκε, έφτασε στις 40 γιάρδες.
Τα πλάνα καταγράφηκαν σε βίντεο της εποχής, αλλά ο Andy Saunders, ειδικός σε εικόνες, βελτίωσε προσεκτικά τις σαρώσεις υψηλής ανάλυσης των βίντεο από τη σεληνιακή αποστολή. Ο ειδικός χρησιμοποίησε μια «τεχνική στοίβαξης», συμπεριλαμβανομένων μικρότερων λήψεων 16 mm. Αυτό του επέτρεψε να βρει τη δεύτερη μπάλα - που δεν είχε χαθεί για πέντε δεκαετίες - και να καταλάβει ότι, αντί να ταξιδεύει «μίλια και μίλια», όπως είχε δηλώσει ο Σέπαρντ, είχε μετακινήσει μόλις λίγα μέτρα.
Το ειδικό εργαλείο εξόρυξης που έγινε... μπαστούνι του γκολφ
Ο Άλαν Σέπαρντ χρησιμοποίησε ένα ειδικό εργαλείο εξόρυξης ως μπαστούνι του γκολφ. Το εργαλείο προοριζόταν για τη συλλογή δειγμάτων από σεληνιακούς βράχους. Δεδομένης της άκαμπτης φύσης της στολής που φορούσε, ο διοικητής Σέπαρντ μπόρεσε να κάνει μια σειρά από κινήσεις με το ένα χέρι και το εργαλείο, γεγονός που εξηγεί το γιατί οι μπάλες δεν πήγαν μακριά, ακόμη και στη χαμηλή βαρύτητα της Σελήνης.
«Θα προκαλούσα οποιονδήποτε παίκτη γκολφ του συλλόγου να πάει στο ίδιο σημείο στο Φεγγάρι και να προσπαθήσει να χτυπήσει με ένα σίδερο, με το ένα χέρι και σε αυτές τις συνθήκες», δήλωσε ο Saunders στο BBC. «Και βέβαια να φοράει τη στολή του αστροναύτη, το κράνος και τα παχιά γάντια. Θυμηθείτε επίσης ότι υπήρχε μικρή βαρύτητα για να τραβήξετε το κεφάλι προς τα κάτω, για να κοιτάξετε την μπάλα. Το γεγονός ότι ο Σέπαρντ έφτασε σε επαφή και κτύπησε την μπάλα, είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό», πρόσθεσε.
Στο Μουσείο Γκολφ των ΗΠΑ το εργαλείο
Επιστρέφοντας στη Γη, ο διοικητής Σέπαρντ δώρισε το εργαλείο στο μουσείο της Ένωσης Γκολφ των Ηνωμένων Πολιτειών. Δημιουργήθηκε επίσης αντίγραφο και δωρίστηκε στο Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος στην Ουάσιγκτον.
Η αντίδραση των γεωλόγων
Οι γεωλόγοι, πάντως, δεν αντιμετώπισαν με... πολύ χιούμορ όλο αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι. «Το παιχνίδι του γκολφ δεν ταιριάζει με τη νοοτροπία των γεωλόγως, διότι υπερκαλύπτει τη σημασία της αποστολής στον κρατήρα Cone», δήλωσε ο Don Wilhelms της US Geological Survey, αναφερόμενος στην αποτυχία των αστροναυτών να φτάσουν και να πάρουν δείγματα από το χείλος του κρατήρα.
Εκτός από το δείγμα βράχου των 9 κιλών που ονομάστηκε Big Bertha, ο γεωλόγος πρόσθεσε, «έχουμε λιγότερο από 1 κιλό βράχου - 962 g για να είμαστε ακριβείς - από αυτό που κατά τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό σημείο που έφτασαν οι αστροναύτες στη Σελήνη».
Με άλλα λόγια, οι γεωλόγοι λένε ότι... αντί να παίζουν γκολφ, οι αστροναύτες το 1971 θα έπρεπε να συλλέγουν υλικά για μελέτη.
Μέλος του μητρώου
