ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
Πρός Τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς Τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας
" Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός·
ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ "
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Μιά ἀναδρομή στήν προχριστιανική ἐποχή θά μᾶς ἔκανε νά ἀντιληφθοῦμε τήν κοινωνικοπολιτική κατάσταση τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, μέ σκοπό νά ἀποκτήσουμε συνείδηση τῆς δικῆς μας ἐποχῆς γιά μιά δυναμική δημιουργική πορεία πρός τά ἐμπρός, μέ προοπτική τό τέλος τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἑκάστου πορείας.
Ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ πολιτισμούς ἀρχαίους ποῦ διέγραψαν οἱ ἄνθρωποι καί πού σήμερα μόνο τά λείψανα ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές. Μαρτυρεῖ ἀκόμη τήν ποιότητα τῶν ἀνθρώπων, τήν τάση τους γιά τήν ἀναζήτηση τοῦ ὑπέρτατου ὄντος, τή δημιουργία τῶν θρησκειῶν, ἀκόμη τήν ἀνταγωνιστικότητα τῶν λαῶν καί τή σχέση τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον.
Στήν πορεία τῆς ἱστορίας δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε ἤ νά λησμονήσουμε τίς δύο μαῦρες κηλίδες τῆς ἀνθρωπότητος. Τή δουλεία καί τόν πόλεμο. Αὐτά μαζί μέ τήν εἰδωλολατρία καλύπτουν τόν οὐρανό τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου καί οἱ ἄνθρωποι προσδοκοῦσαν καί ἤλπιζαν σέ κάτι τό καλύτερο πού πρόκειται νά ἐπικρατήσει καί ν' ἀλλάξει τή ζωή τους. Τό μαρτυροῦν οἱ φιλόσοφοι, οἱ μύθοι τῶν λαῶν, ἡ Παλαιά Διαθήκη.
Τό σκηνικό τοῦ παλαιοῦ κόσμου ἐπικεντρώνεται σέ μιά σκοτεινή σπηλιά, στάβλο ζώων βρωμερό πού μιά νύχτα σκοτεινή ἀνατράπηκε. Λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον. Ποιός; ὁ ἀναμενόμενος μεταμορφωτής τῆς Ἱστορίας. Σ' αὐτό τό Σπήλαιο ὅλα ἀλλάζουν. Ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου ζεσταίνει τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ βροτεία φύσις ἀναπλάθεται ἀπό τό ἐντός τοῦ Σπηλαίου Θεῖο Βρέφος. Αὐτό τό βρέφος πού προῆλθε ἀπό τό δασύ καί κατάσκιο Ὄρος τήν Θεοτόκο Μαρία, κατά τόν προφήτη Ἀβακούμ. Ὁ Θεός Λόγος σαρκούται στήν Kεχαριτωμένη καί πεπληρωμένη ἀρετῶν ἁγνή Παρθένο τῆς Ναζαρέτ.
Τήν ἀνάπλαση τῆς ἀνθρωπότητος ἦλθε ὁ Λόγος νά ἐνεργήσει. Καί διερωτώμεθα: Ποῦ εἶναι αὐτή ἡ ἀνάπλασις μετά ἀπό περίσσεια δύο χιλιάδων ἐτῶν;
Εὔλογο τό ἐρώτημα.
Ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον.
Κρυφά δηλαδή καί ταπεινά, χωρίς νά τό γνωρίζει κανείς ἐκτός ἀπό τόν Ἰωσήφ, πού ἔκθαμβος παρακολουθεῖ τό «ξένον καί παράδοξον μυστήριον» γεννήθηκε στή σπηλιά.
Ὅμως τό μαρτύρησε ὁ οὐρανός χρησιμοποιώντας στόμα τόν ἀστέρα κι ἔτσι ὁδήγησε καί τούς Μάγους στήν προσκύνηση τοῦ θείου βρέφους κατά τήν ἀριστουργηματική ὑμνογραφία τῶν Χριστουγέννων: «Μάγους ὁδηγήσας εἰς προσκύνησίν σου· μεθ' ὧν σε μεγαλύνομεν, Ζωοδότα δόξα σοι.»
Τό μαρτύρησε ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» πού σήμανε τό γκρέμισμα τοῦ μεσότειχου τῆς ἔχθρας καί τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων.
Τό μαρτύρησε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων καί τῶν ποιμένων μπροστά στό Θεῖο Βρέφος πού σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή τοῦ τέλους γιά τήν εἰδωλολατρία (τήν κάθε εἴδους εἰδωλολατρία) καί τήν ἐκπλήρωση τῆς προσδοκίας τῶν λαῶν γιά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Ἡ διανόηση καί ἡ ἐπιστήμη ἀλλά συγχρόνως ἡ ἁπλοϊκότητα καί ἡ ἀγαθωσύνη γονατίζουν στά πόδια τοῦ «ἐν Σπηλαίῳ Τεχθέντος».
Τό σπήλαιο φωτίσθηκε. Ἔλαμψε τό Φῶς! Ἀπομένει νά δεχθοῦμε τίς θεῖες ἀκτίνες γιά νά εἰσχωρήσουν στίς ψυχές μας καί νά τίς μεταμορφώσουμε ἀπό σκοτεινά σπήλαια σέ φωτοφόρους θρόνους τοῦ Ἐπισκέπτη τοῦ οὐρανοῦ πού ἐκκένωσε τήν Θεότητα Του στή βροτεία μας φύση,
Ναί ὁ Μεγάλος Ἐπισκέπτης κοινωνεῖ μέ τή δημιουργία Του. Ὁ πρό αἰώνων Λόγος ἀνασύρει τό πεσμένο ἀπό τήν ἁμαρτία πλάσμα Του. Τό ἐνδύει μέ τή θεότητα. Φῶς παντοῦ βασιλεύει καί μόνο ἀκόμη οἱ σκοτεινές δυνάμεις ὀργιάζουν ὅπως τό φίδι πού ἐνῶ ἔχει κτυπηθεί κατακέφαλα καί προσμένει τό θάνατό του, συνεχίζει νά ταράζει τόν κόσμο μέ τήν οὐρά του. Τό φῶς τῆς Βηθλεέμ, ἡ Ἀνατολή ἀνατολῶν, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης χύνει ἄπλετα τό φῶς Του στίς καρδιές. Μεταμορφώνει, ἁγιάζει, θεώνει. Μή μᾶς φοβίζουν οἱ δρῶσες στόν κόσμο σκοτεινές δυνάμεις. Ἔχουν ἰσχύ περιορισμένη· «ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό Σπήλαιον».
Ἅς ἐπιστρατεύσουμε τίς ἐνέργειες καί δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας γιά μιά πορεία συνάντησης μέ τό Θεῖο Βρέφος. Μόνο τότε ἡ ἀνθρωπότης θά αναπλασθεί. Τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι σωτήρια.
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί κατ' ἐπέκταση ἄς τό μετατρέψουμε: «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Στήν πραγμάτωση τῆς πορείας ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου θά διαλύσει τήν κρίση πού σήμερα σείει ἀπειλητικά ὄχι μόνο τήν Πατρίδα μας ἀλλά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.
Μόνο ὅταν οἱ ἰσχυροί σκύψουν ευλαβικά στό σπήλαιο καί ἀγκαλιάσουν τό θεῖο Βρέφος στά πρόσωπα τῶν ἀδυνάτων θά μπορέσουν νά δώσουν τήν λύση στά πάμπολλα προβλήματα τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη θά δώσει πραγματική εὐτυχία καί λύτρωση στούς λαούς. Γι' αὐτό «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί μέ ἀπόλυτη σιγουριά καί ἐμπιστοσύνη ἄς «ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ».
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης καί νησιωτικῆς Μητροπόλεως Παροναξίας εὔχομαι ὁλόψυχα σέ ὅλους σας καί ἰδιαίτερα στούς ἀδελφούς μας τούς ἀσθενεῖς ἤ τούς δοκιμαζομένους ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια, τούς ἀποδήμους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους αὐτό τό 'Υπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ νά κατευθύνει πάντοτε τήν ζωή καί τά ἔργα σας «εἰς νομάς σωτηρίους».
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἁγιασμένα!
Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Εὔχομαι ὁλόψυχα τό Ὑπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ νά φωτίζει ὅλους μας «τῷ Φωτί τῆς Θεογνωσίας» καί νά μᾶς κατευθύνει, ἔτσι ὥστε, ἀκολουθώντας μέ πιστότητα «ἔνθα ὁδεύει», νά πορευόμαστε ὅπου «ἐγεννήθη ὁ Χριστός».
Ἰδιαίτερα προσεύχομαι στον Σαρκωθέντα Σωτήρα και Λυτρωτή μας νά ἐνδύσει κατά τήν διάρκεια τοῦ ἐπί θύραις δυσοίωνου ἔτους 2012, τούς παντοιοτρόπως δοκιμαζόμενους ἀδελφούς μέ πίστη, ὑπομονή, δύναμη, αἰσιοδοξία καί ἐλπίδα γιά τήν ὑπέρβαση τῆς δοκιμασίας καί τήν κατά Θεό
ἀντιμετώπιση τῆς κρίσεως.
Ἐκφράζω τέλος τίς εὐγνώμονες καί ἐκ μέσης καρδίας εὐχαριστίες μου σέ ὅλους τούς ἀδελφούς, Κληρικούς καί Λαϊκούς, γιά τίς ἀποσταλεῖσες ἑόρτιες εὐχές τους, ἀντευχόμενος ὁλοκαρδίως καί εἰλικρινῶς.
Μετά πολλῆς ἐν Κυρίῳ Τεχθέντι ἀγάπης,
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
{plusone lang=el}
Μέλος του μητρώου
