Ο κόσμος μένει έκπληκτος, ο πρωθυπουργός σφυρίζει αδιάφορα και το μόνο που τον απασχολεί είναι η κυβέρνηση να κερδίσει λίγους μήνες εξουσίας.
Αλλά γιατί άραγε εκπλησσόμαστε;
To σύνολο αυτής της Κυβέρνησης έδωσε πολύ νωρίς δείγματα γραφής του τρόπου άσκησης εξουσίας.
Ας θυμηθούμε λίγο το παρελθόν τους.
Ο ένας ανακαλύπτει και εφαρμόζει τη φάμπρικα της κατάτμησης έργων μεγάλου οδικού άξονα ώστε να μπορεί να αναλάβει τα έργα κομμάτι-κομμάτι ο εθνικός κατασκευαστής των βοσκοτόπων.
Άλλος επιδίδεται σε ένα περίεργο αλισβερίσι εμπορίου βλημάτων του στρατού.
Άλλος ξεπουλάει για 45 εκατομμύρια την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ενώ είχε εναντιωθεί στην πώληση της εταιρίας με τίμημα 300 εκατομμύρια.
Άλλος σπεύδει να συναινέσει στην επέκταση παραχώρησης του αεροδρομίου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ με τίμημα 700 εκατομμύρια ευρώ λιγότερα από ότι ήταν διατεθειμένος να πληρώσει ο παραχωρισιούχος.
Άλλος κάνει ρεσάλτο για να ελέγξει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αδιαφορώντας για το αντισυνταγματικότητα των ενεργειών του.
Άλλος δηλώνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι στη φυλακή, μήπως και επιβιώσουν στις επερχόμενες εκλογές.
Άλλος προσπαθεί να ελέγξει τον τρόπο λειτουργίας της δικαιοσύνης ώστε να την καταστήσει εργαλείο προώθησης πολιτικών συμφερόντων, αδιαφορώντας για την συνταγματική ανεξαρτησία της.
Άλλος εύχεται να αποδημήσουν εις κύριον οι παλαιοί συνταξιούχοι, ώστε να επιχειρηματολογήσει στην τρόϊκα περί της μη αναγκαιότητας περικοπής των συντάξεων, που ο ίδιος ψήφισε δύο φορές.
Άλλος εκμηδενίζει την αξία των τραπεζών με το επιχείρημα ότι οι τράπεζες δεν αφορούν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλος συμπορευόμενος με Φωτόπουλους και Παναγιωτάκηδες απαξιώνει τη ΔΕΗ και διακινδυνεύει την ενεργειακή επάρκεια της χώρας.
Η λίστα αυτή δεν έχει τέλος.
Βεβαίως οι αθώοι πολίτες έχουν πάντα δύο απλά ερωτήματα.
Ερώτημα πρώτο:
Μα και στο παρελθόν δεν υπήρχαν φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής;
Βεβαίως και υπήρχαν. Όμως σε μία δημοκρατία ο έλεγχος και ο καταλογισμός ευθυνών ανήκει στη δικαιοσύνη.
Τα όποια φαινόμενα στο βαθμό που είναι υπαρκτά και αποδειχθούν είναι απολύτως καταδικαστέα και οι έχοντες την ευθύνη πρέπει να ελεγχθούν, να απολογηθούν και να τιμωρηθούν.
Όμως αυτή δεν είναι η δουλειά των πολιτικών.
Τις ευθύνες καταλογίζει η δικαιοσύνη.
Και δεν μπορεί να λειτουργεί η λογική ότι εφόσον υπήρξε Τσοχατζόπουλος ή οποιοσδήποτε άλλος, οι επόμενοι πρέπει να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.
Ερώτημα δεύτερο:
Μα δεν τους ψήφισε ο λαός;
Βεβαίως και τους ψήφισε ο λαός.
Όμως ο λαός ο οποίος παραπλανήθηκε και βεβαίως ήταν εξοργισμένος, τους ψήφισε παρασυρόμενος από θυμό και πλάνη με βάση μία σειρά υποσχέσεων που έδωσαν, που διέφερε από την κυβερνητική τους πρακτική.
Μια που μιλάμε για λαό, να θυμηθούμε ότι ακόμη και τα δικαστήρια λαμβάνουν υπόψη τους τις έννοιες «πλάνη» και «βρασμό ψυχής».
Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει μία παρανόηση.
Ο λαός νομίζει ότι ψήφισε κυβέρνηση, αλλά παρέδωσε την εξουσία σε μία συμμορία κατσαπλιάδων.
Το λάθος θα συνεχίζεται όσο ο κόσμος τους αντιμετωπίζει ως «κυβέρνηση» και αυτοί εξακολουθούν να έχουν ένα ακροατήριο έστω και περιορισμένο.
Προφανώς λειτουργούμε στα πλαίσια μιας δημοκρατίας, αυτής που διδάξαμε και σε άλλους λαούς.
Σε μία δημοκρατία το λάθος του λαού μπορεί να το διορθώσει μόνον ο λαός με δημοκρατικές διαδικασίες.
Έρχονται εκλογές.
Αυτές οι εκλογές θα είναι ίσως η τελευταία μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η πολιτική αλλαγή δεν είναι απλά στόχος. Είναι επείγουσα ανάγκη επιβίωσης της Ελλάδας.
Η ευθύνη έρχεται και πάλι στον κόσμο.
Οι επιλογές του σε κόμματα, προγράμματα και πρόσωπα είναι σίγουρο ότι θα σηματοδοτήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα.
Γιώργος Βακόνδιος
Πολιτευτής Κυκλάδων Ν.Δ.
Μέλος του μητρώου
