Η πραγματικότητα αυτή, είναι δυστυχώς γνωστή στους κατοίκους των νησιών μας οι οποίοι, ελλείψει επαρκών υποδομών περίθαλψης, επαφίενται στις πτήσεις «ζωής» που υπηρετούν τα στρατιωτικά ελικόπτερα προκειμένου οι ασθενείς να φθάσουν με ασφάλεια και έγκαιρα στις πλησιέστερες μονάδες νοσοκομειακής φροντίδας.
Αυτό όμως που είναι ίσως λιγότερο γνωστό, είναι οι στατιστικοί αριθμοί των αεροδιακομιδών οι οποίοι δεν σοκάρουν απλώς, αλλά φανερώνουν σε όλο τους το τραγικό μεγαλείο την προβληματική ανεπάρκεια και γύμνια των νησιών μας στο θέμα της υγείας. Μέσα σε έναν μόνο μήνα, τον Ιανουάριο του 2018, οργανώθηκαν 33 αποστολές εναέριων διακομιδών και πραγματοποιήθηκαν 33 πτήσεις «ζωής» για την μεταφορά ασθενών που η ζωή τους βρισκόταν σε κίνδυνο.
42 συνολικά ασθενείς όλων των ηλικιών, από νησιά του Αιγαίου, διακομίστηκαν σε αστικές μονάδες νοσοκομειακής φροντίδας με στρατιωτικά ελικόπτερα τα οποία, μέσα στο μήνα, κατέγραψαν συνολικά 99 ώρες πτήσης κατά την κίνησή τους από και προς αυτές τις ανθρωπιστικές τους αποστολές.
Τα νούμερα είναι πράγματι τρομακτικά. Τρομακτικότερο όμως όλων, είναι η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα που βιώνουν καθημερινά οι νησιώτες καθώς έχουν την επίγνωση, ότι η υγεία τους εξαρτάται από μια αερογέφυρα ζωής που στήνεται κάθε φορά, όταν ένα επείγον περιστατικό ασθένειας προκύψει αναπάντεχα και ίσως θέσει σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή.
Η αυτοθυσία και η προσήλωση στο καθήκον της κοινωνικής προσφοράς των στρατιωτικών μας και των πτητικών μέσων τους, είναι φυσικά δεδομένη. Αλλά αυτό δεν μπορεί να εξαλείψει το αίσθημα της «απομόνωσης» και της «ερημιάς» που ζουν σε θέματα υγείας οι κάτοικοι των μικρών παραδείσων του Αιγαίου που μοιάζουν εγκαταλειμμένοι στη μοίρα τους και στην τύχη, αν ω μη γένοιτο κάτι απρόσμενο συμβεί στους ίδιους ή στις οικογένειές τους.
Τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν, έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, οι τραγικοί και δυσθεώρητοι αριθμοί των συχνών δυστυχώς αεροδιακομιδών.
Μέλος του μητρώου
