Με βάση αυτά τα πρώτα αποτελέσματα, εκτιμάται κατ’ αναλογία, ότι στο σύνολο του πεπτικού συστήματος του κάθε δελφινιού, η συνολική περιεκτικότητα σε μικροσκοπικές ίνες πλαστικού ανά δελφίνι, θα ξεπερνάει τις 1700.
Η έρευνα αυτή γίνεται σε συνδυασμό με άλλες έρευνες που διεξάγει το Εργαστήριο Έρευνας Μικροπλαστικών του Ινστιτούτου Αρχιπέλαγος για την εκτίμηση της περιεκτικότητας σε μικροπλαστικά σε ψάρια, ασπόνδυλα, επιφανειακά νερά και θαλάσσια ιζήματα από διάφορες περιοχές των ελληνικών θαλασσών. Στόχος μας είναι να δώσουμε μία πραγματική εκτίμηση της έκτασης του προβλήματος στις Ελληνικές θάλασσες και στην ευρύτερη περιοχή της ΒΑ Μεσογείου. Μέσα από τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων, στοχεύουμε να συμβάλλουμε στην ύπαρξη καλύτερης κατανόησης από όλους (πολίτες, φορείς και αρχές), αυτού του μη-αναστρέψιμου προβλήματος το οποίο έχουμε όλοι δημιουργήσει, αλλά και της ευθύνης που έχουμε για τη λήψη δραστικών μέτρων και όχι απλώς επικοινωνιακών (ή εταιρικών) οικολογικών δράσεων γύρω από αυτό το τόσο σοβαρό πρόβλημα.
Η αλόγιστη χρήση και απόρριψη του πλαστικού στο περιβάλλον, συνεχώς διογκώνεται και συσσωρεύεται, έπειτα από δεκαετίες συζητήσεων οι οποίες ποτέ δεν συνοδεύτηκαν από αποτελεσματικές δράσεις για την αντιμετώπισή του. Τα πλαστικά απορρίμματα στο περιβάλλον και στη ζωή μας, αντί να λιγοστεύουν, πληθαίνουν, ποιοτικά και ποσοτικά. Καινούργιοι τύποι περιττού πλαστικού γίνονται γρήγορα μέρος της καθημερινότητάς μας, με τις ευλογίες της ΕΕ, η οποία στηρίζει σταθερά την Ευρωπαϊκή βιομηχανία πλαστικού, το εμπόριο και τα καταναλωτικά προϊόντα, επικαλούμενη το κλισέ της στήριξης της απασχόλησης, χωρίς πρόθεση να υπάρξει επίλυση του προβλήματος.
Όσον αφορά στην Ελληνική πραγματικότητα, η πολιτεία όχι μόνο δεν έχει πάρει κανένα αποτελεσματικό μέτρο, αλλά εφαρμόζει επιλεκτικά ακόμα και τις υποχρεώσεις μας έναντι στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία – αφήνοντας το πρόβλημα να διογκώνεται. Από την άλλη πλευρά, οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών που πολύ σωστά δραστηριοποιούνται για την αντιμετώπιση του προβλήματος της συσσώρευσης πλαστικών ρύπων στο περιβάλλον, συχνά άθελά τους εφησυχάζουν τις συνειδήσεις των πολιτών αντί να εγείρουν την ανησυχία, καθώς συχνά περιορίζονται σε δράσεις εποχιακών καθαρισμών πολυσύχναστων παραλιών, λίγο πριν την έναρξη της θερινής περιόδου.
Έπειτα από τόσα χρόνια, τόσα λόγια και τόσους πόρους που έχουν δαπανηθεί γύρω από το θέμα της διαχείρισης των πλαστικών ρύπων, κάθε φορά που μία νέα έρευνα «σηκώνει το χαλί» με νέα στοιχεία, όπως τα πραγματικά ανησυχητικά αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας στα δελφίνια, βλέπουμε ότι το πρόβλημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο και περισσότερο ανεξέλεγκτο. Το ζήτημα είναι πόσο μεγάλη καταστροφή πρέπει να προκληθεί, έως ότου συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμένουμε παθητικοί θεατές στην καταστροφή του της υγείας του πλανήτη μας, στην οποία συμβάλλουμε όλοι μας.
Μέλος του μητρώου
