Σύμφωνα με τους ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, επρόκειτο για ένα ενήλικο αρσενικό ρινοδέλφινο, μήκους τριών μέτρων. Από τη νεκροψία που διενήργησε επί τόπου η ομάδα του Αρχιπελάγους, διαπιστώθηκε πως ο θάνατός του οφείλεται σε ασφυξία που προκλήθηκε από κομμάτι πλαστικού, μήκους σχεδόν ενός μέτρου, το οποίο βρέθηκε σφηνωμένο στον οισοφάγο του.
Όπως προέκυψε από τα στοιχεία που περισυνελέγησαν, πιθανολογείται πως το άτυχο δελφίνι, το οποίο τρεφόταν φυσιολογικά με καλαμάρια εώς και λίγο πριν από το θάνατό του, κατά τη διαδικασία αυτή, εν μέσω κακοκαιρίας, κατάπιε το κομμάτι πλαστικού με αποτέλεσμα να πεθάνει τελικά από ασφυξία.
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό καθώς και στο παρελθόν έχουν καταγραφεί παρόμοιοι θάνατοι θαλάσσιων θηλαστικών και χελώνων, οι οποίοι, επίσης, οφείλονταν σε ασφυξία από κατάποση πλαστικών απορριμμάτων. Ειδικότερα, όσον αφορά το συγκεκριμένο περισταστικό, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι ενώ επρόκειτο για ένα ενήλικο, έμπειρο ζώο, το οποίο διακρίνεται για την ευφυΐα και την καλή όρασή του κάτω από το νερό, για κάποιο λόγο δεν κατάφερε να ξεχωρίσει το πλαστικό κομμάτι από την τροφή του.
Το Αρχιπέλαγος έχει επισημάνει πολλές φορές τους κινδύνους που δημιουργούνται για τα πλούσια οικοσυστήματα των θαλασσών μας και για τα σπάνια είδη που επιβιώνουν σε αυτά, από την ασυνείδητη ρίψη σκουπιδιών και πλαστικών. Ωστόσο, οι εντατικές προσπάθειες που καταβάλλει τόσο το Αρχιπέλαγος, όσο και πολλοί άλλοι φορείς, για την αντιμετώπιση της απειλής των πλαστικών δεν βρίσκουν ουσιαστική ανταπόκριση. Είναι πλέον προφανές πως δεν έχει γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος της πλαστικής ρύπανσης και των καταστροφικών συνεπειών της. Ως εκ τούτου, καλούμαστε όλο και πιο συχνά να περισυλλέγουμε νεκρά σπάνια ζώα σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Σε ανακοίνωσή του στις αρχές του Φθινοπώρου, το Αρχιπελάγος είχε τονίσει τις καταστροφικές συνέπειες που θα προκαλούσαν οι χιλιάδες τόνοι πλαστικών και άλλων απορριμμάτων που είχαν συσσωρευτεί στις άκρες των δρόμων και σε άλλους υπαίθριους χώρους, τα οποία με τις πρώτες βροχές τελικά κατέληξαν στις ελληνικές θάλασσες. Ωστόσο, για ακόμη μία φορά δεν υπήρξε η απαραίτητη κινητοποίηση από τους αρμόδιους φορείς, ούτε η αναμενόμενη αντίδραση των τοπικών κοινωνιών για αυτή την προσβλητική εικόνα της χώρας μας, που αποδεικνύεται τελικά καταστροφική για τα φυσικά μας οικοσυστήματα και τη δημόσια υγεία. Άρα, εύλογα μπορούμε όλοι να θεωρηθούμε συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις ελληνικές θάλασσες.
Αναμφίβολα, η ραγδαία αυξανόμενη απειλή των πλαστικών, τα οποία έχει αποδειχθεί πως προκαλούν, με ποικίλους τρόπους, το θάνατο σπάνιων θαλάσσιων θηλαστικών καθώς και άλλων οργανισμών που φιλοξενούνται στις θάλασσές μας, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεωρητική προσέγγιση και αναποτελεσματικές «οικολογικές πρακτικές».
Εάν θέλουμε πραγματικά να σταματήσουμε αυτή την περιβαλλοντική καταστροφή, απαιτείται άμεσα η λήψη δραστικών μέτρων και η υλοποίηση δράσεων. Παράλληλα, θα πρέπει να υπάρξουν και ουσιαστικές πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες θα προβλέπουν τη σωστή διαχείριση και τον περιορισμό της χρήσης αυτού του τόσο κοινού, αλλά τόσο επικίνδυνου υλικού.
Μέλος του μητρώου
