στην εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων έναντι των συλλογικών, στην ανυπαρξία οραμάτων και προοπτικών ανάπτυξης που να εδράζονται σε γερά θεμέλια, στο συγκεντρωτισμό και στην αλαζονεία της εξουσίας, καταρρέει. Και μαζί του παρασέρνει όλη την Ελληνική κοινωνία.
Οδηγεί τη μέση Ελληνική οικογένεια σε απόγνωση, στην έκρηξη της ανεργίας, στη μετανάστευση των νέων επιστημόνων, στην καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στην καταρράκωση κάθε έννοιας ισονομίας, ισοπολιτείας και κράτους δικαίου, στη φορολογική βαρβαρότητα και εν τέλει στον ευτελισμό της εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας.
Η μεσαία τάξη αποδομείται και οι εργαζόμενοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι από καιρό στο στόχαστρο και καλούνται να πληρώσουν για μια κόμη φορά το μάρμαρο, σαν τα εύκολα θύματα. Και για να γίνει αυτό άμεσα εφικτό, καλλιεργείται η παλιά καλή συνταγή. Να στρέψουμε τη μια τάξη ενάντια στην άλλη, τον ιδιωτικό τομέα ενάντια στο δημόσιο έτσι ώστε να κυριαρχήσει στο τέλος η αρχή του «μικρότερου κακού» μέσα από τη διαδικασία του «διαίρει και βασίλευε».
Μέσα απ΄αυτή τη λογική και προκειμένου να ισοσκελισθεί η ζημιά που έχει ήδη γίνει στον ιδιωτικό, ο δημόσιος τομέας διαβάλλεται διαρκώς, καταλογίζεται ως ο κύριος υπεύθυνος για την τραγική κατάσταση της χώρας, οι λειτουργοί του στην καλύτερη περίπτωση αντιμετωπίζονται ως «ηθικοί» αυτουργοί που συμβάλουν στην σπατάλη και στη διαφθορά, η έννοια του «επίορκου» και του «βολεμένου» είναι στο καθημερινό λεξιλόγιο επί δικαίων και αδίκων και βέβαια για όλα φταίνε οι άλλοι και όχι αυτοί που πραγματικά ευθύνονται.
Είναι ανώφελο να απαριθμήσει κανείς τις τραγικές μεταβολές που είτε μέσω νομοθετημάτων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, είτε μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένων που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, είτε μέσω διαφόρων άλλων φιρμανίων, έχουν επιβληθεί στο μέσο υπάλληλο και έχουν ανατρέψει και την επαγγελματική αλλά και την οικογενειακή του ζωή. Πρόσφατο τραγικό παράδειγμα η λεγόμενη «διαθεσιμότητα» που οδηγεί σε μαζικές και δίχως κριτήρια απολύσεις με πρόσχημα την «κινητικότητα» αλλά και η τρομερή αύξηση της φορολογίας με διάφορες μεθόδους, είτε άμεσα μέσω της δραστικής αύξησης του φόρου εισοδήματος είτε έμμεσα με τα διάφορα χαράτσια και την αύξηση του ΦΠΑ, του φόρου στην βενζίνη τα τέλη κυκλοφορίας κ.α.
Οι εργαζόμενοι της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου των περιφερειακών ενοτήτων της Δωδεκανήσου, δηλώνουν ότι δεν θα ανεχθούν άλλο ευτελισμό. Με διαρκή αγώνα θα ανατρέψουν τις λογικές και πρακτικές που αποδομούν την αξιοπρέπειά τους, το δικαίωμα στην εργασία και εν τέλει τον κοινωνικό ιστό.
Η γενική συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την 26.11.12 αποφάσισε την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων μέσα από τη συνεργασία και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων που πλήττονται βάναυσα. Για το σκοπό αυτό, το Δ.Σ. του Συλλόγου θα έχει άμεση συνεργασία με τους λοιπούς Συλλόγους και φορείς (εργαζόμενοι στο Δήμο, ΑΔΕΔΥ, ΕΚΡ, άλλοι επί μέρους σύλλογοι εργαζομένων κλπ) έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο αγώνα.
Στην προσπάθεια αυτή θέλουμε αρωγό όλες τις κοινωνικές δυνάμεις γιατί αποτελούμε ένα ενιαίο σύνολο που πλήττεται βίαια.
Θέλουμε επίσης αρωγό σύσσωμο το Περιφερειακό Συμβούλιο, όχι μόνο σε επίπεδο ψηφισμάτων και λεκτικής συμπαράστασης αλλά έμπρακτα, με δυναμικές δράσεις και με πραγματική εναντίωση στην προσπάθεια υποβάθμισης που γίνεται στον ίδιο το θεσμό και εν τέλει στην αποκεντρωτική διαδικασία.
Δεν υπάρχουν προνομιούχοι και μη, δεν υπάρχει εγώ κι' εσύ δεν υπάρχει διάκριση στην υποτέλεια. Υπάρχει μόνο ο αγώνας για την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας, του δικαιώματος στην εργασία και όλων των αξιών που πρέπει να διέπουν μια ευνομούμενη πολιτεία.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Μέλος του μητρώου
