Οι μέρες που περνάμε στη χώρα μας είναι ιστορικές, καθώς ο λαός με τη μαζική συμμετοχή του σε κάθε είδους κινητοποιήσεις, βάζει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, εξελίξεις ανατρεπτικές ενός καταρρεόντος πλέον πολιτικού συστήματος. Και μέσα σ' αυτό δεν καταρρέει μόνο το κομματικό κατεστημένο, αλλά και συνήθειες, νοοτροπίες, παραγωγικά μοντέλα που σφράγισαν την κοινωνία από την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Είναι αλήθεια ότι η κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που εκτός από την όξυνση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων έχει οδηγήσει τον πλανήτη σε ραγδαίες περιβαλλοντικές μεταμορφώσεις, εμπλεκόμενη στη χώρα μας με την εγχώρια κατάρρευση του οικονομικοκοινωνικού προτύπου, δρομολογεί μαθηματικά ανυπέρβλητες και μη αντιστρέψιμες περιβαλλοντικές καταστροφές, ενώ παρά το νέο πυρηνικό έγκλημα της Φουκουσίμα, αμείωτος παραμένει ο κίνδυνος για νέα πυρηνικά εργοστάσια στις γειτονικές μας χώρες (Ακούγιου – Τουρκία κλπ.).
Το Νότιο Αιγαίο, που θα έπρεπε να έχει χαρακτηριστεί από χρόνια στο σύνολο του ως χώρος εξαιρετικού κάλλους και απόλυτης περιβαλλοντικής προστασίας, εξακολουθεί να υφίσταται τις επιπτώσεις μιας άναρχης ανεξέλεγκτης χωρίς όρια ανάπτυξης, όπου ο χωροταξικός σχεδιασμός -πλην εξαιρέσεων- παραμένει ουσιαστικά στα αζήτητα χωρίς ειδικές χωροταξικές μελέτες ανά νησί, όπου για τη μεγάλη πλειοψηφία των νησιών η απουσία ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων, μας οδηγεί κατευθείαν στην επιβολή δυσβάστακτων προστίμων, όπου η λειψυδρία αντιμετωπίζεται είτε από ενεργοβόρες αφαλατώσεις, είτε από πανάκριβες μεταφορές των υδροφόρων πλοίων, όπου η οικιστική αυθαιρεσία μετατρέπει με ραγδαίους ρυθμούς την αγροτική γη σε οικόπεδα, όπου τα αλιευτικά αποθέματα κινδυνεύουν με αφανισμό, όπου ο μαζικός τουρισμός στο όνομα του γρήγορου και εύκολου κέρδους οδήγησε σε σοβαρές περιβαλλοντικές αλλοιώσεις, όπου η αξιοποίηση των ΑΠΕ μεθοδεύεται με όρους εξυπηρέτησης των μεγαλοεπιχειρηματιών και έξω από πλαίσια σεβασμού του τοπίου και του περιβάλλοντος.
Αντ' αυτού, το μέγιστο πλεονέκτημα μας που είναι ο πολιτισμός και το περιβάλλον, αξιοπούνται όχι για να προβάλλουν τις αρχέγονες αρετές του φυσικού τοπίου, αλλά για να πουληθούν με τη μέθοδο fast track και την ευέλικτη περιβαλλοντική αδειοδότηση σε μεγαλοεπενδυτές, θυσία στο βωμό της αποπληρωμής των δανειστών μας και του αδηφάγου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
Απέναντι σ' αυτά μία είναι η ελπίδα: Ο ευαισθητοποιημένος κόσμος των πλατειών, οι κινήσεις και οι πρωτοβουλίες των πολιτών, η διαχρονική συμβολή όλων μας, για να αποτρέψουμε το έγκλημα του ξεπουλήματος της χώρας, που είναι εκτός των άλλων και περιβαλλοντικό έγκλημα.
4/6/2011
Μέλος του μητρώου
