Κίνδυνος οικολογικής καταστροφής

Τέσσερα χρόνια από το ναυάγιο του Sea Diamond στη Σαντορίνη και παρά τις υποσχέσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς για την ανέλκυση του ναυαγίου δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια προς αυτή τη κατεύθυνση. Πρόσφατα, σε κοινοβουλευτική ερώτηση στην ελληνική βουλή, ο αρμόδιος Υπουργός απάντησε ότι : «Το Υπουργείο δεν μπορεί να ανελκύσει αυτό το ναυάγιο, δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα-καθώς απαιτούνται πάνω από 150 εκ ευρώ –και αυτό αφορά την ασφαλιστική εταιρία και την πλοιοκτήτρια εταιρία». Με δεδομένο ότι η Επιτροπή σε παλαιότερες απαντήσεις της (Ε-2185/07ΕL και Ε-1944/08ΕL),σχετικά με το θέμα επισήμαινε ότι :«παρακολουθεί από κοντά την υπόθεση του ναυαγίου», «το πλοίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απόβλητο και να υπάρχει παράβαση της οδηγίας 2006/12/ΕΚ». Λαμβάνοντας υπόψη την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» του άρθρο 14 της οδηγίας 2008/98, τις αρχές της προφύλαξης και της προληπτικής δράσης που περιλαμβάνονται στο άρθρο 174, παράγραφος 2 της Συνθήκης. Ερωτάται η Επιτροπή :

1. Έχει υπάρξει εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης αίτημα ανέλκυσης από την πλοιοκτήτρια ή την ασφαλιστική εταιρία; Που βρίσκεται δικαστικά η υπόθεση με δεδομένο ότι πιθανή ολίσθηση του ναυαγίου σε μεγαλύτερα βάθη θα καταστήσει δυσκολότερη έως αδύνατη την ανέλκυση του;

2. Με δεδομένη την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και την εύλογη αξίωση των κατοίκων του νησιού να μην «πληρώσουν» αυτοί ή το περιβάλλον την οικολογική καταστροφή, τι προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία σχετικά;

3. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως απόβλητο το εν λόγω πλοίο και να υπάρχει παράβαση του άρθρου 4 της οδηγίας 2006/12/ΕΚ και του άρθρου 13 της οδηγίας 2008/98/ΕΚ; Αν ναι , θα μπορούσε να δεχτεί η Επιτροπή αίτημα συγχρηματοδότησης της ανέλκυσης με συμμετοχή της πλοιοκτήτριας και της ασφαλιστικής εταιρίας;