Όπως είναι γνωστό το ποσοστό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με οφειλές προς το Δημόσιο και τους Ασφαλιστικούς Οργανισμούς ξεπερνά το 50% του συνόλου, το οποίο συρρικνώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
1. Ανάγκη πρόβλεψης ακατάσχετου ορίου στους λογαριασμούς όψεως
Αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνία και την οικονομία, η θέσπιση λογαριασμού με ακατάσχετο όριο για τις επιχειρήσεις, όπως άλλωστε προβλέπεται για άλλες κατηγορίες πολιτών (συνεπώς και για λόγους ισονομίας), προκειμένου οι επαγγελματίες να μπορέσουν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις τους, αλλά και να διασφαλισθούν τα ελάχιστα για τη διαβίωσή τους. Αναλυτικότερα, προτείνουμε να περιλαμβάνονται σε αυτό τον λογαριασμό βασικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, όπως μισθοδοσία, ενοίκια, λογαριασμοί ΔΕΚΟ, οφειλές προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, προκειμένου να εξασφαλίζεται η σκοπιμότητά του ακατάσχετου.
Είναι αδιανόητο, υπό αυτές τις συνθήκες με τη μειωμένη αγοραστική ικανότητα και την αδυναμία του τραπεζικού συστήματος να παράσχει ρευστότητα στην αγορά, να επιχειρείται στην κυριολεξία ο στραγγαλισμός των επιχειρήσεων και το άδειασμα των λογαριασμών όψεως από τα ούτως ή άλλως χαμηλά υπόλοιπα που εμφανίζουν, στερώντας από τις επιχειρήσεις τη δυνατότητα πρόσβασης στις εισπράξεις τους.
Όπως επισημαίνεται από το σύνολο της επιμελητηριακής κοινότητας, με την υποχρέωση εγκατάστασης POS και την αναγκαστική διακίνηση του τζίρου των επιχειρήσεων μέσω αυτών, εάν ο συνδεδεμένος λογαριασμός τελεί υπό καθεστώς κατάσχεσης, οι επιχειρήσεις όχι μόνο αντιμετωπίζουν την αδυναμία κάλυψης των λειτουργικών τους αναγκών αλλά και τον άμεσο κίνδυνο να οδηγηθούν σε κλείσιμο.
Διερωτώμεθα, αν πράγματι γίνεται αντιληπτό το μέγεθος των επιπτώσεων από αυτό το νομοθετικό κενό το οποίο θα δημιουργήσει άμεσο εισπρακτικό αδιέξοδο και στο ίδιο το δημόσιο από την περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας και της βάσης που αποδίδει φόρους, εισφορές και άλλα έσοδα.
Για τους παραπάνω λόγους, ζητούμε η κυβέρνηση να επιμείνει στον ορισμό ακατάσχετου ορίου στους λογαριασμούς όψεως. To όριο αυτό θα μπορούσε να καθοριστεί μετά από διαβούλευση με τους επιχειρηματικούς φορείς, στο επίπεδο της απαιτούμενης ρευστότητας, πιθανότατα ως ποσοστό επί του κύκλου εργασιών του προηγούμενου έτους και σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις κάθε επιχείρησης, από ρυθμίσεις οφειλών σε δάνεια, φόρους και εισφορές.
2. Υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος και προμήθειες τραπεζών
Σχετικά με το επίμαχο θέμα του πλαφόν στις προμήθειες που χρεώνουν οι τράπεζες στις επιχειρήσεις για τις πληρωμές μέσω χρεωστικών και πιστωτικών καρτών, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την οδηγία που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Μάρτιο του 2016 και τέθηκε σε ισχύ τον Οκτώβριο του 2016 – η οποία θέτει ανώτατα όρια προμηθειών επί των αξιών διασυνοριακών και εγχώριων συναλλαγών με πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες - την οποία το ελληνικό τραπεζικό σύστημα φαίνεται ότι αρνείται να εφαρμόσει.
Είναι σαφές ότι η έλλειψη σχετικού πλαισίου για πρόβλεψη ακατάσχετου λογαριασμού και η άνευ ελέγχου εφαρμογή της υποχρεωτικής εγκατάστασης POS σε μικρές επιχειρήσεις που έχουν πολύ χαμηλά περιθώρια κέρδους, οδηγεί νομοτελειακά στο κλείσιμό τους και στην περαιτέρω επιδείνωση των κοινωνικών προβλημάτων στη χώρα μας.
Κυρία Υφυπουργέ,
Είναι σαφές ότι απαιτείται δραστική παρέμβαση στα παραπάνω ζητήματα, προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλότητα στη μετάβαση στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται για τις επιχειρήσεις και να αποφευχθεί η περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας και η απώλεια θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα, τον οποίο οφείλουμε να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο.
Με εκτίμηση,
O ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
Μέλος του μητρώου
