Η σκηνή ανάγεται στο περσινό καλοκαίρι. Μια μεγάλη παρέα υποδέχεται την Αθηνά Οικονομάκου και τον Φίλιππο Μιχόπουλο που σχεδόν καθημερινά πάνε για μια βουτιά στην Φτελιά, μια από τις λίγες εναπομείνασες cool παραλίες στο νησί των ανέμων.
«Ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο παράδεισος» λέει η ηθοποιός «χυμένη» σε ένα πουφ όπως και όλοι οι άλλοι πελάτες-φίλοι του Νεκτάριου Νικολόπουλου και του Παύλου Γιαβή, που σε ποσοστό 90% είναι Έλληνες και απολαμβάνουν την συγκεριμένη μέρα μια απίστευτη λαδιά.
Δυστυχώς για όλους αυτούς που την αγάπησαν, η Φτελιά εάλω οριστικά, σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά στην Μύκονο τα τελευταία 24ωρα, αφού το επιχειρηματικό δίδυμο φέρεται ότι αποφάσισε να αποχωρήσει οριστικά.
Τα παρατράγουδα είχαν αρχίσει από πέρυσι, όταν η κυρία Κονιόρδου αποφάσισε να δώσει άδεια για χρήση με ξαπλώστρες και ομπρέλες σε μια παραλία, που θεωρείται αρχαιολογικός χώρος. Οι Γιαβής-Νικολόπουλος, που μετρούσαν πάνω από δέκα χρόνια στην Φτελιά, το πάλεψαν όσο μπορούσαν, ενώ την ίδια στιγμή άρχισαν να μαζεύονται υποψήφιοι μνηστήρες που ήθελαν να στήσουν θορυβώδη concept.
Πρώτοι και καλύτεροι οι Γερμανοί του «Scorpios», οι οποίοι ήθελαν την συγκεκριμένη παραλία, που μπορεί να μην είναι φιλέτο -όταν φυσάει μόνο οι σέρφερς είναι ευτυχισμένοι- αλλά είχαν στο μυαλό τους συγκεκριμένο πρότζεκτ με άρωμα Μεξικού. Τελικά έκαναν πίσω, αφού διαπίστωσαν ότι η δικαστική διαμάχη που μαινόταν μεταξύ του ιδιοκτήτη των ακινήτων πάνω από την παραλία και των δύο επιχειρηματιών από την Αθήνα δεν θα τελείωνε γρήγορα.
Τελικά ο κύριος Αλέξανδρος Βαρβέρης κατάφερε να πάρει την άδεια εκμετάλλευσης της παραλίας και όπως ακούγεται οι Γιαβής-Νικολόπουλος αποχώρησαν μετά από μια συμφωνία μαζί του, οι πτυχές της οποίας δεν έγιναν γνωστές.
Στιγμές και μνήμες
Κάπως έτσι ο μύθος της Φτελιάς με τα τραπεζάκια από παλιά παραθυρόφυλλα, τον καφέ σε πλαστικό ποτήρι και ελεύθερα πουφ για όλους μαζί με την χαλαρή ατμόσφαιρα και τις μουσικές από ένα ηχείο που στηνόταν πάνω σε ένα τοιχάκι είναι πια παρελθόν.
Η παραλία θα κατακλυστεί σε ένα μεγάλο μέρος της από τις ξαπλώστρες με τα βαριά στρώματα, τις ομπρέλες, dj που θα «βαράει» από το πρωί μέχρι το βράδυ και service υψηλού επιπέδου. Ό,τι λαμβάνει χώρα δηλαδή στις περισσότερες παραλίες ενός νησιού που πλημμυρίζει κάθε καλοκαίρι, από φυλές Αράβων, Ρώσους ολιγάρχες και και πλούσιους Αμερικανούς.
Το παλιό Wolkswagen -μόνιμα παρκαρισμένο σε συγκεκριμένη θέση- με πραμάτεια φουλάρια και κοσμήματα, ο ξύλινος μικρός πάγκος όπου κατέβαιναν οι παραγγελίες από το εστιατόριο και οι ξυπόλητες σερβοτόρες που φόραγαν ό,τι ήθελαν θα είναι πλέον μια ανάμνηση από τις πολλές που κουβαλάει η Φτελιά.
Κάποιες απο αυτές περιλαμβάνουν αυτοσχέδια πάρτι μετά τις πέντε το απόγευμα, όταν από τα ηχεία ακουγόταν από reggae μέχρι Χατζηγιάννης και ενίοτε Ρέμος και οι πελάτες ανέβαιναν στις καρέκλες ή χόρευαν ξυπόλητοι. Άλλες, δεκάδες σέρφερ να εξασκούνται στο αγαπημένο τους σπορ, όταν ο αέρας φύσαγε τρελά, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις, δηλαδή κύματα.
Η καλύτερη όμως ίσως είναι αυτή από πιστούς πελάτες της Φτελιάς, όπως ένα ζευγάρι ευκατάστατων Βραζιλιάνων, που ερχόταν κάθε χρόνο στη Μύκονο για την Φτελιά, αφού πριν είχαν δει και κάτσει σε όλα τα «in» seaside restaurants του νησιού.
Τους άρεσε αυτό το ανεπιτήδευτο και χαλαρό στυλ που επικρατούσε εκεί, χωρίς φωνές, εκκωφαντικές μουσικές και δεκάδες σερβιτόρους να τρέχουν πάνω-κάτω κουβαλώντας τρίλιτρες φιάλες ροζέ κρασιού.
Ο Conan, όπως φωνάζουν οι φίλοι του τον Νεκτάριο, δεν θα έρχεται χαλαρός να κάνει πλάκα και να χαιρετάει τις παρέες γνωστών και φίλων που αγάπησαν αυτή την παραλία, που έγραψε την δική της ιστορία στο νησί των ανέμων.
Μια ιστορία που δεν έχει να κάνει με επιδρομές Αράβων στην Φτελιά, αφού ένας πρίγκιπας που έφτασε μέχρι εκεί απαίτησε να κάτσει αμέσως, προσφέροντας το ανάλογο αντίτιμο, αν σήκωνε κάποιους πελάτες για να κάτσει αυτός και η παρέα του. Μόνο που το εστιατόριο ήταν γεμάτο και τόσο ο Νεκτάριος όσο και ο Παύλος δεν μπήκαν καν στην διαδικασία διαπραγμάτευσης, προτείνοντάς του ευγενικά να περιμένει λίγη ώρα αν θέλει να εξυπηρετηθεί.
Αυτός έφυγε και η Φτελιά ξαναβρήκε την ηρεμία που πάντα είχε, ειδικά την ώρα που βράδιαζε, όταν πλέον χαλάρωναν όλοι. Κάτι που μάλλον δεν θα ξαναδούμε αυτό το καλοκαίρι στην παραλία που όλα κυλούσαν ήρεμα με γελαστές παρέες, ωραίες πλάκες και στιγμές ζωής που δύσκολα βρίσκεις πλέον στην Μύκονο.
Μέλος του μητρώου
