Ο θάνατός της προκάλεσε την σιγή της πιο μελωδικής φωνής του νησιώτικου τραγουδιού μας. Της πιο καλλικέλαδης, σαν τα γάργαρα νερά του χωριού της, του Κυνιδάρου της Νάξου. Το ναξιώτικο, το νησιώτικο τραγούδι είναι ταυτισμένο με την Ειρήνη και θα παραμείνει, γιατί τα τραγούδια της δεν θα σωπάσουν ποτέ. Είναι διαχρονικά. Ποιος δεν έχει τραγουδήσει και χορέψει στις μελωδίες τους; Ποιος δεν έχει ψυχαγωγηθεί και εκτονώσει τα βάσανά του με τους στίχους τους και τη γλυκιά φωνή της πρωτοπόρας Ειρήνης;
Οι ξωμάχοι της Νάξου, οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι μας, βρίσκουν και σήμερα στα τραγούδια της Ειρήνης αποκούμπι, μετά τον κόπο και την ταλαιπωρία της δουλειάς και της ζωής. Ποιος δεν έχει τραγουδήσει και χορέψει το «Νάξο με την ομορφιά σου» ή το «Κάθε που πάω στο χωριό» και τόσα άλλα;
Η Ειρήνη λάτρευε το χωριό της και τη Νάξο, αλλά και τα άλλα κυκλαδονήσια. Παντού έχει τραγουδήσει και έχει συνεγείρει τον κόσμο. Το τραγούδι της στηριζόταν γερά στη μουσική μας παράδοση και παράλληλα είχε ένα πανελλήνιο και παγκόσμιο αντίκτυπο, γιατί ήταν αυθεντικό και άγγιζε την ψυχή του ανθρώπου. Ήταν ο απολύτως απαραίτητος σύντροφος κάθε γλεντιού, στεριανού και νησιώτικου. Με αυτό μεγάλωσαν γενιές και γενιές και αναδείχθηκαν πολλοί καλλιτέχνες.
Η Ειρήνη ήταν πρεσβευτής της Νάξου, των Κυκλάδων και της χώρας μας στο εξωτερικό, στις ομογενειακές μας κοινότητες, εκεί όπου το τραγούδι της ήταν και είναι συνεκτικός ιστός με την πατρίδα.
Η ανεκτίμητη καλλιτεχνική προσφορά της συνδυάζεται με τη σεμνότητα, το ήθος, την αγάπη στον τόπο και τους ανθρώπους του. Η Νάξος ήταν η ζωή της, ο καημός και η λαχτάρα της. Εδώη «αγαπημένη και χιλιοτραγουδισμένη» γη θα την υποδεχτεί τώρα που σαν αρμενάκι ταξιδεύει στην αιωνιότητα.
Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών του νησιού της αποφάσισε να καλύψει την δαπάνη της ταφής της στην κυνιδαριώτικη γη, σε μια ένδειξη ελάχιστης τιμής για τη μεγάλη ερμηνεύτρια, αλλά και σαν αντίδωρο του αγροτόκοσμου του νησιού μας που τόσο αγάπησε, τραγούδησε και ψυχαγώγησε.
Αιωνία της η μνήμη!
Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου, διερμηνεύοντας τα αισθήματα και τις διαθέσεις του ναξιακού λαού, αποχαιρετά με απέραντη θλίψη την Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη.