Μιας ανακεφαλαιοποίησης η οποία ήταν αναγκαία λόγω της παράφρονης διακυβέρνησης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση,
η οποία ξεκίνησε με τις εκβιαστικές και αχρείαστες εκλογές του Ιανουαρίου. ανακεφαλαιοποίηση χρειάσθηκε διότι:
- Επιβλήθηκαν τα capital controls.
- Δημιουργήθηκε κλίμα ανασφάλειας με αποτέλεσμα εν όψει διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μετά τις εκλογές να αποσυρθούν καταθέσεις πάνω από 40 δις ευρώ.
- Καλλιεργήθηκε κλίμα μη πληρωμής με τη ρητορική της «σεισάχθειας» που σαν αποτέλεσμα είχε να κοκκινήσουν (να μην εξυπηρετούνται) το 50% των δανείων.
- Η χώρα επέστρεψε στην ύφεση και στα ελλείμματα με ευθεία αντανάκλαση στο τραπεζικό σύστημα.
Η κυβέρνηση σήμερα πανηγυρίζει για την επιτυχημένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Ο κ.Τσακαλώτος δηλώνει θύμα της επιτυχίας του.
Όμως ας δούμε τα επιμέρους στοιχεία αυτής της επιτυχίας.
1. Στις τράπεζες, το ελληνικό δημόσιο δηλαδή οι φορολογούμενοι, είχαν βάλει 30 δις ευρώ, αποκτώντας μεγάλο ποσοστό του μετοχικού κεφαλαίου. Το 2014 η συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στις τράπεζες ήταν: ΕΘΝΙΚΗ 66,4%, ALPHA 35,4%, EUROBANK 57,2% και ΠΕΙΡΑΙΩΣ 67,3%.
Σήμερα η συμμετοχή των Ελλήνων φορολογούμενων εκτιμάται ότι θα είναι: ΕΘΝΙΚΗ 11%, ALPHA 2,4%, EUROBANK 33% και ΠΕΙΡΑΙΩΣ 22%.
Τα 30 δις των φορολογούμενων, που η Ελλάδα τα δανείσθηκε αυξάνοντας ισόποσα το χρέος, αντί να αποδώσουν το ισόποσο ποσό σε μελλοντικές πωλήσεις ουσιαστικά εξαερώθηκαν. Αυτό σημαίνει ότι μας μένει μόνο το χρέος και δεν υπάρχει τρόπος επαναπόκτησης αυτής της αξίας.
Παράλληλα εξαερώθηκαν και τα 12 δις ευρώ που είχαν τοποθετηθεί στις τράπεζες από ιδιώτες. Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες διότι για την υπερήφανη αριστερά οι ιδιώτες επενδυτές είναι απλώς λεπτομέρειες.
2. Οι τράπεζες για να ανταπεξέλθουν στην ανακεφαλαιοποίηση αναγκάσθηκαν να εκποιήσουν σημαντικά περιουσιακά τους στοιχεία και κυρίως συμμετοχές τους σε δραστηριότητες εξωτερικού όπως π.χ. τα Βαλκάνια και η Τουρκία.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι την εποχή της εξωστρέφειας της Ελληνικής οικονομίας προς Βορρά και Ανατολή, η διαδικασία οικονομικής επέκτασης στο εξωτερικό έγινε εφικτή και λόγω της ύπαρξης του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε αυτές τις περιοχές.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι αυτό της Εθνικής με την εξαγορά της FinasBank στην Τουρκία επί διοίκησης Αράπογλου. Μέχρι σήμερα το 40% των κερδών του ομίλου της ΕΘΝΙΚΗΣ και το 25% των καταθέσεων προέρχεται από την FinasBank.
Όχι μόνο η FinasBank μπορεί να στηρίζει επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Τουρκία αλλά ουσιαστικά στηρίζει σε μεγάλο βαθμό την ίδια την ΕΘΝΙΚΗ. Όμως λόγω της εφαρμογής της υπερήφανης αριστεράς πολιτικής η FinasBank με χρηματιστηριακή αξία 6 δις ευρώ
πωλείται μόλις 3 δις ευρώ.
3. Έτσι όπως έγινε η αριστερή ανακεφαλαιοποίηση ουσιαστικά προσφέρθηκαν οι τράπεζες σε εξευτελιστικές τιμές σε ξένα funds μεταξύ των οποίων και κερδοσκοπικά ή εν πάσει περιπτώσει βραχυχρόνιου ορίζοντα.
Τα funds αυτά με ένα ελάχιστο ποσό 5-6 δις ευρώ εξαγόρασαν το σύνολο του τραπεζικού συστήματος άρα και τον έλεγχο των δανείων.
Αυτό σημαίνει ότι οι ξένοι οι οποίοι θα τοποθετήσουν δικαιωματικά εκπροσώπους τους στα διοικητικά συμβούλια ουσιαστικά ελέγχουν το σύνολο της Ελληνικής οικονομίας. Έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν ποιες δανεισμένες επιχειρήσεις θα επιβιώσουν και ποιοι τομείς της οικονομίας (και από ποιους) θα αναπτυχθούν.
Ένα παράδειγμα είναι και αυτό της ακτοπλοΐας. Εξαιρουμένης μιας εταιρίας οι ξένοι νέοι μέτοχοι των τραπεζών έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιες εταιρίες θα επιβιώσουν και με ποιους όρους.
Εμμέσως ουσιαστικά έχουν τη δύναμη να αποφασίζουν για την ανάπτυξη των νησιών της Ελλάδας και το βιοτικό επίπεδο των νησιωτών.
Βεβαίως υπάρχει και ο αντίλογος.
Η Ελληνική κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη διότι θα χρειασθούν λιγότερα δανειακά κεφάλαια για την ολοκληρωμένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε σχέση με ότι προβλεπόταν στο αριστερό μνημόνιο.
Ξεχνούν όμως ότι αυτά τα επιπλέον 5 δις ευρώ στον δημόσιο δανεισμό δεν χρειάζονταν και δεύτερον μας έμειναν εξ ολοκλήρου ως δάνειο τα προηγούμενα 30 δις τα οποία θα αφαιρεθούν από τους Έλληνες μέσω της φορολογίας.
Επί της ουσίας η ανακεφαλαιοποίηση αυτή της αριστερής κυβέρνησης αποτελεί την επιτομή μιας κολοσσιαίας αναδιανομής και μεταφοράς κεφαλαίων από τους Έλληνες φορολογούμενους προς ξένους επενδυτές, όχι μόνο ως προς τα απόλυτα ποσά αλλά και ως προς τον
μελλοντικό έλεγχο της Ελληνικής οικονομίας από ξένα funds.
Πριν τις εκλογές κυριαρχούσε το σύνθημα: «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.»
Πρόσφατα η κυρία Κατσέλη, διορισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΘΝΙΚΗ, κατέβασε τις προσδοκίες των ψηφοφόρων δηλώνοντας «Οι πλειστηριασμοί δεν συμφέρουν τις τράπεζες».
Είναι η μισή αλήθεια. Κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει σήμερα, αλλά για το μέλλον της περιουσίας των Ελλήνων θα αποφασίζουν η Fairfax,
η WLRoss, η Brookfield, η Paulson, η Wellington, κλπ.
Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπουν στον κόπο να ρωτήσουν την γνώμη ούτε της κας Κατσέλη, ούτε του κ. Τσίπρα, ούτε του κ. Τσακαλώτου, όταν θα παίρνουν τις επιχειρηματικές τους αποφάσεις.
Γιώργος
Βακόνδιος
Μέλος του μητρώου
