Η εικόνα για τις ποσότητες των ψαριών στη Μεσόγειο είναι ζοφερή, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου το 96% τουλάχιστον των βυθόβιων ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύεται, ενώ για τα πελαγικά είδη, όπως η σαρδέλα και ο γαύρος, το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 71%. Μάλιστα, η Μεσόγειος αντιμετωπίζει πιο έντονο πρόβλημα από άλλες θαλάσσιες περιοχές, όπου φαίνεται οι πληθυσμοί των ψαριών να ανακάμπτουν μετά τη λήψη ορισμένων μέτρων. Την αυξημένη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ψαριών στη Μεσόγειο σημειώνει και αντίστοιχη έρευνα της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία η υπεραλίευση στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες φτάνει το 82%, έναντι 63% των ψαριών στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Την ανησυχητική αυτή πραγματικότητα αναδεικνύει και η έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), υπογραμμίζοντας πως ενώ στις θαλάσσιες περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στον Ατλαντικό έχει υπάρξει σταθεροποίηση ή και αύξηση των αλιευτικών αποθεμάτων, στη Μεσόγειο η κατάσταση συνεχίζει να έχει πτωτική τάση. Η έρευνα διαπιστώνει πως έχει μειωθεί πολύ η ηλικία των ψαριών που αλιεύονται, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να αναπαραχθούν. Πρόκειται για αποτέλεσμα της εντατικής υπεραλίευσης, ενώ αν τα ψάρια αφήνονταν να φθάσουν σε ώριμη ηλικία, θα υπήρχε σημαντική βελτίωση στα αλιευτικά αποθέματα της Μεσογείου.
Σύμφωνα με την Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑΠ), τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. από το 2013 δεσμεύονται να σταματήσουν την υπεραλίευση όλων των αποθεμάτων μέχρι το 2020. Η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης, η οποία εκδίδει τον Κόκκινο Κατάλογο των Ειδών, έχει προειδοποιήσει πως η υπεραλίευση, η μόλυνση, η απώλεια των φυσικών τους ενδιαιτημάτων και η κλιματική αλλαγή απειλούν με εξαφάνιση 43 είδη θαλάσσιας ζωής της Μεσογείου μέσα στα επόμενα 40 χρόνια.
Η αλιεία στη χώρα μας αποτελεί σημαντικό κλάδο της οικονομίας και αποτελεί βιοποριστικό μέσο για 40.000 περίπου άτομα. Σύμφωνα με την Greenpeace, το 65% - 70% των εμπορικών ψαριών στην Ελλάδα, όπως η κουτσομούρα, ο μπακαλιάρος και ο ξιφίας, υπεραλιεύονται χωρίς κανέναν έλεγχο από τα αρμόδια κρατικά όργανα. Συνεπώς, τίθεται ευθέως θέμα μη αξιόπιστων στοιχείων και αδυναμία των Αρχών να ελέγξουν τα νέα πιο αυστηρά μέτρα που έχουν επιβληθεί για τον περιορισμό της υπεραλίευσης.
Παρά την οξύτητα του προβλήματος συνεχίζεται η απουσία διαμόρφωσης και εφαρμογής συγκροτημένης πολιτικής για την αντιμετώπιση της υπεραλίευσης και την προστασία του θαλάσσιου πλούτου».
Με την κοινοβουλευτική παρέμβαση, τίθενται τα ακόλουθα ερωτήματα:
«1. Σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε άμεσα για την καταπολέμηση της υπεραλίευσης στις ελληνικές θάλασσες, σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της ΚΑΠ;
2. Ποιος ο στρατηγικός σχεδιασμός του Υπουργείου σας προκειμένου να εφαρμοσθεί ένα μακροπρόθεσμο και αποτελεσματικό πρόγραμμα προστασίας του θαλάσσιου πλούτου και της βιοποικιλότητας;».
Μέλος του μητρώου
