Αν και αρχικά το είδος ήταν αρκετά διαδεδομένο στην ελληνική επικράτεια, το τσακάλι σημείωσε μια κατακόρυφη πληθυσμιακή πτώση στην Ελλάδα (μέχρι και 90%) τις τελευταίες τρείς δεκαετίες. Η Σάμος είναι το μοναδικό ελληνικό νησί στο οποίο ακόμα συναντάται το τσακάλι.
Το είδος πλέον έχει χαρακτηριστεί ως «προστατευόμενο» βάσει του Κόκκινου Βιβλίου των Απειλούμενων Ειδών Ζώων και είναι με διαφορά το πιο σπάνιο σαρκοφάγο της Ελλάδας. Οι ακριβείς λόγοι της εξαφάνισης του δεν είναι γνωστοί. Παρόλα αυτά, το «χρυσό» τσακάλι έχει ταλαιπωρηθεί πολύ στο παρελθόν καθώς θεωρείτο, εσφαλμένα, πληγή για την ποιμενική αιγοπροβατοτροφία, απειλή για τον άνθρωπο, τα οικόσιτα ή ακόμα και φορέας διάφορων νόσων. Τα τελευταία χρόνια δε, υπάρχουν πολλές πληροφορίες εσκεμμένης θανάτωσης τσακαλιών από ασυνείδητους κυνηγούς, οι οποίοι χρησιμοποιούν δηλητηριασμένα δολώματα. Αυτό το φαινόμενο εκδηλώθηκε λόγω της ανταγωνιστικής σχέσης που άρχισε να αναπτύσσεται μεταξύ τους, καθώς τόσο οι κυνηγοί, όσο και τα τσακάλια στοχεύουν στα ίδια θηράματα.
Πολλά τσακάλια συνεχίζουν και σκοτώνονται ακούσια ακόμα και σήμερα κατά τη διάρκεια της κυνηγητικής περιόδου. Επίσης, τα τελευταία 25-30 χρόνια, το χρυσό τσακάλι συνεχίζει και απειλείται στην Ελλάδα λόγω της εντατικοποίησης της γεωργίας, της αστικοποίησης και των πυρκαγιών που ξεσπάνε στα δάση. Ιδιαίτερα στη Σάμο, έρευνα του Αρχιπελάγους έδειξε ότι οι περισσότερες ομάδες τσακαλιών ζουν κοντά στα χωράφια και σε απόσταση μικρότερη από 2 χλμ από κατοικημένες περιοχές. Τα συγκεκριμένα ζώα εμφανίζουν ψηλά επίπεδα θνησιμότητας λόγω ατυχημάτων στους αυτοκινητόδρομους ή λόγω μολύνσεων που μεταδίδονται από αδέσποτα σκυλιά.
Ωστόσο, τα «χρυσά» τσακάλια συνιστούν μία πολύ σημαντική παρουσία στο νησί, διότι κατέχουν λειτουργική θέση στην αλυσίδα του οικοσυστήματος με το να ελέγχουν πληθυσμούς, όπως τα τρωκτικά. Η αναπαραγωγή ενός τρωκτικού αυξάνεται ετησίως με ταχείς ρυθμούς και μπορεί να φτάσει, με την απουσία θηρευτή (όπως το τσακάλι) τα 22,000 άτομα! Η εξαφάνιση τους θα μπορούσε να έχει εκτεταμένες επιπτώσεις σε άλλα ζώα στο νησί, όπως επίσης και στην καθημερινή ζωή των κατοίκων, αφού η απουσία του τσακαλιού, θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση του αριθμού των τρωκτικών. Επομένως, έμμεσα αλλά με πολύ ουσιαστικό τρόπο, το τσακάλι συμβάλλει στη διατήρηση της βλάστησης και των καλλιεργειών του νησιού.
Σήμερα, οι επιθέσεις των τσακαλιών σε εκτρεφόμενα ζώα είναι ελάχιστη και η λήψη προληπτικών μέτρων κατά τη διάρκεια της νύχτας (κρατώντας τα αμνοερίφια σε προστατευόμενους χώρους) αρκεί για να αποφευχθούν τυχόν απώλειες.
Το 2010, σε έρευνα της χερσαίας ερευνητικής ομάδας του Αρχιπελάγους παρατηρήθηκε ότι ο πληθυσμός του τσακαλιού στην Σάμο, αριθμεί περίπου 46 ομάδες, στα νότια, ανατολικά και δυτικά του νησιού, σε υψόμετρο κάτω των 430μ..
Προς το παρόν, το ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ έχει αναλάβει να ερευνήσει ολόκληρο το νησί με σκοπό να επιβεβαιώσει την επαναφορά του πληθυσμού και να εντοπίσει τυχόν βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 2011 από ερευνητές του Αρχιπελάγους, εντοπίστηκαν λιγότερες ομάδες από το 2010, γεγονός που ίσως οφείλεται σε μετατοπίσεις αγελών στα βόρεια του νησιού.
Μετά τη δύση του ήλιου, μια μαγνητοφωνημένη κραυγή τσακαλιού μεταδίδεται μέσω μεγαφώνου σε προκαθορισμένη τοποθεσία. Τα τσακάλια της περιοχής ανταποδίδουν σε απάντηση της μαγνητοφωνημένης κραυγής και οι ερευνητές του Αρχιπελάγους καταγράφουν την κατεύθυνση και την απόσταση του σημείου της εκπομπής των κραυγών. Κατά αυτόν τον τρόπο, μπορούν να εξακριβωθούν οι περιοχές του ενδιαιτήματός των τσακαλιών καθώς και να μελετηθεί η δυναμική του πληθυσμού τους. Οι ερευνητές του Αρχιπελάγους διεξάγουν μελέτες από τις 17:30 το απόγευμα μέχρι τις 21:00 το βράδυ.
Το «χρυσό» τσακάλι, το οποίο μεταξύ άλλων αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και αγαπητό ζώο, μπορεί να συνδράμει σημαντικά στην αειφόρο ανάπτυξη του νησιού, καθώς η Σάμος είναι το μοναδικό νησί στη Μεσόγειο όπου εντοπίζεται ο πληθυσμός τους. Η προσέλκυση επιστημονικού τουρισμού και η ανάπτυξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την σπάνια πανίδα της Σάμου μπορούν να προσφέρουν εναλλακτικούς τρόπους ανάπτυξης, αναδεικνύοντας τη μοναδικότητα της φυσικής κληρονομιάς του νησιού
Λυγερό, με μακριά πόδια, μια κομψή μουσούδα και μια κοντή ουρά, το τσακάλι είναι κοντινός συγγενής του γκρι λύκου. Παρόλα αυτά, εκτός του ότι δεν αποτελεί κίνδυνο για τον άνθρωπο, δεν είναι μεγαλύτερο από ένα μεσαίου μεγέθους σκύλο. Το χρώμα του μπορεί να είναι κόκκινο, ασημί ή καφέ με χρυσό. Είναι δυνητικά παμφάγο καθώς τρώει τρωκτικά, έντομα, νεκρή σάρκα και φρούτα. Το τσακάλι βρίσκεται κυρίως σε καλλιεργήσιμες περιοχές όπως σε ελαιώνες, αμπέλια και σε πεδινά υγρά εδάφη, μέρη δηλαδή κατάλληλα για κρυψώνες και εύρεση τροφής.
Μέλος του μητρώου
