Ιστορική η απόφαση της κυβέρνησης για κατεδάφιση των αυθαιρέτων στη Μακρόνησο

Ακολουθεί η παρέμβαση του Νίκου Συρμαλένιου:

«Επειδή παίρνω τον λόγο, θεωρώ ελάχιστη υποχρέωση μου να εκφράσω και εγώ από την πλευρά μου τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στους οικείους των θανόντων.

Ελπίζω, βεβαίως, η σημερινή συζήτηση να είναι απαρχή για να γίνει ένα μάθημα η τραγωδία την οποία πέρασε η χώρα σε όλο το πολιτικό σύστημα. Νομίζω ότι αρκετά από τα μέτρα, τα οποία έχουν ήδη ληφθεί και επίσης αποφασίζονται σήμερα, βοηθούν προς την κατεύθυνση αναστροφής μιας μακρόχρονης κατάστασης, η οποία οδηγούσε με το στρεβλό τρόπο ανάπτυξης της χώρας σε επανειλημμένες τραγωδίες.

Πήρα τον λόγο, όμως, για να πω μια κουβέντα για την τροπολογία, η οποία κατατέθηκε από τον Υπουργό Ενέργειας και Περιβάλλοντος για το θέμα της Μακρονήσου. Το λέω αυτό εκφράζοντας και τους άλλους δύο συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ από τις Κυκλάδες, τον Α. Συρίγο και τον Ν. Μανιό, που συμμετέχουν σε άλλα Τμήματα, διότι είχαν δημιουργηθεί ορισμένες ασάφειες σε σχέση με το θέμα της Μακρονήσου.

Καταρχήν, να πούμε όπως λέει και η αιτιολογική έκθεση ότι στις 16/5 του 1989, η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη με την ιστορική της απόφαση χαρακτήρισε ολόκληρο το νησί της Μακρονήσου ως ιστορικό τόπο και τα κτήρια των βασανιστηρίων ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία.

Επίσης, με το Προεδρικό Διάταγμα 895/1995 καθορίστηκαν οι χρήσεις γης και ο περιορισμός της δόμησης στην κατεύθυνση προστασίας του ιστορικού αυτού τόπου.

Με τη σημερινή τροπολογία δίνεται η δυνατότητα, με απόφαση του Υπουργού, μετά από έλεγχο των Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δόμησης, να κατεδαφιστούν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα, τα οποία έχουν υπάρξει τα τελευταία χρόνια στο ιστορικό νησί της Μακρονήσου.

Νομίζω ότι αυτό είναι μια απόφαση η οποία πρέπει να υλοποιηθεί τάχιστα, ανεξάρτητα από τη διοικητική υπαγωγή του νησιού σε οποιονδήποτε δήμο. Το λέω αυτό, γιατί υπήρξε ένα θέμα ότι διοικητικά η Μακρόνησος ανήκει στο νησί της Κέας, άρα, με την ευρεία έννοια, στις Κυκλάδες. Δεν έχει σημασία σε ποιο δήμο ανήκει. Σημασία έχει ότι τα Υπουργεία μπορούν να πάρουν αυτή την απόφαση, την οποία παίρνει σήμερα το κεντρικό κράτος, για να αποκαταστήσει, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα και στους βασανισμένους των χρόνων της Μακρονήσου, την ιστορική μνήμη.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτή η τροπολογία, πραγματικά, αποτελεί μια ιστορική τομή που πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα».